Διακήρυξη της Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας, για το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πάτρας

 

Πολιτικό εργατικό κίνημα ανατροπής για ψωμί-δουλειά-ειρήνη-ελευθερία

Ενάντια:

•          στην επίθεση του κεφαλαίου,
•          στα αντιλαϊκά Σύμφωνα Σταθερότητας και την πολιτική της ΕΕ,
•          στο πολεμικό σφαγείο που ετοιμάζουν για τους λαούς

Ο χρόνος διεξαγωγής του συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, βρίσκει τον κόσμο της εργασίας στην δίνη κρίσιμων εξελίξεων με παρόξυνση της καπιταλιστικής επίθεσης σε όλα τα επίπεδα! Στα τρία χρόνια που πέρασαν από το προηγούμενο συνέδριο, εκδηλώνεται στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς μια τεράστια έντασης επίθεση στην εργατική τάξη, που στοχεύει στην κατακόρυφη αύξηση της εκμετάλλευσης, την παγίωση-επέκταση του αντεργατικού οπλοστασίου του κεφαλαίου, για την υποταγή της καθημερινότητας των εργαζομένων στις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η ελληνική κυβέρνηση, με προμετωπίδα τους νόμους Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, νομοθετεί υπέρ το κεφαλαίου παγιώνοντας το μνημονιακό κεκτημένο διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αυξάνει τον εργάσιμο χρόνο στα όρια της εξόντωσης, ξεδοντιάζει το ταξικό εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα βάζοντας χέρι στα συνδικάτα και στην δυνατότητα ανεξάρτητης οργάνωσης και πάλης των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, διαμορφώνει ένα νέο κύκλο τεράστιας αναδιανομής πλούτου από τα φτωχά στρώματα προς το κεφάλαιο. Μέσω της φορολόγησης και της ακρίβειας φουσκώνει τις τσέπες των μεγάλων επιχειρήσεων, ενώ υιοθετεί την πολιτική των επιδομάτων-φιλοδωρημάτων απέναντι στην φτώχεια. Τα επιτόκια εκτινάσσονται και 45.000 σπίτια που αφορούν λαϊκή κατοικία ετοιμάζονται να βγουν σε πλειστηριασμούς. Τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων έχουν χάσει πάνω από 20 δις την περασμένη δεκαετία, εξαιτίας της πολιτικής κεφαλαιοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος (νόμος Κατρούγκαλου) και της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών. Η επίθεση κλιμακώνεται με την περαιτέρω προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων (κλείσιμο ΛΑΡΚΟ, ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ και της ψυχικής υγείας, «μοντέλο» ΔΕΗ και χρηματιστήριου ενέργειας σε όλες τις πρώην ΔΕΚΟ μέσω του μνημονιακού υπερταμείου, ιδιωτική εταιρεία διαχείρισης του νερού και των υδάτινων πόρων).Ενώ το νέο «δημοσιονομικό σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης της ΕΕ που τέθηκε σε εφαρμογή από 1/1/2024, θυσιάζει τις δαπάνες για εργατικές-λαϊκές ανάγκες στο βωμό της «οικονομίας πολέμου» της ΕΕ.

Η πολιτική τους είναι όρος για την εκτόξευση της κερδοφορίας τους. Το ελληνικό κεφάλαιο θησαυρίζει αξιοποιώντας το αντεργατικό κεκτημένο, αλλά και την πολιτική των κυβερνήσεων. Σε αυτή συνηγορούν όλα τα κόμματα του συστημικού τόξου (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ακροδεξιά). Μόνο έτσι μπορούν να βγουν τα κέρδη τους (22 δις για τις εταιρείες που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο τα έτη 2022-2024).

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση απογειώνει τον κρατικό αυταρχισμό. Η προσπάθεια απαγόρευσης των διαδηλώσεων, η βία των ΜΑΤ, η χορήγηση έκτακτου επιδόματος στα σώματα ασφαλείας, οι τραγικές εικόνες των αστυνομικών δίπλα στις φωτιές του καλοκαιριού, αλλά και η συνεχής επίθεση του κράτους-εργοδοσίας απέναντι σε όσους αγωνίζονται (παράνομες απεργίες, απολύσεις συνδικαλιστών) στοχεύουν στην υπονόμευση των εργατικών αγώνων και στην κάμψη της πάλης των εργαζομένων.

Ωστόσο δεν έλειψαν οι εργατικοί αγώνες. Σημαντικά τμήματα της εργατικής τάξης, στρέφονται προς το συλλογικό αγώνα, παρά το σιωπητήριο των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Στους καλλιτέχνες, είδαμε το ξαναζωντάνεμα του συνδικαλισμού με μαζικούς όρους και στον επισιτισμό νέα σωματεία φτιάχτηκαν μέσα στη φωτιά του αγώνα. Σε χώρους όπως τα νοσοκομεία και η εκπαίδευση, σε δύσκολους χώρους του ιδιωτικού τομέα (COSCO, e-food, Μαλαματίνα, ΛΑΡΚΟ κ.ά.) δόθηκαν επίμονες απεργιακές μάχες που έφεραν αποτελέσματα και μαζικοποίησαν τα σωματεία. Το νεοσύστατο Σωματείο στην Έρευνα και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση προχώρησε στην πρώτη πετυχημένη κλαδική απεργία. Δεκάδες αγώνες βρίσκονται αυτή στην περίοδο σε εξέλιξη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή ΣΣΕ. Στις πανεργατικές απεργίες σημειώνεται αυξημένη συμμετοχή. Παράλληλα αναπτύσσονται ορμητικοί αγώνες ενάντια στην καταπίεση, στις κακοποιήσεις και τις γυναικοκτονίες και στο σφιχταγκάλιασμα της κυβέρνησης με την τάξη των πλούσιων (εκ)βιαστών.

Όσο ο κόσμος της εργασίας βγαίνει στο προσκήνιο, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι και εργαζόμενες θα συνειδητοποιούν ότι μόνο με αποφασιστικούς αγώνες διαρκείας, σύγκρουσης και ανατροπής μπορούμε να αλλάξουμε την ζωή μας.

«Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους…»

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, με τραγικές συνέπειες για τους λαούς των δύο χωρών. Η EE ρίχνει και άλλο λάδι στη φωτιά αυξάνοντας την χρηματοδότησης προς το καθεστώς του Κιέβου σηματοδοτώντας ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης, με τον κίνδυνο εξάπλωσης του πολέμου αλλά και άμεσης εμπλοκής χωρών του ΝΑΤΟ. Οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή κλιμακώνονται με την εναρξη της χερσαίας εισβολής του Ισραήλ στον Λίβανο, η οποία έχοντας την αμέριστη στήριξη των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ,  βυθίζει όλη την περιοχή στο χάος  του πολέμου. Το Ισραήλ σπέρνει θάνατο, μίσος, προσφυγιά, κρατική τρομοκρατία, ενώ συνεχίζει την γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού.

Είναι αποκαλυπτικά τα αποτελέσματα της στρατιωτικοποίησης και της οικονομίας πολέμου που ακολουθούν οι χώρες της ΕΕ. Αφήνοντας τις δαπάνες για στρατιωτικούς σκοπούς εκτός των περιορισμών του νέου αντιλαϊκού δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας, οι συνολικές στρατιωτικές δαπάνες των κρατών μελών έχουν αυξηθεί κατά 15% την περίοδο 2022-2023, φτάνοντας σε επίπεδα ρεκόρ που συγκρίνονται μόνο με την εποχή του «ψυχρού πολέμου». Είναι χαρακτηριστικό πως μέσα στο 2024 αυξήθηκαν από 10 σε 23 οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ που δαπανούν πάνω από το 2% του ΑΕΠ τους για στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Κομμάτι του νέο πολεμικού δόγματος του ΝΑΤΟ είναι και η περαιτέρω μεταφορά πυρηνικών κεφαλών στην περιοχή της Ευρώπης, όπως έχει αποφασιστεί στην πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη. Ταυτόχρονα, οξύνεται το κλίμα εθνικισμού και ρατσισμού με πρώτα θύματα τους πρόσφυγες που αντιμετωπίζουν περισσότερα τείχη και φράκτες, καθώς και θανατηφόρες επαναπροωθήσεις.

Η στροφή στον ολοκληρωτικό πόλεμο, με τον άμεσο κίνδυνο εμπλοκής και της χώρας μας θα πρέπει να αποτραπεί από την πάλη του εργατικού κινήματος. Για να ηττηθεί η πολεμική γραμμή του ευρωατλαντικού νατοϊκού μπλοκ, για να ακυρωθούν τα πανάκριβα εξοπλιστικά προγράμματα, για να ενισχυθούν δραστικά οι δαπάνες για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών σε παιδεία, υγεία και εργατικές ανάγκες.

Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός στηρίζει την γραμμή των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου

Στα τρία χρόνια που πέρασαν από το προηγούμενο συνέδριο, οι δυνάμεις του αστικοποιημένου συνδικαλισμού που βρίσκονται στο τιμόνι της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, επιβεβαιώνουν την υποταγή τους στα δόγματα για «ανταγωνιστικότητα» και «ανάπτυξη», είναι ενταγμένες βαθιά στη λογική του κοινωνικού εταίρου και της ταξικής συνεργασίας. Η ΓΣΕΕ και αρκετές ομοσπονδίες μέσω του πακτωλού χρημάτων που διαχειρίζονται μέσω ΕΣΠΑ, πρωτοστατούν σε προγράμματα επιμόρφωσης ανέργων και σε παροχή μαθητείας και φθηνής εργασίας σε επιχειρήσεις. Ενδεικτική είναι η στάση της και στο νόμο Χατζηδάκη, όπου διεκδικεί την εφαρμογή του μέτρου του φακελώματος των συνδικάτων, με όρο τη δική της εποπτεία!

Μετά την πανδημία, ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός έδειξε πρωτοφανή ομοψυχία υπέρ της κυβέρνησης και του κεφαλαίου και κήρυξε συνδικαλιστικό lock-down. Σε μια σειρά από σωματεία προώθησε τις ηλεκτρονικές εκλογές του ν. Χατζηδάκη και τον εκφυλισμό των διαδικασιών του κινήματος. Βρίσκονται σε «συννενόηση» για να ακυρώσουν κάθε προσπάθεια πραγματικής πανεργατικής απεργιακής απάντησης του κινήματος των εργαζομένων, όπως έδειξε και η περσινή χρονιά.

Η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), δεν συνέβαλε σε ένα διαφορετικό αγωνιστικό σχέδιο. Σε μεγάλο βαθμό ακολούθησε τον απεργιακό σχεδιασμό της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, ενώ δεν πήρε πρωτοβουλίες για την γενίκευση και το συντονισμό των κλαδικών αγώνων. Σε πολλά συνδικάτα όπου έχει την πλειοψηφία, ενισχύει τη γραφειοκρατική λειτουργία, ενώ συμμετέχει σε προεδρεία μαζί με τον υποταγμένο συνδικαλισμό. Δεν επεδίωξε την κλιμάκωση των αγώνων που θα έρθουν σε σύγκρουση με την κυβέρνηση και την αντιλαϊκή πολιτική στην προεκλογική περίοδο (Τέμπη, νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια). Επιμένει στην άρνηση της ακύρωσης των ιδιωτικοποιήσεων, με απειθαρχία στις εντολές της ΕΕ. Στο παράδειγμα της ΛΑΡΚΟ φέρει σοβαρότατες ευθύνες για το κλείσιμο του εργοστασίου, καλλιεργώντας αυταπάτες πως δήθεν ο επενδυτής θα κρατούσε στη ΛΑΡΚΟ τους εργαζόμενους, περιορίζοντας τον αγώνα στη διαπραγμάτευση των όρων ιδιωτικοποίησης.

Συνολικά η άρνηση του ΠΑΜΕ να συμβάλλει στην ενοποίηση και στην πραγματική κλιμάκωση των αγώνων, καταλήγει στην ενίσχυση κοινοβουλευτικών αυταπατών (προτάσεις νόμου των συνδικάτων προς της βουλή) με την επαναφορά του στόχου της κατάθεσης από τα συνδικάτα πρότασης νόμου για τα ζητήματα των συλλογικών συμβάσεων μπροστά στην απεργία της 20 Νοέμβρη.

Η κατάσταση στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας

Μέχρι το 2018, το ΕΚΠ και η διοίκηση του βρισκόταν τα χέρια του εργοδοτικού συνδικαλισμού (ΣΥΝΔΕΣΥ-ΠΑΣΚΕ), η οποία στηριζόμενη σε σωματεία-φαντάσματα και νόθους αντιπροσώπους, είχε οδηγήσει τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους, στη μεγαλύτερη ήττα που έχει καταγραφεί στην σύγχρονη ιστορία της Πάτρας. Το μόνο που ενδιαφέρει τις δυνάμεις αυτές είναι το πως θα κάτσουν στις καρέκλες της διοίκησης του ΕΚΠ και όχι τα προβλήματα των εργαζομένων. Αυτό φανέρωσε και η πρόσφατη παρέμβαση τους στην δικαιοσύνη για να ακυρώσουν τις εκλογές του εργατικού κέντρου. Καλούμε τον κόσμο τους εργαζομένους της πόλης να τους γυρίσουν την πλάτη.

Μετά το 2018 η διοίκηση του ΕΚΠ, στην οποία πλειοψηφεί το ΠΑΜΕ (ΔΑΣ) στήριξε τις κινητοποιήσεις και αγώνες των εργαζομένων, χωρίς ωστόσο να πρωτοστατεί στη διαδικασία ταξικής ανασυγκρότησης και αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος. Κινείται στο γενικότερο πλαίσιο των δυνάμεων του ΠΑΜΕ προβάλλοντας μια γραμμή αγώνων «χαμηλής» έντασης, περιοριζόμενοι σε συμβολικές κινητοποιήσεις χωρίς αγωνιστικό πρόγραμμα κλιμάκωσης και συντονισμού. Στην απερχόμενη της θητεία ωστόσο, λειτούργησε με όρους στασιμότητας και ενίσχυσης της ανάθεσης, αλλά και εκφυλισμού-υπονόμευσης της δράσης εργατικών σωματείων της δύναμης του Εργατικού Κέντρου Πάτρας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτών Λειτουργών  (ΣΙΕΛ), το οποίο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με την στήριξη της διοίκηση της διοίκησης του ΕΚΠ, έσυραν στα δικαστήρια με ασφαλιστικά μέτρα στην απερχόμενη διοίκηση του ΣΙΕΛ, λίγες μόνο μέρες πριν την ομόφωνα αποφασισμένη (και από τα μέλη της ΔΑΣ) εκλογοαπολογιστική συνέλευση, παγώνοντας τη δράση του σωματείου για δύο χρόνια με στόχο να αλλοιώσουν την προετοιμασία της εκλογικής διαδικασίας. Ταυτόχρονα, συνέβαλαν στην ίδρυση και λειτουργία διασπαστικού σωματείου συμβασιούχων στον κλάδο της έρευνας μαζί με άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις, υπονομεύοντας την συνδικαλιστική ενότητα του συγκεκριμένου κλάδου. Ενώ κάνει κριτική στον εργοδοτικό συνδικαλισμό για την λειτουργία σωματείων-σφραγίδες που παράγουν μόνο αντιπροσώπους, στην πράξη υιοθετεί ανάλογες πρακτικές αδυνατώντας συνολικά να περιγράψει μια πολιτική γραμμή συγκρότησης πραγματικών ζωντανών σωματείων με μαζικές διαδικασίες και εσωτερική διαπάλη.

Η επιμονή της διοίκησης να αυτοβαυκαλίζεται για την εκκαθάριση του ΕΚΠ πριν από 8 χρόνια, είναι ενδεικτική του φτωχού απολογισμού που έχει να καταθέσει ως προς την συμβολή της στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος της πόλης μας. Το παράδειγμα της είναι χαρακτηριστικό μιας γραμμής ανάθεσης εργαλειακού ρόλου στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, με στόχο την κομματική ενίσχυση και όχι το ρόλο του ως υποκείμενο των πολιτικών εξελίξεων, της οργάνωσης των εργαζόμενων για την τη μαζική σύγκρουση με την πολιτική των κυβερνήσεων της ΕΕ και του κεφαλαίου και του αγώνα για την ανατροπή τους.

Η ΔΑΣ πρέπει να καταλάβει ότι τα εργατικά συνδικάτα δεν είναι μονοπαραταξιακές οργανώσεις, ούτε η παρουσία άλλων παρατάξεων επιτρέπεται μόνο όταν συναινούν στην όποια πλειοψηφία. Δεν θα συναινέσουμε στην αντικατάσταση της πολιτικής αντιπαράθεσης με το συνδυασμό χυδαίων συκοφαντιών και βίαιων επιθέσεων που δεχθήκαμε από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Αυτές δεν έχουν θέση στο ταξικό εργατικό κίνημα.

Συνδικάτα και αγώνες όπλα στα χέρια των εργαζόμενων

Την ώρα που οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού αφήνουν τον κόσμο της εργασίας αβοήθητο στα χέρια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, η ΑΤΕ-ΕΚΠ προτάσσει ως επείγουσα προτεραιότητα την ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος και των συνδικάτων, σε περιεχόμενο, στόχους, μορφές οργάνωσης και αγώνα.

• Με συνδικάτα ως μορφές συλλογικής οργάνωσης, με ανεξαρτησία και πολιτική-οικονομική αυτοτέλεια από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το κράτος, μακριά από λογικές «κοινωνικής ειρήνης» ή ακόμα χειρότερα «κοινωνικού εταίρου».
• Με οργάνωση των εργαζόμενων στη συνδικαλιστική έρημο του ιδιωτικού τομέα, τους νέους και τις νέες των σύγχρονων σκλαβοπάζαρων, τους ελαστικά εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους άνεργους, τις μετανάστριες και τους μετανάστες.
• Με μαζικά, ζωντανά και δημοκρατικά σωματεία που να στηρίζουν τα μέλη τους και αλλά και να στηρίζονται στη δύναμη των μελών του.
• Με συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και επιτροπών αγώνα, ώστε να αναδεικνύεται ένα διαφορετικό κέντρο μάχης, για να ξεπερνιούνται τα εμπόδια που βάζει η ΓΣΕΕ και ο υποταγμένος συνδικαλισμός. Με σχέδιο και ανυποχώρητο αγώνα ώστε να υπάρξουν κατακτήσεις. Με αγώνες στα χέρια των γενικών συνελεύσεων, με κίνημα βάσης και ταξικής αλληλεγγύης.
• Με αιτήματα που να ανταποκρίνονται στα ζωτικά συμφέροντα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης, κόντρα στις λογικές που αυτοπεριορίζονται στο «εφικτό». Αλλά και με πολιτικούς ανατρεπτικούς στόχους για να δικαιωθούν συνολικά οι διεκδικήσεις μας.
• Με την κοινή δράση των ταξικών δυνάμεων και των αγωνιστών και αγωνιστριών, που θέλουν να παλέψουν σε μια διαφορετική κατεύθυνση, με βάση τις ανάγκες του κινήματος.

Σε αυτή την τροχιά θέλουμε να βαδίσουμε προκειμένου να αντιστραφεί η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, στο ΕΚΠ και στα πρωτοβάθμια σωματεία του. Για να ξαναποκτήσει ο συνδικαλισμός ρόλο στην οργάνωση της πάλης, ενάντια στην υποταγή, στην ανάθεση, στις «κυβερνητικές λύσεις».

Είναι ανάγκη η αγανάκτηση και οι διάσπαρτοι αγώνες να ενοποιηθούν σε μια μεγάλη συσπείρωση αγώνα, ένα κέντρο αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση και στο κεφάλαιο. Με κύριο όχημα τον ισότιμο και δημοκρατικό συντονισμό σωματείων-συνελεύσεων και επιτροπών αγώνα, σε ρήξη με τον υποταγμένο συνδικαλισμό και τον πυροσβεστικό σχεδιασμό του. Με κοινή δράση των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Αυτό είναι επιτακτικό μπροστά στην πληθώρα κλαδικών απεργιών αλλά και την απεργία της 20^ης Νοέμβρη το επόμενο διάστημα. Προτάσσουμε τον πολύμορφο απεργιακό αγώνα και κλιμάκωσή του με το σύνολο των διεκδικήσεων μας που θα καθορίζεται από τις Γ.Σ. με απεργίες, συγκεντρώσεις, καταλήψεις, ενημερώσεις, εκδηλώσεις μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Διαφωνούμε και θεωρούμε προβληματικό, με βάση τις πρόσφατες αποφάσεις των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, η αναγκαία απεργιακή απάντηση και κλιμάκωση να μετατοπίζεται τουλάχιστον δύο μήνες μετά, στις 20 Νοέμβρη χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο πανεργατικού αγώνα που είναι αναγκαίο.

Ενισχύουμε την ΑΤΕ-ΕΚΠ και τον ανεξάρτητο ταξικό συνδικαλισμό

Η ΑΤΕ-ΕΚΠ είναι μια ταξική εργατική κίνηση που παρεμβαίνει στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας και ευρύτερα στο εργατικό κίνημα. Συσπειρώνει αγωνιστές και αγωνίστριες που παλεύουν για τα εργατικά συμφέροντα, σε ταξική, ανατρεπτική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Με ανεξαρτησία από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, με σεβασμό και στήριξη στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Η ΑΤΕ-ΕΚΑ πρωτοστατεί σε εργατικούς αγώνες στους χώρους που παρεμβαίνει. Έχει οργανική σύνδεση με τα ανεξάρτητα ταξικά σχήματα και συλλογικότητες που συμμετέχουν σε σωματεία της πόλης της Πάτρας.

Στις συνελεύσεις των αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, οι εκπρόσωποι της ΑΤΕ-ΕΚΑ πρότειναν συγκεκριμένες αγωνιστικές πρωτοβουλίες, με κύριο ζήτημα την ανάπτυξη αγωνιστικών πρωτοβουλιών μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία.

Ενόψει του συνεδρίου του ΕΚΠ αλλά με το βλέμμα στην επόμενη μέρα, απευθυνόμαστε σε όσες και όσους αγωνιούν για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος και αναζητούν δρόμους ταξικής σύγκρουσης. Που κατανοούν πως για να νικήσουν οι αγώνες πρέπει να κάνουμε πέρα τον εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ! Αλλά και σε όσες και όσους δεν χωράνε στα όρια που θέτει στους αγώνες η ΔΑΣ-ΠΑΜΕ.

Παράλληλα απευθύνουμε πλατύ κάλεσμα ώστε το συνέδριο του ΕΚΠ να πει όχι στις τηλε-εκλογές, να μην νομιμοποιηθούν σύνεδροι που προέκυψαν από τις ηλεκτρονικές διαδικασίες του ν. Χατζηδάκη, να ακυρωθούν τα σχέδια της διοίκησης να υλοποιήσει ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για την ανάδειξη εφορευτικής επιτροπής και των εκλογών. Να αποφασίσουμε ότι δεν παραδίδουμε τα μητρώα των συνδικάτων στο κράτος, ότι δεν συμμετέχουμε στο ηλεκτρονικό μητρώο (ΓΕΜΗΣΟΕ).

Όταν ο κόσμος τους είναι η εκμετάλλευσή μας, ο δικός μας κόσμος είναι η ανατροπή τους!

Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη επαναφορά των ΣΣΕ, μέτρα κατά της ακρίβειας

• Κατώτατος μισθός και σύνταξη 1200 ευρώ καθαρά, αύξηση ΤΩΡΑ 30% σε μισθούς και συντάξεις και Αυτόματη Τιμαριθμική αναπροσαρμογή. Κάλυψη όλων των απωλειών των μνημονίων, του πληθωρισμού και της ακρίβειας - τιμαρίθμου για ζωή με αξιοπρέπεια.
• Συλλογικές Συμβάσεις παντού με ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και κατάργηση του μνημονιακού νομοθετικού πλαισίου.
• Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, με βάση τις σύγχρονες τεχνολογικές-παραγωγικές δυνατότητες που μπορούν να αυξήσουν τον πραγματικό πλούτο του ανθρώπου, τον ελεύθερο χρόνο. Όχι δουλειά την Κυριακή.
• Επιστροφή 13ου και 14ου μισθού (στο δημόσιο) και σύνταξης.
• Αφορολόγητο 12.000 ευρώ και 4.000 για κάθε παιδί.
• Να αυξηθεί ο φορολογικός συντελεστής στα επιχειρηματικά κέρδη στο 45%. Να φορολογηθεί το κεφάλαιο και ο συσσωρευμένος πλούτος.
• Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις, ίσο µε τον βασικό μισθό.

    

  Μέτρα ενάντια στη στεγαστική κρίση και την έλλειψη κατοικίας

• Δικαίωμα στη στέγη σε όλους και πραγματική προστασία της λαϊκής κατοικίας.
• Κανένας πλειστηριασμός και καμία έξωση σε βάρος λαϊκών στρωμάτων, ντόπιων και προσφύγων- και κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου.
• Κατοχύρωση του ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας και διαγραφή χρεών των λαϊκών στρωμάτων προς τράπεζες, κράτος, δήμους και ταμεία. Έξω τα funds.
• Κατάργηση των βραχυχρόνιων μισθώσεων με προτεραιότητα στην ανάγκες της κατοικίας. Γενναία επιδότηση ενοικίου για την πρώτη κατοικία.
• Διατίμηση και έλεγχος στα ενοίκια. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
• Γενναίο δημόσιο πρόγραμμα κοινωνικής και εργατικής κατοικίας. Αξιοποίηση του τεράστιου κτιριακού αποθέματος των δήμων, του δημοσίου, των ταμείων, των τραπεζών, της εκκλησίας για τη στέγαση των κατοίκων.

  Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια και στην διατροφική φτώχεια

•   Χτύπημα της κερδοσκοπίας και έλεγχος στις τιμές όλων των αγαθών.
•   Κατάργηση του ΦΠΑ και κάθε έμμεσου φόρου στα είδη πρώτης ανάγκης και διατροφής.
•   Μέτρα για την μείωση του κόστους παραγωγής και πλαφόν στις τιμές των βιομηχανιών τροφίμων και των μεγαλεμπόρων για να ζήσει ο αγρότης και ο εργάτης. Αφορολόγητο πετρέλαιο για να καλλιεργηθεί η γη, άμεση μείωση της τιμής του αγροτικού ηλεκτρικού ρεύματος. Κατάργηση του ΦΠΑ σε όλα τα καλλιεργητικά μέσα και εφόδια για τη μείωση του κόστους παραγωγής.
•  Δημιουργία δημοκρατικών πρωτοβάθμιων παραγωγικών συνεταιρισμών των μικρομεσαίων παραγωγών, με απαλλοτρίωση της μεγάλης αγροτικής ιδιοκτησίας, της εκκλησιαστικής περιουσίας και παραχώρησή της σε αυτούς.
•   Κατάργηση / απειθαρχία στην ΚΑΠ, στα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης.      

Για την ενέργεια διεκδικούμε:

•    Ρεύμα, πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο, φτηνά για το λαό.
•    Διατίμηση στα τιμολόγια του ρεύματος και των καυσίμων.
•    Κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης και όλων των φόρων για τους εργαζόμενους.
•    Κατάργηση των χρηματιστηρίων της ενέργειας και ρύπων.
•    Πέρασμα αποκλειστικά στο δημόσιο χωρίς αποζημίωση του συνόλου του
•  ενεργειακού τομέα και λειτουργία του σε όφελος του λαού, κόντρα
•    ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ - στην πολιτική της ΕΕ, της «πράσινης συμφωνίας», των             ιδιωτικοποιήσεων, του ανταγωνισμού, της αγοράς.

Υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών, ενάντια στις ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ και τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. – Όχι στο μαζικό ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών και του ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

•   Αγώνας ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και τη διάλυση και επιχειρηματική λειτουργία των δημόσιων δομών σε Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση, ΟΑΕΔ κλπ
•   Αποκλειστικά δημόσια υγεία σε όλες τις βαθμίδες, ανάπτυξη και ενίσχυση του ΕΣΥ
•   Αύξηση των δαπανών για Υγεία, Παιδεία κοινωνικές ανάγκες και όχι για τους εξοπλισμούς. Διπλασιασμός της χρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών, νοσοκομείων κλπ
•   Κατάργηση των ιδιωτικοποιήσεων στην ενέργεια, το Νερό, τις μεταφορές και τα βασικά κοινωνικά - αγαθά – επιστροφή τους στη δημόσιο εξασφάλισή τους για όλους.
•   Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ.

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. 

• Δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου άμεσα με προοπτική– 30ωρο ‒ 6ωρο ‒ 5ήμερο.
• Κατάργηση του 6ήμερου παντού.
• Όχι στις απολύσεις και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
• Μόνιμες προσλήψεις σε Υγεία, Παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες.
• Όχι στη νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση και την παράταση του εργάσιμου βίου. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Πίσω στα ταμεία τα κλεμμένα. Θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια υπηρεσίας για όλους. Πλήρης σύνταξη στα 25 χρόνια εργασίας και 55 έτη ηλικίας για τους άνδρες και 50 για τις γυναίκες.

Τέρμα στην επίθεση στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και την απεργία, στην καταστολή και τις παρακολουθήσεις.

• Κατάργηση του νόμου για τις συγκεντρώσεις και του ν. Χατζηδάκη και ν. Γεωργιάδη. Απειθαρχία στην εφαρμογή τους. Καμιά εγγραφή στο ΓΕΜΗΣΟΕ – Δεν ενσωματώνουμε/εφαρμόζουμε τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες!
• Κάτω τα χέρια από την απεργία και τους αγωνιστές. Να σταματήσει το κύμα διώξεων αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών, υγειονομικών κ.ά. και να παρθούν πίσω όλες οι διώξεις και απειλές.

Πάλη ενάντια στην πολεμική προετοιμασία-απεμπλοκή από τους πολέμους ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ

•   Καμιά συμμετοχή της χώρας στη Σφαγή των Παλαιστινίων! Αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους. Διακοπή του άξονα συνεργασίας Ελλάδας Ισραήλ. Καμιά συνεργασία του εφοπλιστικού κεφαλαίου και των Πανεπιστημίων (ΕΚΠΑ) με το Ισραήλ. Καμία αποστολή πολεμικού υλικού έξω από τη χώρα.
• Ήττα/ανατροπή της πολεμικής εκστρατείας των αστικών τάξεων, πάλη ενάντια στους θηριώδεις πολεμικούς. Ειρήνη και Φιλία των Λαών!
• Έξω οι βάσεις, έξω από το ΝΑΤΟ. Όχι στις ΑΟΖ, να μη γίνουν οι θάλασσες πεδίο σύγκρουσης συμφερόντων των πολυεθνικών της ενέργειας και των κρατών, καθώς και περιβαλλοντικής καταστροφής με τις εξορύξεις.
• Μείωση των εξοπλιστικών δαπανών υπέρ των δαπανών για τις λαϊκές ανάγκες.

Να ξανακάνουμε τα αδύνατα δυνατά!

Όταν τα αστικά επιτελεία ανησυχούν για το ενδεχόμενο μιας μαζικής κοινωνικής έκρηξης το εργατικό κίνημα πρέπει να βαδίσει σε ένα δρόμο ανατροπής!

• Για να ανατραπεί η κυβέρνηση και η πολιτική της ΝΔ, της ΕΕ, του κεφαλαίου και κάθε επίδοξου διαχειριστή.
• Για την διαγραφή του χρέους, ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ. Για την αποτροπή του πολέμου, την έξοδο από το ΝΑΤΟ και την ήττα την πολεμικής προετοιμασίας
• Για ένα κόσμο ισότητας, ελευθερίας και χειραφέτησης, ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση. Για να περάσει η εξουσία και ο πλούτος στα χέρια των εργαζομένων.

 Αγωνιστική Ταξική Ενότητα στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας