Από το μεσημέρι του προηγούμενου Σαββάτου και για 40 ώρες, η Αλβανία βρέθηκε σε καθεστώς στρατιωτικού νόμου. Η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών, σε πλήρη συμφωνία με την αντιπολίτευση του Δημοκρατικού Κόμματος, επέβαλε «προς παραδειγματισμό» την πλήρη απαγόρευση της κυκλοφορίας, χωρίς ουδεμία εξαίρεση — πλην των επειγόντων περιστατικών. Ανέπτυξε, δε, ισχυρές δυνάμεις καταστολής στους δρόμους για την επιβολή της, με εντολή μάλιστα να μην δείχνουν οίκτο απέναντι όποιον δεν υπάκουε. «Όλοι θα μείνουν μέσα μετά τη 1 (το μεσημέρι). Η αστυνομία και οι ένοπλες δυνάμεις θα κάνουν χρήση βίας,φ εναντίον οποιουδήποτε παραβιάζει τον νόμο, συμπεριλαμβανομένων των συνταξιούχων, ενώ θα χρησιμοποιήσουν εκτοξευτήρες νερού και δακρυγόνα εάν χρειαστεί», είπε ο πρωθυπουργός Έντι Ράμα στο διαδικτυακό μήνυμά του — ενώ την ίδια στιγμή στη σελίδα του στο Facebook είχε αναρτήσει ένα βίντεο με αστυνομικούς να κυνηγούν και να χτυπούν αλύπητα διαδηλωτές (πιθανώς σε χώρα της Λατινικής Αμερικής), το οποίο συνόδευε με την απειλή ότι κάτι ανάλογο θα πάθουν και οι συμπατριώτες του, εάν δεν υπακούσουν.
Την ίδια ακριβώς ημέρα, στην Ουγγαρία, η κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν παρουσίαζε νομοσχέδιο, το οποίο προβλέπει την παύση της λειτουργίας της βουλής μέχρι το τέλος του έτους και δίνει στον ίδιο τη δυνατότητα να κυβερνά με διατάγματα, χωρίς να ρωτά κανέναν (αναλυτικά σελ. 24). Παράλληλα, ο στρατός έχει επιστρέψει στους δρόμους πολλών πόλεων, στην Ευρώπη και όχι μόνο, θυμίζοντας σκηνές από την περίοδο των πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων και των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης που είχαν επιβληθεί για τους πολλούς επόμενους μήνες από τις κυβερνήσεις — με τη Γαλλία του «δημοκρατικού τόξου» να είναι μια από τις πρώτες διδάξασες.
Είναι πλέον φανερό ότι το «έκτακτο» επαναλαμβάνεται τόσο συχνά, ώστε, εάν αυτή η πορεία δεν ανακοπεί, τότε σύντομα θα μετατραπεί σε συνήθεια στη συνείδηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, ακόμη και μερίδας των αγωνιστών. Με ότι αυτό συνεπάγεται για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Οι εταιρείες γνωρίζουν πλέον τι και πώς το ψάχνεις, για να σου… διευκολύνουν τη ζωή. Οι κυβερνήσεις θα μπορούν πλέον να γνωρίζουν πού πήγες, τι έκανες και ποιους συνάντησες, για να σου διασφαλίσουν τη ζωή…
«Η ανθρωπότητα βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με μια παγκόσμια κρίση, ίσως τη μεγαλύτερη της γενιάς μας. Οι αποφάσεις που θα λάβουν οι πολίτες και οι κυβερνήσεις […] πιθανώς θα διαμορφώσουν τον κόσμο για τα επόμενα χρόνια — όχι μόνο τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, αλλά και την οικονομία, την πολιτική και τον πολιτισμό». Αυτά γράφει σε άρθρο του στους Financial Times ο γνωστός Ισραηλινός διανοητής και ιστορικός Γιουβάλ Νόε Χαράρι, με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στον «πόλεμο» κατά του νέου κορονοϊού και τα μέτρα που λαμβάνουν με καταιγιστικό ρυθμό οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη. ο ίδιος συνεχίζει:
«Όταν επιλέγουμε μεταξύ των διάφορων εναλλακτικών, πρέπει να σκεφτόμαστε όχι μόνο πώς θα αντιμετωπίσουμε την άμεση απειλή αλλά και πώς θα είναι ο κόσμος στον οποίο θα ζήσουμε, μόλις περάσει η καταιγίδα. Διότι η καταιγίδα θα περάσει, η ανθρωπότητα θα επιβιώσει, οι περισσότεροι από εμάς θα είμαστε ακόμη ζωντανοί, αλλά θα ζούμε σε έναν αλλιώτικο κόσμο».
Η αλήθεια είναι πως οι κυβερνήσεις και τα κράτη θέλουν να αποφύγουν ακριβώς αυτό. Δηλαδή, να σκεφτούμε, να κρίνουμε, να επιλέξουμε και να αποφασίσουμε, όχι μόνο με το βλέμμα στο παρόν και τον νου και την ψυχή εγκλωβισμένα ασφυκτικά στον φόβο, αλλά προσπαθώντας να ατενίσουμε και το μέλλον. Και ταυτόχρονα, να κοιτάξουμε στο βάθος, αναζητώντας τις πραγματικές προθέσεις αυτών που αναγγέλλουν και παίρνουν μέτρα παγκόσμιας εμβέλειας, πρωτόγνωρα για την ανθρωπότητα και τις κοινωνίες της μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Διότι, μεταξύ μας, όσο και αν από υγειονομικής πλευράς υπάρχει μια πρωτόγνωρη κατάσταση, ό,τι ζούμε είναι μια χούντα στις χειρότερες και πιο σκοτεινές μέρες της, έχοντας μάλιστα πολύ περισσότερα μέσα στη διάθεσή της, όπως θα μπορούσαν να βεβαιώσουν όσοι έχουν ζήσει ανάλογες καταστάσεις στο παρελθόν. Και για να γίνει αυτό αποδεκτό, για να μην προκληθεί κάποια ανεπιθύμητη εξέγερση, είναι αναγκαίο να υπάρξει η κατάλληλη αιτιολογία και νομιμοποίηση.
Για να το πετύχουν, λοιπόν, επιχειρούν –και σε μεγάλο βαθμό το έχουν καταφέρει, τουλάχιστον μέχρι στιγμής– να επιβάλλουν το απόλυτο δίλημμα: Τι επιλέγετε, τη δημοκρατία, τις ελευθερίες και το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων ή την υγεία και την επιβίωση, που απειλούνται σήμερα άμεσα; Δεν θέλει ιδιαίτερη σκέψη για το ποια απάντηση είναι αυτή που θα κυριαρχήσει και μάλιστα συντριπτικά. Το είπαν, άλλωστε, χωρίς περιστροφές ο Μητσοτάκης και η νέα πρόεδρος της δημοκρατίας, την οποία ο ίδιος και το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης επέλεξαν, στα μηνύματά τους για την 25η Μαρτίου: Να θυσιάσουμε τώρα τις ατομικές μας ελευθερίες, για να κερδίσουμε τον πόλεμο και τις ζωές μας.
Τα παραπάνω είναι ένας ακόμη λόγος για να συνειδητοποιήσουν όλοι –και πρωτίστως η «πρωτοπορία»– ότι σημασία δεν έχει να υποταχθούμε τώρα και να λογαριαστούμε μετά, επαναλαμβάνοντας το γνωστό σχήμα του στρατού «πρώτα εκτελούμε και μετά ρωτάμε». Εξάλλου, το «μετά» μπορεί να είναι τόσο διαφορετικό και συντριπτικά εναντίον των λαών, ώστε οι δυνατότητες αντίδρασης και αντίστασης να έχουν περιοριστεί δραματικά. Και όταν το καταλάβουμε, πιθανώς να είναι πολύ αργά…
Από αυτήν την άποψη, είναι μάλλον προφανές ότι η περίοδος που ζούμε αποτελεί μια καμπή στην προσπάθεια χειραγώγησης των συνειδήσεων και πειθάρχησης των κοινωνιών — με τελικό στόχο να δοκιμαστεί στην πράξη το μοντέλο της «πειθαρχίας της αγέλης», προκειμένου σταδιακά να τελειοποιηθεί. Αυτό που συμβαίνει ισοδυναμεί, στην πράξη, με μια πρόβα τζενεράλε για τις εποχές που έρχονται και τις σκληρές και αδυσώπητες κοινωνικές αναμετρήσεις και τους ταξικούς πολέμους που θα φέρουν. Είναι δε η πρώτη φορά που ο αστικός κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός αποκαλύπτει με τέτοιο τρόπο το πραγματικό και τρομακτικό του πρόσωπο, μαζί με τις τεράστιες δυνατότητες που διαθέτει — σε επίπεδο μηχανισμών, τεχνολογίας, αλλά και ιδεολογίας.
Θα υπάρξουν, ενδεχομένως, κάποιοι που θα ισχυριστούν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε ανάλογες πρακτικές τα τελευταία χρόνια. Δεν έχουν δίκιο. Όσο κι αν μπορεί κανείς να επικαλεστεί ορισμένες στιγμές, σε κάποιες χώρες, που εμφανίζουν ομοιότητες με αυτό που συμβαίνει και ζούμε σήμερα, η αλήθεια είναι πως πρόκειται για κάτι πρωτόγνωρο, τόσο σε διάρκεια όσο και σε έκταση. Διότι, από τη μία, κανένα έκτακτο μέτρο ή απαγόρευση κυκλοφορίας, τόσο στον ανεπτυγμένο δυτικό καπιταλισμό όσο και σε άλλες χώρες, δεν έχει κρατήσει παραπάνω από μερικές ημέρες. Από την άλλη, δεν υπήρξε καμία περίπτωση που αυτό να έχει παγκόσμια διάσταση.
Όσοι προτείνουν να «λογαριαστούμε μετά», μάλλον αγνοούν πώς
θα είναι το «μετά»…
Για να το διατυπώσουμε διαφορετικά: Εάν μέχρι σήμερα είχαμε γνωρίσει και μάθει για χώρες ολόκληρες και τους λαούς τους που είχαν μετατραπεί σε πειραματόζωα για να δοκιμαστούν νέα πολιτικά και οικονομικά μοντέλα, όπως η Χιλή τη δεκαετία του ’70 και του ’80 και η Ελλάδα τη δεκαετία του 2010, τώρα είναι ο κόσμος ολόκληρος που έχει γίνει ένα εργαστήρι στο οποίο πραγματοποιείται η κλινική δοκιμή του σύγχρονου Μεσαίωνα, ο οποίος μέχρι σήμερα υπήρχε μόνο στα χαρτιά που βρίσκονταν στα συρτάρια και στα σενάρια του Χόλιγουντ.
Η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για κεραυνό εν αιθρία, αλλά για το τρίτο και πιο ολοκληρωμένο στάδιο ενός σχεδίου που υλοποιείται μεθοδικά εδώ και δύο δεκαετίες. Το πρώτο στάδιο σηματοδοτείται από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και τα μέτρα που ακολούθησαν, νομιμοποιώντας την παρουσία και τη δράση του Μεγάλου Αδελφού στις κοινωνίες — ενώ συμπληρώθηκε με το μπαράζ των χτυπημάτων που εκδηλώθηκαν πριν από μια πενταετία στην Ευρώπη και σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Το δεύτερο έκανε πρεμιέρα με τη μεγάλη και ιστορικών διαστάσεων οικονομική κρίση που εκδηλώθηκε το 2008, ανοίγοντας τον δρόμο για την αποψίλωση της ασκούμενης πολιτικής (κυρίως οικονομικής, αλλά όχι μόνο) από κάθε είδους δημοκρατικό έλεγχο, με τις κρίσιμες αποφάσεις να μετατίθενται πλήρως από τα εκλεγμένα όργανα σε διορισμένους «θεσμούς», όπως είναι το Γιούρογκρουπ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Και τώρα, αφού το έδαφος προετοιμάστηκε μεθοδικά, ήρθε η ώρα για το τρίτο και πιο αποφασιστικό χτύπημα. Κι αυτό δεν δικαιούνται να μην το αναγνωρίζουν ή να το παρακάμπτουν όσοι –ακόμη και αριστεροί– σφυρίζουν αδιάφορα απέναντι στα όσα συμβαίνουν και επιδιώκονται με την επιβολή του «Μένουμε Σπίτι» και την κυκλοφορία συνοδεία εγγράφων και δικαιολογητικών. Γιώργος Παυλόπουλος
Η πανδηµία είναι γενική, η απάντηση βαθιά ταξική
Οι συνέπειες της πανδηµίας έχουν ταξικό πρόσηµο. Κι αυτό αφορά και την ένταση της υγειονοµικής κρίσης και τις βαριές επιπτώσεις της οικονοµικής κρίσης, που οδηγεί σε µεγάλη επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου στα εργατικά δικαιώµατα. Πολύ βαρύ είναι το πλήγµα των κυβερνητικών µέτρων και στις δηµοκρατικές ελευθερίες, µε τάσεις ολοκληρωτισµού διεθνώς. Τις πλευρές αυτές ανοίγει το αφιέρωµα του Πριν.
Η κρίση της πανδημίας του κορονοϊού εμφανίζεται από τις κυβερνήσεις και τα κυρίαρχα ΜΜΕ ως ένα φαινόμενο που επηρεάζει και θα έχει τις ίδιες συνέπειες για όλους. Είμαστε όλοι –κεφάλαιο και εργασία– στην ίδια βάρκα μάς λένε, χρησιμοποιώντας και το ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης. Παρόμοια επιχειρήματα ακούσαμε και στην κρίση του 2008 («μαζί τα φάγαμε») και σήμερα εντείνονται για να γίνουν βατήρας, και την «επόμενη μέρα», για την επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος των δημόσιων αγαθών και του κόσμου της εργασίας.
Οι συνέπειες όμως της πανδημίας, το ποιοι και πόσο θα τις υποστούν, έχουν ταξικό πρόσημο. Η ένταση της υγειονομικής κρίσης σε κάθε χώρα καθορίζεται από την υπάρχουσα κατάσταση της δημόσιας υγείας. Φαίνεται με τραγικό τρόπο ότι η στρατηγική του κεφαλαίου για να ξεπεράσει την κρίση του 2008 (περικοπές, αναδιαρθρώσεις, μνημόνια) άφησε ανοχύρωτη την κοινωνία σε έκτακτες, αλλά όχι αφύσικες συνθήκες, όπως η πανδημία. Η κατάσταση στην Ιταλία και την Ισπανία αλλά και η προτεραιότητα της καπιταλιστικής κερδοφορίας σε κάθε χώρα, ακόμα και μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο του κανιβαλικού καπιταλισμού της εποχής μας.
Σύμφωνα, βέβαια, με την πλαστή εικόνα που έχουν δημιουργήσει τα ΜΜΕ η πανδημία παρουσιάζεται να έχει χτυπήσει την παγκόσμια ελίτ. Πρίγκιπες, εφοπλιστές, τραπεζίτες, σταρ, ακριβοπληρωμένοι αθλητές έχουν πολύ μεγαλύτερο χρόνο προβολής από τους εργάτες του Μπέργκαμο. Ακόμα και η δυνατότητα για τεστ έχει μετατραπεί σε σύμβολο επίδειξης για εκπροσώπους της show business. Πλούσιοι, ακόμα και χωρίς συμπτώματα, κάνουν το τεστ και προστατεύονται αυτοί και οι οικείοι τους από την περαιτέρω μετάδοση του ιού, ενώ για τον υπόλοιπο πληθυσμό (ακόμα και για όσους έχουν ήδη νοσήσει), για τους νοσηλευτές και για τους γιατρούς που καθημερινά κινδυνεύουν, τα τεστ και τα μέτρα προστασίας είναι είδος προς εξαφάνιση. Βασικά όπλα για την καταπολέμηση της επιδημίας, σύμφωνα και με τον ΠΟΥ, έχουν γίνει προνόμιο για λίγους, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αφήνεται στην τύχη του να αντιμετωπίσει τον ιό κλεισμένο έντρομο στο σπίτι του.
Αυτή η κοινωνική πλειονότητα είναι που θα κληθεί ξανά να πληρώσει το κόστος της κρίσης με τις καταστροφικές οικονομικές συνέπειες που έρχονται και αναμένονται αντίστοιχες ή και χειρότερες από το 2008. Με την κοινωνία, όμως, ακόμα πιο αδύναμη, καθώς κουβαλάει και το κόστος της προηγούμενης κρίσης και των μνημονίων. Ανακοινώνονται ήδη πακέτα στήριξης και ρευστότητας, τα οποία όμως στρέφονται κυρίως προς το κεφάλαιο, το οποίο θα επιδιώξει να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία. Στόχος του είναι να μείνουν όλα όσα ήρθαν, σε βάρος των εργαζομένων και των εργασιακών σχέσεων ή των δημοκρατικών ελευθεριών. Για τους εργαζόμενους δίνονται ψίχουλα με τη μορφή επιδομάτων έκτακτου χαρακτήρα. Όμως οι αλλαγές που προωθούνται αφορούν συνολικά και μόνιμα το βάθεμα της ελαστικοποίησης, νέες μορφές οργάνωσης της εργασίας σε ακραία αντεργατική κατεύθυνση και ακόμα περισσότερες περικοπές μισθών και δικαιωμάτων. Όσο για τη βασική προτεραιότητα της πρόσληψης γιατρών και νοσηλευτών, αυτή αντιμετωπίζεται ακόμα από τη σκοπιά των δημοσιονομικών περιορισμών της ΕΕ. Οι προσλήψεις νοσηλευτών που έγιναν, λίγες έτσι κι αλλιώς, είναι με δίχρονες συμβάσεις, καθώς η αιώνια λιτότητα, τα «πρωτογενή πλεονάσματα», η πληρωμή του ληστρικού χρέους κάθε άλλο παρά αμφισβητούνται. Η ΕΕ, με την ανύπαρκτη αλληλεγγύη της, δεν προχωρά καν σε άρση της απαγόρευσης πρόσληψης μόνιμου υγειονομικού προσωπικού. Παναγιώτης Ξοπλίδης
Τη μάχη την δίνουμε από τώρα
▸ Διεκδικούμε τις άμεσες ζωτικές λαϊκές ανάγκες, ενάντια στην κυβέρνηση και τους κανίβαλους του κεφαλαίου
Αυτήν την περίοδο οι εργαζόμενοι και η νεολαία δίνουμε μια διπλή μάχη. Μια μάχη ενάντια στην πανδημία του κορονοϊού και μια μάχη ενάντια στη κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του, που για μια ακόμη φορά επιχειρεί να φορτώσει στις πλάτες του λαού τα σπασμένα της υγειονομικής κρίσης αλλά και προκαταβολικά τα βάρη της επόμενης οικονομικής κρίσης, που όπως όλα δείχνουν βρίσκεται μπροστά μας.
Σε αυτή τη μάχη «δεν μένουμε όλοι μαζί». Οι εργοδότες εκμεταλλεύονται το πάγιο και το τρέχον οπλοστάσιο μέτρων που τους παρέχει η κυβέρνηση για να επιβάλλουν αντεργατικά μέτρα με τη βούλα του κράτους. Επώνυμοι, celebrities, τηλεπερσόνες και επιφανείς προσωπικότητες της αστικής τάξης προβάλουν ότι έκαναν το τεστ σε γνωστές ιδιωτικές κλινικές, αυτές που η κυβέρνηση αντί να επιτάξει, επιδοτεί με 7,7 εκατ. ευρώ για διάθεση 80 κλινών ΜΕΘ για 2 μήνες, τη στιγμή που δεν υπάρχουν τεστ για το πληθυσμό της χώρας και ειδικά τις ευπαθείς ομάδες. Για άλλη μια φορά αντί το αστικό κράτος να επιτάξει τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια, τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια επίταξαν το αστικό κράτος.
Η κυβέρνηση απαγόρευσε την κυκλοφορία με το πρόσχημα των λίγων επιπόλαιων, τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι αναγκάζονται να εκτίθενται στον ιό σε βιομηχανίες, βιοτεχνίες, εργοτάξια και στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα της βιομηχανίας παροχής υπηρεσιών (π.χ. τηλεπικοινωνίες). Η κυβέρνηση στοχεύει στην απαγόρευση της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης που αντικειμενικά προκαλεί η οξυμένη αντεργατική πολιτική της αυτή τη περίοδο. Προκαλεί έκπληξη πρώτου μεγέθους τόσο η ανοχή του ΚΚΕ σε αυτό, όσο και η αποδοχή της και η μη εκτίμηση του κινδύνου που αναπτύσσεται από αυτή την επιλογή από κάποιες δυνάμεις της ανατρεπτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, που ούτε καν την καταγγέλλουν. Μήπως, ξαφνικά, η κυβέρνηση της ΝΔ και το αστικό κράτος έγινε φίλος του λαού και δεν το καταλάβαμε;
Αναβολή στην ταξική πάλη δεν υπάρχει. Θα δώσουμε
τη μάχη με μη συνηθισμένα μέσα και σε πρωτοφανέρωτες συνθήκες
Η μάχη με το κεφάλαιο και την κυβέρνηση πρέπει να δίνεται από τώρα. Αναβολή στην ταξική πάλη δεν υπάρχει, μας το δείχνει αυτό με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η κυβέρνηση και οι καπιταλιστές. Ναι, τη μάχη υποχρεούμαστε να τη δώσουμε με μη συνηθισμένα μέσα και σε πρωτοφανέρωτες συνθήκες, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να τα βρούμε και να τη δώσουμε σήμερα, για να μην είναι τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα αύριο. Δίνουμε τη μάχη διεκδικώντας τις άμεσες και ζωτικές λαϊκές ανάγκες για:
Πραγματική και όχι στα λόγια ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας τόσο για την αντιμετώπιση της πανδημίας όσο και για την αντιμετώπιση των υπόλοιπων τρεχουσών αναγκών υγείας. Παύση πληρωμών του χρέους, ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων και πέρασμα όλου του πλεονάσματος, που έχει βγει από τον ιδρώτα των εργαζομένων και τις περικοπές των κοινωνικών υπηρεσιών, για τις ανάγκες της δημόσιας υγείας. Για αποφασιστική ενίσχυση της δημόσιας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, για το άνοιγμα νέων ΜΕΘ και ΜΑΦ και τον αναγκαίο εξοπλισμό προστασίας του υγειονομικού προσωπικού. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, στα κέντρα υγείας και στο ΕΚΑΒ που άλλωστε ήταν τελείως αναγκαίες και πριν την επιδημία. Επίταξη χωρίς αποζημίωση του ιδιωτικού τομέα της υγείας, με δημόσιο έλεγχο από τους φορείς του υγειονομικού κινήματος, που γνωρίζουν καλύτερα από το καθένα τις ανάγκες του συστήματος υγείας, τουλάχιστον για όσο κρατάει η πανδημία. Μαζικά τεστ στον πληθυσμό δωρεάν και υπό πλήρη κρατικό έλεγχο για στοχευμένη αντιμετώπιση του υιού. Ούτε ένα ευρώ στον ιδιωτικό τομέα της υγείας που θησαυρίζει από τη διαρκή υποβάθμιση του δημοσίου συστήματος υγείας.
Ακύρωση όλων των αντεργατικών μέτρων. Καμιά απόλυση, κανένας κομμένος μισθός, καμιά μονομερής αλλαγή και υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου. Πλήρης επιδότηση των εργατικών μισθών στις επιχειρήσεις που έχουν κλείσει ή που έχουν μειώσει τις δραστηριότητες τους λόγω της πανδημίας ανεξάρτητα από το είδος των συμβάσεων εργασίας (μπλοκάκια, συμβασιούχοι, αδήλωτοι). Έκτακτη φορολόγηση των τραπεζών και των μεγάλων κερδοφόρων επιχειρήσεων. Να πληρώσει το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι την κρίση.
Πλήρης κάλυψη με όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας από την πανδημία για όσους είναι αναγκαίο να εργάζονται ακόμα, στη πρωτογενή παραγωγή και την εφοδιαστική αλυσίδα, με ευθύνη και έξοδα των επιχειρήσεων. Ειδικό επίδομα για τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ και τα delivery. Αναστολή εργασιών των μη αναγκαίων οικονομικών δραστηριοτήτων (π.χ. δημόσια ή ιδιωτικά έργα) για όσο διάστημα κρατάει η πανδημία με επιδότηση των εργατικών μισθών. Ακύρωση της χρηματοδότησης του προγράμματος «Ελλάδα 1821-2021» και διάθεση των χρημάτων αυτών για να καλυφθούν οι μισθοί των εργαζομένων.
Πάγωμα των χρεών σε τράπεζες και διαγραφή των λογαριασμών των ΔΕΚΟ για τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, αγρότες και μικροεπαγγελματίες για όσο διάστημα κρατά η πανδημία. Ο κόσμος που δεν δουλεύει δεν μπορεί να ζήσει με το επίδομα των 800 ευρώ για ενάμιση μήνα. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης, μείωση των τιμών τους. Απελευθέρωση και απεγκλωβισμός των προσφύγων από τα στρατόπεδα. Στέγασή τους σε κατοικίες με συνθήκες υγιεινής διαβίωσης. Ειδική μέριμνα για τους άστεγους συμπολίτες μας, όπως και για τους χώρους των φυλακών. Να αναιρεθούν όλα τα κουτοπόνηρα αντιδραστικά μέτρα που λαμβάνονται με πρόσχημα την επιδημία και που όμως είναι επικίνδυνα ακόμα και από καθαρά υγειονομική άποψη (π.χ. εκκένωση φοιτητικών εστιών που εγκυμονεί κίνδυνο μαζικής μετάδοσης στα χωριά, αναγκαστικός εγκλεισμός των οπλιτών στις μονάδες, ενώ τα στελέχη μπαινοβγαίνουν ανεξέλεγκτα και χωρίς τεστ, με κίνδυνο μαζικής μετάδοσης στους έγκλειστους μέσα σε μικρούς χώρους φαντάρους κλπ).
Ακύρωση της αντισυνταγματικής απαγόρευσης της κυκλοφορίας καθώς και της αντίστοιχης διάταξης περί συναθροίσεων. Ο λαός μας έχει δείξει σοβαρή και υπεύθυνη στάση για την αντιμετώπιση της πανδημίας δεν περίμενε την κυβέρνηση να του επιβάλλει να το κάνει. Η απαγόρευση δεν βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα αντιμετώπισης της πανδημίας, στοχεύει συγκεκριμένα στα συνδικαλιστικά, πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού. Ισότιμη προβολή από τα κρατικά και ιδιωτικά ΜΜΕ όλων των απόψεων που αναπτύσσονται στη διεθνή και εγχώρια επιστημονική κοινότητα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Μιχάλης Παπαμακάριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου