Ο αριθμός των εργαζομένων του Νεπάλ που μεταβαίνουν στο εξωτερικό έχει υπερδιπλασιαστεί, καθώς η χώρα άρχισε να προωθεί το ξένο εργατικό δυναμικό τα τελευταία χρόνια: από περίπου 220.000 το 2008 σε περίπου 500.000 το 2015, κυρίως στη Μαλαισία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία.
Ωστόσο, ο αριθμός των θανάτων μεταξύ των εργαζομένων έχει αυξηθεί πολύ πιο γρήγορα κατά την ίδια περίοδο.
Ένας σε κάθε 2.500 εργαζόμενους έχαναν τη ζωή τους το 2008. Πέρυσι ένας στους 500 έχασαν τη ζωή τους, σύμφωνα με το Υπουργείο Εργασίας και Απασχόλησης του Νεπάλ.
Συνολικά, πάνω από 5.000 εργαζόμενοι από αυτή τη μικρή χώρα που εργάζονται στο εξωτερικό, έχασαν τη ζωή τους από το 2008 - περισσότεροι από τον αριθμό των Αμερικανών που σκοτώθηκαν στον πόλεμο του Ιράκ.
Τα αίτια, σε πολλές περιπτώσεις, είναι μυστήρια. Φυσικός θάνατος, καρδιακή προσβολή ή καρδιακή ανακοπή αφορούν σχεδόν το ήμισυ των θανάτων.
Τώρα, όμως, οι ιατρικοί ερευνητές λένε ότι αυτοί οι θάνατοι ταιριάζουν σε ένα οικείο μοτίβο: Κάθε δεκαετία, δεκάδες ή ακόμη και εκατοντάδες, των φαινομενικά υγιών Ασιατών που εργάζονται στο εξωτερικό σε κακές συνθήκες, πεθαίνουν στον ύπνο τους.
Αυτό συνέβη και στις ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1970, στη Σιγκαπούρη μια δεκαετία αργότερα και πιο πρόσφατα στην Κίνα. Ο ύποπτος δολοφόνος έχει ένα όνομα: Nocturnal Death (αιφνίδιο απρόσμενο νυχτερινό σύνδρομο θανάτου)
Οι αρχές του Νεπάλ λένε ότι οι πολίτες τους φαίνεται να πεθαίνουν στο εξωτερικό, πιο συχνά από ότι εξίσου ευάλωτοι συνάδελφοί τους από τη Σρι Λάνκα, το Μπαγκλαντές και την Ινδονησία, αλλά η εξήγηση για την αυξημένη θνησιμότητα ήταν ασαφής.
"Συνήθως πάσχουν από τη νόσο του ύπνου», δήλωσε ο Kumud Khanal, αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ξένων Γραφείων Απασχόλησης του Νεπάλ. «Έχουμε έκθεση για εργαζόμενο που μιλούσε με τους φίλους του το βράδυ, πήγε για δείπνο, μετά για ύπνο και το πρωί βρέθηκε νεκρός»
Αλλά, ειδικοί γιατροί λένε ότι υπήρξαν κύματα θανάτων στο παρελθόν μεταξύ των νέων, από αγροτικές περιοχές της Νοτιοανατολικής Ασίας, που εργάζονται στο εξωτερικό σε στρεσογόνες συνθήκες.
«Βλέπω κάποιες παρόμοιες περιπτώσεις εδώ στη Βοστώνη, με τους εργαζόμενους του Νεπάλ», δήλωσε ο Πάτρικ Clarkin στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, ο οποίος έχει γράψει για τη βιολογία και την επιδημιολογία του Σύνδρομου Ανεξήγητου Αιφνίδιου Θανάτου(SUNDS)
Κανείς δεν έχει εντοπίσει μια ενιαία αιτία των θανάτων SUNDS. Συζητήσεις σε ιατρικά περιοδικά περιλαμβάνουν τη γενετική, μόλυνση και διατροφικές ελλείψεις.
Στο Νεπάλ, δεν εξετάζεται το παραπάνω σύνδρομο. Αντί αυτού, οι αρχές, λένε ότι θα μπορούσε να είναι το άγχος, ακόμα και η νοσταλγία, που προήλθε από σωματικά απαιτητικές θέσεις εργασίας, σε εξαιρετικά ζεστά κλίματα.
Top εξαγωγή: νέοι άνδρες
Το Νεπάλ εξάγει σίδηρο και χάλυβα, χαλιά, μερικά λαχανικά - αλλά κυρίως, το Νεπάλ εξάγει εργάτες. Τους διαφημίζει κιόλας.
"Οι εργάτες του Νεπάλ είναι γνωστοί για τη σκληρή δουλειά, την αφοσίωση και την πίστη τους", υπερηφανεύεται η ιστοσελίδα της Αμερικανικής Πρεσβείας στη Ντόχα του Κατάρ, όπου μια κατασκευαστική έκρηξη προ-Παγκόσμιου Κύπελλου απασχολεί περίπου 1,5 εκατομμύρια μετανάστες. Οι εξ Νεπάλ εργαζόμενοι "είναι συγκριτικά πιο αποδοτικοί οικονομικά" αναφέρει η πρεσβεία, και ικανοί στο να "εργάζονται στις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες".
Ο εργαζόμενος του Νεπάλ, επιστρέφει σπίτι του στην απώλεια και την καταστροφή.
Μερικές από τις χώρες, όταν οι άνδρες πηγαίνουν να εργαστούν, συμπεριλαμβανομένου και του Κατάρ, απαγορεύουν τα τέλη πρόσληψης. Αλλά, στην πραγματικότητα, ο καθένας πρέπει να πληρώσει για αυτές τις θέσεις εργασίας. Οι εργάτες δανείζονται με επιτόκια 36% από τους τοκογλύφους ή πωλούν την οικογενειακή τους γη, για να πάρουν τα 1,100$, που απαιτούνται για προσλήψεις, αεροπορικά εισιτήρια και πολλά άλλα.
Σύμφωνα με μια έκθεση του 2014 από το Ίδρυμα Ανοικτή Κοινωνία, «οι διακινούμενοι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν συχνά μια σειρά από καταχρήσεις κατά την πρόσληψη τους στο Νεπάλ, η οποία τους καθιστά πιο ευάλωτους στην εκμετάλλευση στο εξωτερικό».
Περίπου το 10% των 28.000.000 κατοίκων του Νεπάλ εργάζονται στο εξωτερικό, στέλνοντας πίσω πάνω από 6 δισεκατομμύρια $ ετησίως, που ανέρχονται σε περίπου 30% των ετήσιων εσόδων της χώρας. Μόνο το Τατζικιστάν και η Κιργιζία εξαρτώνται περισσότερο από το συνάλλαγμα.
Μερικοί έρχονται πίσω ακρωτηριασμένοι, όπως ο Salit Mandal. Χρεωμένος, ημιπαράλυτος, ζει με τους γονείς του. «Δεν έχω καμία ιδέα για το τι θα κάνω, πώς να τα μεγαλώσω, μιας και δεν μπορώ να κουνηθώ», λέει, ατενίζοντας τα τρία παιδιά του. Η οικογένειά του είχε εναποθέσει τις ελπίδες τους σ' αυτόν θητεία του στο Κατάρ, ώστε για να χτίσουν ένα σπίτι. Ο αδελφός του Jamun Mandal, 24ετών, είναι ο επόμενος. Ο ίδιος έχει εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες του να πάει στο κολέγιο και έχει πληρώσει ήδη τον μεσίτη για την πρόσληψη. Κρατάει στα χέρια του ένα διαβατήριο. «Ξέρω ότι ακούγεται παράξενο να προγραμματίζουμε να πάμε, γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν, εξαφανίζονται, έρχονται πίσω σε κώμα," λέει, "Αλλά τι να κάνουμε;"
aljazeera
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου