ΒΙ.ΠΕ Πάτρας: Ακόμα ένας εργαζόμενος νεκρός στον αγώνα της επιβίωσης

Για όποιον έχει τη βασική εικόνα της πραγματικότητας στους χώρους δουλειάς, ένα ακόμα έγκλημα εργαζομένου, δυστυχώς ούτε παραξενεύει ούτε εκπλήσσει. Γιατί όμως αποσιωπήθηκε έναν ολόκληρο μήνα και βγήκε στην επιφάνεια μετά την φωτιά που ξέσπασε στη συγκεκριμένη επιχείρηση πριν λίγες μέρες;

Ο 22χρονος μετανάστης εργάτης-ανασφάλιστος βρήκε τραγικό θάνατο στην ΒΙ.ΠΕ, στις 13 Γενάρη, πέφτοντας από την οροφή της επιχείρησης όπου είχε ανέβει, για να μη γίνει αντιληπτός από το κλιμάκιο ελέγχου του ΕΦΚΑ.

Ο εργοδότης φυσικά έριξε την ευθύνη στο νεκρό. Στον νεκρό που, όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι-ανασφάλιστοι, έτρεξε να κρυφτεί, για να "γλιτώσει" τον εργοδότη του, από το πρόστιμα που θα του επιβάλλονταν.

Γνώριμη τακτική της εργοδοσίας κάθε φορά που χάνεται μια ζωή ή που σακατεύεται κάποιος εργαζόμενος στα κάτεργα, η απόκρυψη από πλευράς της των πραγματικών αιτιών ή ακόμα και η προσπάθεια απόκρυψης του ίδιου του περιστατικού, είτε μέσω τρομοκράτησης των εργαζομέμων, είτε με νομικά τερτίπια.

Ο ταξικός πόλεμος μαίνεται σε καθημερινή βάση και αποτυπώνεται με τον πιο ωμό τρόπο στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας. Εκεί που ο εργατόκοσμος σακατεύεται για το μεροκάματο ενώ τα αφεντικά φροντίζουν με τις πλάτες και την πολιτική στήριξη όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια, με κάθε μέσο να καρπώνονται όλο τον πλούτο που η εργατική τάξη παράγει. Τα τελευταία χρόνια, των μνημονίων και των άγριων αντεργατικών μέτρων, έχουν ισοπεδωθεί τα όποια εργατικά δικαιώματα και εδραιώνεται ο κοινωνικός κανιβαλισμός και οι άθλιες συνθήκες στους χώρους δουλειάς. Αυτό που παράγει ο καπιταλισμός είναι ο θάνατος και το τσάκισμα των προλεταριακών μαζών.

Δεν πρέπει να περιμένουμε και άλλους νεκρούς για να οργανωθεί η αντίσταση και ο αγώνας σε όλους τους κλάδους, σε κάθε εργασιακό κάτεργο. Για τα εργατικά ατυχήματα δεν φταίει «η κακιά η ώρα». Φταίνε τα κέρδη και η ασυδοσία των αφεντικών.

Χρέος κάθε εργαζόμενου/ης, κάθε άνεργου/ης, καθενός/μιας από εμάς που βιώνουμε στο πετσί μας την βαρβαρότητα του καπιταλισμού, να ενώσουμε και να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας για την όξυνση του ταξικού πολέμου προς όφελος της εργατικής τάξης. Να θωρακίσουμε τον λόγο και τις πράξεις μας απέναντι στο κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του.

Η θλίψη και η οργή να γίνει δύναμη αγώνα για να διεκδικήσουμε συλλογικά πίσω τη ζωή και τον πλούτο που παράγουμε.

Ταξική Πτέρυγα