Μόνο μέσα σε ένα μήνα έχουν καταγραφεί 4 περιστατικά στο χώρο των νοσηλευτών
–πρόκειται για νέους ανθρώπους– ενώ οι αριθμοί αυξάνονται με γεωμετρική
πρόοδο όσο η διερεύνηση αναλόγων περιστατικών εκτίνεται έως και ένα
χρόνο πίσω.
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές και όπως τονίζεται στο patrastimes, σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο του ενός έτους έχουν καταγραφεί στο δυναμικό του ΠΠΝΠ περισσότερα από 11 άτομα τα οποία έχουν «χτυπηθεί» από σκλήρυνση κατά πλάκας, ενώ οι φήμες ανεβάζουν αυτό το νούμερο στις 17 περιπτώσεις.
Μεταξύ των νοσηλευτριών και των εργαζομένων επικρατεί έντονη ανησυχία, καθώς θεωρείται πως δεν υπάρχει λογική εξήγηση για την καταγραφή τόσων πολλών περιστατικών σε επίπεδο δυναμικού ενός νοσοκομείου.
Το γεγονός αυτό επιτρέπει τη γέννηση σεναρίων και υποψιών για το τι «φταίει», ενώ συχνές είναι οι αναφορές στην τοξικότητα υλικών, εργαστηρίων αλλά και ουσιών με τις οποίες έρχονται σε επαφή νοσηλευτές και εργαζόμενοι.
Η επιστημονική προσέγγιση, ωστόσο, διαφέρει, καθώς η εξήγηση που δίνεται από παράγοντες του νοσοκομείου, οι οποίοι επιθυμούν να κρατήσουν την ανωνυμία τους, είναι πως η αύξηση των περιστατικών εμφάνισης σκλήρυνσης κατά πλάκας μέσα στην «κοινωνία» του ΠΠΝΠ αποτελεί απλώς αποτύπωση του τι ακριβώς συμβαίνει με τη συγκεκριμένη ασθένεια σε όλη την Πάτρα, την Αχαΐα, τη Δυτική Ελλάδα και όλη τη χώρα, όπου από το 1984 και μετά η εκδήλωσή της παίρνει τη μορφή μάστιγας.
Ουσιαστικά στελέχη του νοσοκομείου αφήνουν να εννοηθεί πως η αύξηση των ατόμων που χτυπήθηκαν από την σκλήρυνση κατά πλάκας έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας και κάτι τέτοιο κατ' επέκταση δε θα μπορούσε παρά να αποτυπώνεται και ανάμεσα στις εκατοντάδες εργαζόμενους στο ΠΠΝΠ.
Σχετικά με την Σκλήρυνση κατά Πλάκας
Η διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠ) έρχεται συνήθως σε μια φάση της ενήλικης ζωής κατά την οποία οι ασθενείς ασχολούνται με τον οικογενειακό προγραμματισμό και αντικρίζουν με αισιοδοξία το μέλλον. Με το άκουσμα της διάγνωσης γεννώνται απορίες σχετικά με τη συχνότητά της, την αιτία της, την κληρονομικότητα και την πορεία της, δημιουργώντας συχνά ανασφάλεια εμπρός στα αναπάντητα ερωτήματα.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια χρόνια φλεγμονή του κεντρικού νευρικού συστήματος (εγκέφαλος και νωτιαίος μυελός) η οποία χαρακτηρίζεται από καταστροφή του περιβλήματος των νεύρων (μυελίνη). Η βλάβη του περιβλήματος οδηγεί σε δυσλειτουργία των νεύρων και στην πρώτη εκδήλωση της νόσου.
Ποια είναι η αιτία της ΣΚΠ;
Η αιτία της νόσου παραμένει έως και σήμερα ένας άλυτος γρίφος της σύγχρονης Ιατρικής. Τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μια διαταραχή του αμυντικού συστήματος του οργανισμού (ανοσοποιητικό σύστημα) σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα.
Η διαταραχή αυτή προκαλείται πιθανώς από λοιμώξεις που συμβαίνουν κατά την πορεία της ζωής (κυρίως ιογενείς) και οι οποίες οδηγούν στη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Εξαιτίας της δυσλειτουργίας αυτής αναγνωρίζονται οι ιδίες δομές του οργανισμού (νεύρα) ως ξένες και ξεκινά η διαδικασία εξουδετέρωσής τους με την παραγωγή της φλεγμονώδους αντίδρασης.
Η καταστροφή αυτή λαμβάνει χώρα στο περίβλημα των νεύρων (μυελίνη) και οδηγεί ανάλογα με την εντόπιση της σε αντίστοιχα συμπτώματα.
Ποια είναι τα συμπτώματα της ΣΚΠ;
Τα συμπτώματα της ΣΚΠ διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή και εξαρτώνται από το τμήμα του νευρικού συστήματος που έχει προσβληθεί. Συχνότερα παρατηρείται:
- θόλωση της όρασης από φλεγμονή του οπτικού νεύρου (οπτική νευρίτιδα)
- διαταραχή της κινητικότητας ή της αισθητικότητας με εμφάνιση παραλύσεως, αύξησης του μυϊκού τόνου (σπαστικότητα) ή μουδιάσματος ενός ή περισσοτέρων άκρων
- διαταραχή της ισορροπίας (αταξία) ή της ομιλίας (αφασία, δυσαρθρία)
- ακράτεια ούρων ή στυτική δυσλειτουργία από προσβολή του αυτόνομου νευρικού συστήματος
Ποιες είναι οι μορφές της νόσου και ποια η πρόγνωσή τους;
Η ΣΚΠ δεν θεωρείται κληρονομική νόσος, δηλαδή δεν ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες κληρονομικότητας. Ωστόσο, σε μελέτες σε ασθενείς έχει διαπιστωθεί οικογενειακή προδιάθεση. Συγκεκριμένα, ο κίνδυνος νόσησης από ΣΚΠ στον γενικό πληθυσμό, αν και οι δύο γονείς είναι υγιείς, είναι περίπου 0,1%.
Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται σε 3%, αν ο ένας γονέας πάσχει ήδη από ΣΚΠ, ενώ σε διδύμους με πανομοιότυπο γενετικό υλικό, η πιθανότητα ο/η δίδυμος/η, αδελφός/ή ενός ατόμου με σκλήρυνση κατά πλάκας να νοσήσει από αυτή είναι 30%.
Ποια η θεραπεία της ΣΚΠ;
Αιτιολογική θεραπεία της ΣΚΠ δυστυχώς δεν έχει ανακαλυφθεί έως σήμερα. Η θεραπευτική αντιμετώπιση αφορά την αποτροπή των εξάρσεων της νόσου, με τη χρήση ανοσοτροποιητικών φαρμάκων και τη στοχευμένη συμπτωματική θεραπεία για τη βελτίωση των νευρολογικών ελλειμμάτων.
Θεραπευτικά όπλα αποτελούν η εντατική φυσιοθεραπεία, λογοθεραπεία και εργοθεραπεία, όπως και η χρήση εγκεκριμένων φαρμάκων για τη βελτίωση της αναπηρίας και της ποιότητας ζωής του ασθενούς. Νεότερες εξελίξεις αποτελούν η εφαρμογή Botox στους μύες και η έγχυση κορτιζόνης σε κρυσταλλική μορφή στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό για τη βελτίωση της αύξησης του μυϊκού τόνου (σπαστικότητα), ενώ η γενετική θεραπεία και η χρήση βλαστοκυττάρων με έγχυση στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό βρίσκονται ακόμη σε ερευνητικό στάδιο.
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές και όπως τονίζεται στο patrastimes, σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο του ενός έτους έχουν καταγραφεί στο δυναμικό του ΠΠΝΠ περισσότερα από 11 άτομα τα οποία έχουν «χτυπηθεί» από σκλήρυνση κατά πλάκας, ενώ οι φήμες ανεβάζουν αυτό το νούμερο στις 17 περιπτώσεις.
Μεταξύ των νοσηλευτριών και των εργαζομένων επικρατεί έντονη ανησυχία, καθώς θεωρείται πως δεν υπάρχει λογική εξήγηση για την καταγραφή τόσων πολλών περιστατικών σε επίπεδο δυναμικού ενός νοσοκομείου.
Το γεγονός αυτό επιτρέπει τη γέννηση σεναρίων και υποψιών για το τι «φταίει», ενώ συχνές είναι οι αναφορές στην τοξικότητα υλικών, εργαστηρίων αλλά και ουσιών με τις οποίες έρχονται σε επαφή νοσηλευτές και εργαζόμενοι.
Η επιστημονική προσέγγιση, ωστόσο, διαφέρει, καθώς η εξήγηση που δίνεται από παράγοντες του νοσοκομείου, οι οποίοι επιθυμούν να κρατήσουν την ανωνυμία τους, είναι πως η αύξηση των περιστατικών εμφάνισης σκλήρυνσης κατά πλάκας μέσα στην «κοινωνία» του ΠΠΝΠ αποτελεί απλώς αποτύπωση του τι ακριβώς συμβαίνει με τη συγκεκριμένη ασθένεια σε όλη την Πάτρα, την Αχαΐα, τη Δυτική Ελλάδα και όλη τη χώρα, όπου από το 1984 και μετά η εκδήλωσή της παίρνει τη μορφή μάστιγας.
Ουσιαστικά στελέχη του νοσοκομείου αφήνουν να εννοηθεί πως η αύξηση των ατόμων που χτυπήθηκαν από την σκλήρυνση κατά πλάκας έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας και κάτι τέτοιο κατ' επέκταση δε θα μπορούσε παρά να αποτυπώνεται και ανάμεσα στις εκατοντάδες εργαζόμενους στο ΠΠΝΠ.
Σχετικά με την Σκλήρυνση κατά Πλάκας
Η διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠ) έρχεται συνήθως σε μια φάση της ενήλικης ζωής κατά την οποία οι ασθενείς ασχολούνται με τον οικογενειακό προγραμματισμό και αντικρίζουν με αισιοδοξία το μέλλον. Με το άκουσμα της διάγνωσης γεννώνται απορίες σχετικά με τη συχνότητά της, την αιτία της, την κληρονομικότητα και την πορεία της, δημιουργώντας συχνά ανασφάλεια εμπρός στα αναπάντητα ερωτήματα.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια χρόνια φλεγμονή του κεντρικού νευρικού συστήματος (εγκέφαλος και νωτιαίος μυελός) η οποία χαρακτηρίζεται από καταστροφή του περιβλήματος των νεύρων (μυελίνη). Η βλάβη του περιβλήματος οδηγεί σε δυσλειτουργία των νεύρων και στην πρώτη εκδήλωση της νόσου.
Ποια είναι η αιτία της ΣΚΠ;
Η αιτία της νόσου παραμένει έως και σήμερα ένας άλυτος γρίφος της σύγχρονης Ιατρικής. Τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μια διαταραχή του αμυντικού συστήματος του οργανισμού (ανοσοποιητικό σύστημα) σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα.
Η διαταραχή αυτή προκαλείται πιθανώς από λοιμώξεις που συμβαίνουν κατά την πορεία της ζωής (κυρίως ιογενείς) και οι οποίες οδηγούν στη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Εξαιτίας της δυσλειτουργίας αυτής αναγνωρίζονται οι ιδίες δομές του οργανισμού (νεύρα) ως ξένες και ξεκινά η διαδικασία εξουδετέρωσής τους με την παραγωγή της φλεγμονώδους αντίδρασης.
Η καταστροφή αυτή λαμβάνει χώρα στο περίβλημα των νεύρων (μυελίνη) και οδηγεί ανάλογα με την εντόπιση της σε αντίστοιχα συμπτώματα.
Ποια είναι τα συμπτώματα της ΣΚΠ;
Τα συμπτώματα της ΣΚΠ διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή και εξαρτώνται από το τμήμα του νευρικού συστήματος που έχει προσβληθεί. Συχνότερα παρατηρείται:
- θόλωση της όρασης από φλεγμονή του οπτικού νεύρου (οπτική νευρίτιδα)
- διαταραχή της κινητικότητας ή της αισθητικότητας με εμφάνιση παραλύσεως, αύξησης του μυϊκού τόνου (σπαστικότητα) ή μουδιάσματος ενός ή περισσοτέρων άκρων
- διαταραχή της ισορροπίας (αταξία) ή της ομιλίας (αφασία, δυσαρθρία)
- ακράτεια ούρων ή στυτική δυσλειτουργία από προσβολή του αυτόνομου νευρικού συστήματος
Ποιες είναι οι μορφές της νόσου και ποια η πρόγνωσή τους;
Η ΣΚΠ δεν θεωρείται κληρονομική νόσος, δηλαδή δεν ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες κληρονομικότητας. Ωστόσο, σε μελέτες σε ασθενείς έχει διαπιστωθεί οικογενειακή προδιάθεση. Συγκεκριμένα, ο κίνδυνος νόσησης από ΣΚΠ στον γενικό πληθυσμό, αν και οι δύο γονείς είναι υγιείς, είναι περίπου 0,1%.
Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται σε 3%, αν ο ένας γονέας πάσχει ήδη από ΣΚΠ, ενώ σε διδύμους με πανομοιότυπο γενετικό υλικό, η πιθανότητα ο/η δίδυμος/η, αδελφός/ή ενός ατόμου με σκλήρυνση κατά πλάκας να νοσήσει από αυτή είναι 30%.
Ποια η θεραπεία της ΣΚΠ;
Αιτιολογική θεραπεία της ΣΚΠ δυστυχώς δεν έχει ανακαλυφθεί έως σήμερα. Η θεραπευτική αντιμετώπιση αφορά την αποτροπή των εξάρσεων της νόσου, με τη χρήση ανοσοτροποιητικών φαρμάκων και τη στοχευμένη συμπτωματική θεραπεία για τη βελτίωση των νευρολογικών ελλειμμάτων.
Θεραπευτικά όπλα αποτελούν η εντατική φυσιοθεραπεία, λογοθεραπεία και εργοθεραπεία, όπως και η χρήση εγκεκριμένων φαρμάκων για τη βελτίωση της αναπηρίας και της ποιότητας ζωής του ασθενούς. Νεότερες εξελίξεις αποτελούν η εφαρμογή Botox στους μύες και η έγχυση κορτιζόνης σε κρυσταλλική μορφή στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό για τη βελτίωση της αύξησης του μυϊκού τόνου (σπαστικότητα), ενώ η γενετική θεραπεία και η χρήση βλαστοκυττάρων με έγχυση στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό βρίσκονται ακόμη σε ερευνητικό στάδιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου