Στα χρόνια της κρίσης, τα Πανεπιστήμια και οι Ερευνητικοί Οργανισμοί υποχρηματοδοτούνται σταθερά και το μόνιμο προσωπικό μειώνεται συνεχώς, ενώ ο κλάδος της έρευνας προτάσσεται ως μια διέξοδος προς την ανάκαμψη και έξοδο από την κρίση. Ωστόσο, η αναβάθμιση της έρευνας δεν γίνεται μόνο στο πλαίσιο της παραγωγής νέας γνώσης που τροφοδοτεί κυρίως την ανάπτυξη των επιστημών και τη διδασκαλία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά σχετίζεται στενά με τις επιχειρήσεις και τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς.
Σε αυτό το εργασιακό περιβάλλον, το έκτακτο ερευνητικό και διδακτικό προσωπικό των ερευνητικών οργανισμών της χώρας αποτελεί το μεγαλύτερο εργατικό δυναμικό των οργανισμών και αποτελείται από μεταπτυχιακούς/ές φοιτητές/τριες, υποψήφιους/ες διδάκτορες/ισσες, μεταδιδακτορικούς/ές ερευνητές/τριες, ακαδημαϊκούς/ές υποτρόφους, συμβασιούχους καθηγητές/τριες, καθώς και πτυχιούχους εργαζομένους/ες που υποστηρίζουν ενεργά κάθε ερευνητική και διδακτική δραστηριότητα.
Δυστυχώς, υπάρχουν πολλές μορφές σχέσεων εργασίας για όλες τις παραπάνω κατηγορίες, όπως η αποζημίωση για επικουρικό έργο, οι υποτροφίες με ή χωρίς ασφάλιση και φορολόγηση, ο τίτλος κτήσης (απόδειξη επαγγελματικής δαπάνης), οι συμβάσεις μισθωτού ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, οι συμβάσεις ανάθεσης έργου (αμοιβή με μπλοκάκι) και φυσικά η άμισθη εργασία με την υπογραφή μιας υπεύθυνης δήλωσης (ή και χωρίς). Για την αναστροφή αυτού του καθεστώτος ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας, είναι αναγκαία η θέσπιση μιας ενιαίας σχέσης εργασίας για το έκτακτο προσωπικό που να εξασφαλίζει τα ενιαία εργασιακά δικαιώματα και να απλοποιεί τις γραφειοκρατικές διαδικασίες των οργανισμών.
Στη βάση των παραπάνω, είναι αναγκαία η συσπείρωση σε σωματείο των εργαζομένων ως έκτακτο διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό, οι οποίες/οποίοι εργάζονται με οποιαδήποτε μορφή έμμισθης ή άμισθης σχέσης στην παραγωγή ερευνητικού ή διδακτικού έργου. Επιπλέον, ο χωρικός κατακερματισμός των ερευνητικών οργανισμών και οι διαφορετικοί φορείς χρηματοδότησης εμποδίζουν τη συλλογική εκπροσώπηση και μειώνουν τη διαπραγματευτική ισχύ των εργαζομένων. Κρίνεται λοιπόν αναγκαία και επιτακτική η ίδρυση ενός πανελλαδικού σωματείου που θα εκπροσωπήσει όλους/ες αυτούς/ές τους/τις εργαζομένους/ες και θα έχει ως βασικούς στόχους (α) τη διεκδίκηση αξιοπρεπών όρων, συνθηκών και αμοιβών εργασίας που θα κατοχυρώνονται από μια συλλογική σύμβαση εργασίας και (β) την ενεργή συμμετοχή στη διαμόρφωση του πλαισίου διεξαγωγής της έρευνας με βάση τις κοινωνικές ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου