Τον Αύγουστο του 2015 οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις τσακώνονταν στις παραλίες της Λέσβου για το ποια θα υποδεχόταν τους πρόσφυγες που φθάνανε στο νησί με βάρκες. Η προσφορά λίγου νερού και ενός σάντουιτς έδινε τεράστια έσοδα. Το νησί ήταν στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και μια φωτογραφία με πρόσφυγα μπορούσε να συγκεντρώσεις πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ στον τραπεζικό λογαριασμό της κάθε ΜΚΟ, από δωρεές. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο οδηγούσαν στην ενεργοποίηση κονδυλίων έκτακτων αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και του ελληνικού κράτους που κατευθύνονταν προς αυτές.
Τι είχε συμβεί; Για πρώτη φορά ένα τόσο μεγάλης εμβέλειας ζήτημα αφέθηκε από το κράτος (εθνικό και διεθνικό) στη διαχείριση των ΜΚΟ. Πάνω από 800.000 άνθρωποι πέρασαν από τη Λέσβο κατά τη διάρκεια του 2015, πάνω από 1.000.000 ήταν αυτοί που πέρασαν από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Η ελληνική κυβέρνηση και η ΕΕ είχαν πλήρη ενημέρωση από τις υπηρεσίες του ΟΗΕ ότι επρόκειτο να γίνουν μαζικές αφίξεις προσφύγων από τα τέλη του 2014. Είχαν όλο το χρόνο να προετοιμαστούν και να οργανώσουν την υποδοχή τους, αλλά δεν το έκαναν. Ήταν πολιτική επιλογή, δεν ήταν λάθος ούτε αδράνεια. Ήταν και είναι επιλογή οι πρόσφυγες να αφεθούν στο έλεος των ΜΚΟ, να αδρανοποιηθούν οι κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους, την ώρα που ενισχύονταν συνεχώς οι κατασταλτικές υπηρεσίες. Η ίδια πολιτική εφαρμόζεται και σήμερα στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου καθώς ενισχύονται υπέρμετρα Αστυνομία, Λιμενικό και Frοntex την ώρα που οι ελλείψεις σε γιατρούς, νοσηλευτές, εκπαιδευτικούς, διερμηνείς κλπ είναι κραυγαλέες. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα έχει εγκρίνει μέχρι σήμερα συνολική βοήθεια, ύψους 1,61 δισ. ευρώ για τη διαχείριση του προσφυγικού στην Ελλάδα. Από αυτά τα χρήματα οι ελληνικές Αρχές έχουν να λαμβάνουν 763 εκατ. ευρώ(561 εκατ. ευρώ και 202 εκατ. ευρώ έκτακτης ανάγκης) και οι Διεθνείς Οργανισμοί και οι ΜΚΟ έχουν να λαμβάνουν 847 εκατ. ευρώ.
Η επιλογή αυτή αποτελεί επακόλουθο της πολιτικής της δημιουργίας επιτελικού κράτους, το οποίο θα παρεμβαίνει μόνο κατασταλτικά. Η διάθεση κονδυλίων σε ΜΚΟ γίνεται για να υπάρχει ένα στοιχειώδες φύλλο συκής πίσω από το οποίο θα κρύβεται η ουσιαστική κατάργηση του «κοινωνικού» κράτους. Δηλαδή μια ΜΚΟ λαμβάνει χρηματοδότηση για την εκπαίδευση προσφυγόπουλων, εκπαιδεύει στοιχειωδώς 25 παιδιά στη Μόρια ενώ άλλα 300 που βρίσκονται εκεί δεν λαμβάνουν καμία εκπαίδευση. Η ΜΚΟ διαφημίζει τη δράση της και οι κρατικοί μηχανισμοί λένε στους ευαίσθητους πολίτες «τι άλλο θέλετε μέχρι και εκπαίδευση τους παρέχουμε». Φυσικά κανείς δε μαθαίνει ότι 300 προσφυγόπουλα δε λαμβάνουν καμία εκπαίδευση.
Στην ουσία η ΕΕ και η Ελληνική κυβέρνηση, όσον αφορά το προσφυγικό ζήτημα, αποφάσισαν να παραιτηθούν από την καθολική παροχή υπηρεσιών. Αυτή η πολιτική επιλογή σήμερα εφαρμόζεται στους πρόσφυγες, αύριο θα εφαρμοστεί στους ανέργους, τους άπορους, τους ηλικιωμένους, τα άτομα με ειδικές ανάγκες τους εργαζόμενους.
Η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΝΑΛ, η φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής και άλλοι σκόπιμα αναφέρονται μόνο σε φαινόμενα κακοδιαχείρισης των κονδυλίων για τους πρόσφυγες από τις ΜΚΟ. Σκόπιμα δίνουν μεγάλη διάσταση σ’ αυτό το ζήτημα για να καλύψουν την πλήρη ταύτισή τους με την κεντρική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης και της ΕΕ για κατάργηση του κοινωνικού κράτους. Επιπλέον η σκανδαλολογία για τη χρηματοδότηση των ΜΚΟ κρύβει μια δεύτερη βασική πτυχή. Η ανάθεση στον ιδιωτικό τομέα δράσεων του «κοινωνικού» κράτους είναι ένα νέο πεδίο ιδιωτικοποίησης που δημιουργεί ένα νέο πεδίο κερδοφορίας. Κι επειδή η αποκόμιση κέρδους είναι η υπέρτατη αξία για το σύστημα που υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα, η κακοδιαχείριση δεν αποτελεί πρόβλημα. Τα κροκοδείλια δάκρυά τους υπηρετούν μόνο τις συγκυριακές εκλογικές σκοπιμότητες.
Το εργατικό-λαϊκό κίνημα μαζί με τους πρόσφυγες σωστά αγωνίζονται για την πλήρη κάλυψη των αναγκών των προσφύγων σε σίτιση, στέγαση, εκπαίδευση, υγεία και κοινωνική φροντίδα. Το ελληνικό κράτος και πολύ περισσότερο η ΕΕ έχουν και τους πόρους αλλά και τους μηχανισμούς για να καλύψουν αυτές τις ανάγκες. Νίκος Μανάβης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου