Προκήρυξη των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων, για το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πάτρας

Συνάδελφοι-ισσες

 Η κρίση που πλήττει σήμερα τον καπιταλιστικό κόσμο, έχει πίσω της μια περίοδο 30 ετών αλλεπάλληλων ποιοτικών αναδιαρθρώσεων σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής, οικονομικής, ιδεολογικής και πολιτικής πραγματικότητας. Είναι κρίση ιστορική του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, κρίση δομική, κρίση υπερσυσσώρευσης, πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους, που σήμερα εκφράζεται ως κρίση του χρηματοπιστωτικού τομέα και κρίση χρέους.

 Σήμερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, αστικές κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο(δεξιές-κεντροαριστερές) ακολουθούν την ίδια αντιδραστική πολιτική της άγριας λιτότητας, της απελευθέρωσης των αγορών, των πολέμων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της λεηλασίας της φύσης και του περιβάλλοντος, της πνευματικής και πολιτιστικής λοβοτομής.

 Οι στρατηγικής σημασίας αναδιαρθρώσεις, που από κοινού προωθούν ελληνικό κεφάλαιο-ΕΕ-ΔΝΤ και οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αποτελούν την αστική απάντηση στην κρίση. Είναι βαθιά ταξικές, εξυπηρετούν την ανάγκη της κερδοφορίας, και δημιουργούν ευνοϊκό περιβάλλον για το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο.

 Η συμφωνία κυβέρνησης-θεσμών για πρωτογενές πλεονάσματα 1,75% για το ’17 και 3,5% από το ’18(7δις το χρόνο) μέχρι το ’21 και μετά με 2,5% μέχρι το 2060, επιβεβαιώνει πως έχει συμφωνηθεί με την στήριξη όλου του αστικού πολιτικού προσωπικού, η επιβολή ενός νέου Μνημονίου κάθε χρόνο. Η συμφωνία της κυβέρνησης για ψήφιση μέτρων το 2018(χρονιά υποτίθεται εξόδου), ισοδυναμεί με νέο 4^ο Μνημόνιο.

 Το κλείσιμο της 2^ης αξιολόγησης και τα ψηφισμένα μέτρα, διαμορφώνουν εφιαλτικές εξελίξεις για τους εργαζόμενους και τον λαό. Κόβουν ακόμα ένα μισθό με το αφορολόγητο, καταργούν την προσωπική διαφορά, κόβουν τις συντάξεις ως 30%. Επιτίθενται στον δημόσιο τομέα με δραστική μείωση του μισθολογικού και λειτουργικού του κόστους. Θέλουν ένα μικρό και επιτελικό δημόσιο σε συρρίκνωση των δημόσιων παροχών και υπηρεσιών, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με ιδιωτικοποίηση-εκποίηση μέρους του, σε όφελος του κεφαλαίου.

Με το κλείσιμο της 3^ης αξιολόγησης, έχουμε μέτρα για τα εργασιακά, συνδικαλιστικό νόμο για την κήρυξη απεργίας και συνδικαλιστικές ελευθερίες, αλλαγές στο θεσμό της διαιτησίας σε αντεργατική κατεύθυνση.

ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΓΣΕΕ-ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΤΡΑΣ

 Ο εργοδοτικός, γραφειοκρατικός συνδικαλισμός ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, στην ΓΣΕΕ, έχει υπογράψει με τους εκπροσώπους της εργοδοσίας, την δήθεν ΕΓΣΣΕ, νομιμοποιώντας την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την ελεύθερη διαπραγμάτευση για μισθούς, δεχόμενη την νομοθετική παρέμβαση κυβέρνησης-τρόικας, για μισθούς πείνας. Συμφωνούν στο στρατηγικό πρόγραμμα 2014-2020, δηλ. σε όλα με την γραμμή της ΕΕ. Ακόμα χειρότερα η εργοδοτική ΓΣΕΕ, προτιμάει να συναντιέται και να συζητά ισότιμα με το ΔΝΤ(!)και τους θεσμούς, αντί να οργανώνει τους εργατικούς αγώνες. Είναι πια φανερό ότι ο εργοδοτικός συνδικαλισμός ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, είναι μέρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Προετοιμάζουν το έδαφος για την διαρκή αποδοχή των αντεργατικών μέτρων ενώ σκορπούν την απογοήτευση και συμβάλλουν στην απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών της εργατικής βάσης. Οι δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ, ότι δεν υπάρχουν προφανείς εναλλακτικές λύσεις στις σκληρές πολιτικές που προβλέπονται-εφαρμόζονται, είναι η χαρακτηριστική ταύτιση του εργοδοτικού συνδικαλισμού με κυβέρνηση, ΕΕ, κεφάλαιο.

 Ο ρόλος της ΕΓΣΣΕ περνάει στην ιστορία, αποδιαρθρώνεται πλήρως ο τρόπος διαμόρφωσης μισθών, καταργείται ο ρόλος της, ως εργαλείου διαμόρφωσης των γενικών κατώτατων ορίων και αντικαθίστανται από υπουργική απόφαση. Παράλληλα αίρεται η εφαρμογή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, παρέχοντας τη δυνατότητα εφαρμογής δυσμενέστερων εργασιακών όρων και υπογραφής σε άλλο επίπεδο συλλογικών συμβάσεων. Ο νέος ρόλος της ΕΓΣΣΕ φαίνεται να περιορίζεται στο να υπενθυμίζει πώς τα συμμετέχοντα μέρη συνθέτουν τους «κοινωνικούς εταίρους» που θα διαχειρίζονται και κοινοτικούς πόρους διά μέσου του υπουργείου Εργασίας.

 Το κράτος, η εργοδοσία και τα αστικά πολιτικά κόμματα, αφού για δεκαετίες αξιοποίησαν και εξέθρεψαν την απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος με την οικοδόμηση μιας εργατικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, τροφίμου των κρατικών επιχορηγήσεων των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, των αποζημιώσεων για συμμετοχή στις διάφορες επιτροπές και διοικήσεις. Τώρα χρησιμοποιούν αυτά τα φαινόμενα σαν δικαιολογία για να περάσουν συνολικά τα αντιδραστικά μέτρα και να τσακιστεί ο εργατικός συνδικαλισμός. Αυτή είναι η συζήτηση που ανοίγει σήμερα για τις αλλαγές στον εργατικό νόμο, για τις απεργίες και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα & ελευθερίες.

 Η πλειοψηφία του ΕΚΠ(ΠΑΣΚΕ) σε αγαστή συνεργασία με την ΔΑΚΕ, αποδέχτηκαν όλους τους βασικούς άξονες της αντεργατικής πολιτικής των κυβερνήσεων. Έχουν αποδεχτεί όλες τις επιλογές του κεφαλαίου, ΕΕ, ευρώ, οικονομία της αγοράς, ανταγωνιστικότητα… Η πολιτική τους στο ΕΚΠ χαρακτηρίζεται από την απεργοσπασία, την ανοιχτή επίθεση κατά αγωνιζόμενων εργαζομένων, το στήσιμο σωματείων-φαντασμάτων, νόθες διαδικασίες, στήσιμο επιχειρήσεων από συνδικαλιστές, μέχρι και τον δανεισμό εργαζομένων σε επιχειρηματίες για το σπάσιμο επισχέσεων εργαζομένων.  Η πολιτική της ΠΑΣΚΕ στο ΕΚΠ, έχει οδηγήσει  τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους, στη μεγαλύτερη ήττα που έχει καταγραφεί στην σύγχρονη ιστορία της Πάτρας.

 Ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός των δυνάμεων ΣΕΑΜ-ΣΥΡΙΖΑ(ΑΕΕΚ), που χρόνια προσανατολίζονται σε μια μονόπλευρη πολιτική συμμαχιών με τις δυνάμεις του ΜΕΤΑ, αλλά και της ΠΑΣΚΕ,  σήμερα είναι οι στυλοβάτες της κυβέρνησης των Μνημονίων. Παραμένουν σε πλήρη απραξία, στη συμβολική διαμαρτυρία-ανοχή και αρνούνται να οργανώσουν αγώνες.

 Το ΠΑΜΕ όπως έχει φανεί από την πολύχρονη δράση του, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να φέρει νέα πνοή στους ταξικούς αγώνες, να δημιουργήσει όρους ήττας της επίθεσης και να υπερβεί τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό. Δεν συμβάλλει σ’ ένα κίνημα ανατροπής με συνεργασία και συντονισμό στην βάση των συνδικάτων. Αρνείται την κοινή δράση στο κίνημα και δεν στηρίζει αγώνες σύγκρουσης και ανατροπής.

ΤΑΞΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΚΙΝΗΜΑ

 Ένα ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα παλεύει για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του κόσμου της δουλειάς, ανεξάρτητο σε περιεχόμενο και μορφή, βασισμένο στους εργαζόμενους και τα σωματεία τους, συγκροτημένο σε ταξική βάση, θα αναμετρηθεί κριτικά και αυτοκριτικά με τις δικές του αδυναμίες.

 Ένα κίνημα που θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για να ανατραπούν όλες οι αντεργατικές πολιτικές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι. Για να ανατραπεί κάθε κυβέρνηση της φτώχειας, της ανεργίας, της καταστολής… Για να μην περάσουν οι περικοπές, η φοροληστεία, οι πλειστηριασμοί, η καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος, οι κατασχέσεις, ο ΕΝΦΙΑ…

 Ένα ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα αγωνίζεται για τον ταξικό και κλαδικό χαρακτήρα των σωματείων, με κέντρο τους χώρους δουλειάς, που θα παλεύει για σωματεία στα χέρια των εργαζομένων, που θα μετέχουν οι άνεργοι -συνάδελφοι.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

-Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με αύξηση μισθών και μείωση ωρών εργασίας-35ωρο.

-Άμεση κατάργηση του μισθού γαλέρας για τους νέους κάτω των 25.

-Κατάργηση των ατομικών συμβάσεων εργασίας, της ελαστικής εργασίας, του θεσμού της ενοικίασης εργαζομένων, της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας.

-Δωρεάν παιδεία-υγεία, καμιά εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών, καμιά ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ.

-Κατάργηση των μνημονίων και όλων των αντεργατικών νόμων που τα συνοδεύουν.

-Ριζική φορολόγηση του κεφαλαίου, με ραγδαία μείωση της φορολογίας για τους εργαζόμενους.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ

-Ανατροπή του κοινωνικού σφαγείου της κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης που προωθεί την πολιτική του κεφαλαίου κάτω από το βάρος των εργατικών αγώνων.

-Εργατική άρνηση πληρωμών και διαγραφή του χρέους.

-Εθνικοποίηση των τραπεζών και όλων των μεγάλων επιχειρήσεων, με έλεγχο των εργατών και της κοινωνίας.

-Έξοδο από την ευρωζώνη και το ευρώ, αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ

-Όσους δεν θέλουν απλά μια βελτίωση του σημερινού συνδικαλιστικού κινήματος, όσους δεν θέλουν απλά μια αλλαγή συσχετισμών στο εσωτερικό του.

-Όσους απαιτούν την ανασύσταση και επανεξόρμηση της εργατικής ταξικής αντίληψης και δράσης στο πεδίο της διεκδικητικής πάλης.

-Όσους αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα για ένα άλλο ταξικό, εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το οποίο θα είναι ανεξάρτητο από εργοδότες και κράτος.

 

      ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ