Ταξικό μίσος και οργή γεννά η μυρωδιά του θανάτου που εξακολουθούν να αναδίδουν τα αποκαΐδια του 24όροφου κτιρίου στο δυτικό Λονδίνο, στα οποία αναζητούνται ακόμη τα απανθρακωμένα κορμιά δεκάδων ανθρώπων. Ο τελικός αριθμός των νεκρών, σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, είναι πιθανό να ξεπεράσει τους 100, ενώ σύμφωνα με τους ειδικούς κάποιοι από αυτούς δεν θα αναγνωριστούν ποτέ. Η εργατική τάξη της Βρετανίας πληρώνει, έτσι, βαρύ φόρο αίματος για το νέο τρομοκρατικό χτύπημα που της κατάφερε το κράτος και το κεφάλαιο, καθώς φέρουν ακέραιη την ευθύνη για την πυρκαγιά η οποία κατέστρεψε ολοσχερώς τον Πύργο Γκρένφελ – ένα συγκρότημα εργατικών κατοικιών που κατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, σε μια συνοικία η οποία συγκαταλέγεται στο 10% των πιο υποβαθμισμένων της Βρετανίας.
Οι περίπου 500 ένοικοι, όμως, είχαν την ατυχία η ευρύτερη περιοχή, η περιφέρεια του Κένσιγκτον και Τσέλσι, να φτάσει να αντιμετωπίζεται ως «φιλέτο» τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα τμήματα της αστικής τάξης να αρχίσουν να μετακομίζουν εκεί, διαθέτοντας τεράστια ποσά για την αγορά υπερσύγχρονων κατοικιών. Έτσι, σταδιακά άρχισαν να αντιμετωπίζονται ως ξένοι και παρείσακτοι, ενώ οι νέοι γείτονές τους πίεζαν ασφυκτικά τις αρχές να εκσυγχρονίσουν την όψη του Πύργου, έτσι ώστε να μην ενοχλεί την αισθητική τους και να μην τους θυμίζει ποιους έχουν δίπλα τους. Η «ανορθογραφία» έπρεπε να διορθωθεί και έτσι τέθηκε σε εφαρμογή το σενάριο του «εξευγενισμού». Με τελικό στόχο, όπως συνέβη και σε αντίστοιχες περιπτώσεις σε μεγαλουπόλεις του δυτικού κόσμου, την εκδίωξη του «παλιού» και ανεπιθύμητου πληθυσμού και την αντικατάστασή του από εκείνους που έχουν και θέλουν να πληρώσουν.
Αυτή τη φορά βεβαίως, όπως είναι ήδη γνωστό, η κατάληξη ήταν μια προαναγγελθείσα τραγωδία – για την ακρίβεια, ένας φόνος εκ προμελέτης. Η ανακαίνιση η οποία έγινε την περασμένη διετία φρόντισε για τον εξωτερικό καλλωπισμό του πύργου, όχι όμως και για να ζουν καλύτερα και ασφαλέστερα οι άνθρωποι μέσα στα 120 διαμερίσματα ενός και δύο υπνοδωματίων που υπάρχουν σε αυτόν. Τα εύφλεκτα πλαστικά υλικά χαμηλού κόστους που επελέγησαν για την επένδυση ήταν το ιδανικό προσάναμμα, θεριεύοντας τις φλόγες μέσα σε ελάχιστο χρόνο και εκμηδενίζοντας τις πιθανότητες σωτηρίας για τους ενοίκους – οι οποίοι, μάλιστα, είχαν την «οδηγία» να παραμείνουν στα σπίτια τους σε περίπτωση πυρκαγιάς, διότι εκεί θα ήταν πιο ασφαλείς…
Οι διαμαρτυρίες και οι επιστολές των επιτροπών κατοίκων, που έχουν δημοσιοποιηθεί εδώ και μία τουλάχιστον διετία, πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων. Το σχέδιο έπρεπε να εκτυλιχθεί χωρίς προσκόμματα – πολύ περισσότερο που ένας από τους στενότερους συμβούλους της πρωθυπουργού Μέι, ο προσωπάρχης της, ως υπουργός Στέγασης είχε διαδραματίσει ενεργό ρόλο στη σύλληψη και εκτέλεσή του. Γι’ αυτό, ίσως, η ίδια η Μέι δεν τόλμησε (ή μήπως δεν καταδέχτηκε;) να συναντηθεί με κατοίκους του πύργου, όταν επισκέφθηκε τον τόπο του εγκλήματος…Πριν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου