Ορυχεία Σκαλιστήρη και Παπαστρατή. Οι εργαζόμενοι στα πρώτα ανέρχονταν στους 4500 και περίπου στους 700 στα δεύτερα. Ο πληθυσμός της περιοχής εξαρτιόταν σχεδόν συνολικά από τις παραγωγικές δραστηριότητες των ιδιοκτητών καθώς αποτελούν το μοναδικό οικονομικό πόρο της περιοχής. Οι κάτοικοι μιλούσαν για «Καθεστώς Σκαλιστήρη», όπου το εργοστάσιο του Σκαλιστήρη λειτουργεί ήδη από τη δεκαετία του ’50 και η μοίρα της περιοχής εξαρτάται από αυτό. Τα κτήματα εγκαταλείπονται και όλο το χωριό ζει από το εργοστάσιο. Ταυτόχρονα η πολιτική εξουσία συντονίζεται με τις επιδιώξεις του Σκαλιστήρη.
Οι συνθήκες εργασίας ήταν εφιαλτικές μέσα σε καθεστώς δουλείας και καταπίεσης. Σάπια υποστυλώματα στις στοές και ανύπαρκτοι κανόνες ασφαλείας και υγιεινής αποτελούσαν την εργοδοτική φροντίδα των αφεντικών, ενώ πολλοί παλιοί εργαζόμενοι πεθαίνουν από καρκίνο στα 55 ή τα 60 τους. Το «διαίρει καιβασίλευε» στις αμοιβές των εργαζομένων ακόμα και αυτών που έκαναν την ίδια δουλειά, αποτελούσε κλασική μέθοδος διάσπασης της ενότητας, αντάμα με τους ρουφιάνους και τα τσιράκια της Διεύθυνσης, τους εκβιασμούς και την πίεση στην κυβέρνηση για θαλασσοδάνεια μέσω απειλών για λοκ άουτ. Το πρώτο μαζικό σωματείο που οργάνωσαν οι εργαζόμενοι έδωσε αγώνα για να μην ελεγχθεί από τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι δεν αναγνώρισαν τους εκπροσώπους του, ούτε την νομιμότητά του. Στις 18/02/1976, οι εργάτες αρχίζουν 3ωρη στάση εργασίας, όταν τα αυτοκίνητα της εταιρείας άφησαν τους εργαζόμενους 3 χλμ μακρυά από τις στοές, μέσα στη βροχή. Παράλληλα, εντείνονται οι προετοιμασίες για απεργία διαρκείας. Στις 30/3, η απεργία ξεκινά, όταν δεν ήρθαν επιθεωρητές εργασίας για να ελέγξουν τις συνθήκες εργασίας.
Από την πρώτη ημέρα η συμμετοχή φτάνει στο 99%, ενώ ο Σκαλιστήρης απειλεί ακόμα και με αρπαγή των διαβατηρίων των Κύπριων εργατών και οι μπράβοι του (τσιράκια, θυρωροί) κυκλοφορούν ακόμα και με περίστροφα στη ζώνη. Στο τέλος το αφεντικό, καταφεύγει στο Κράτος. Η κυβέρνηση κηρύττει στρατιωτικό νόμο στέλνοντας ισχυρή αστυνομική δύναμη (40 αύρες και 25000 χωροφύλακες) και απαγορεύοντας τις συναθροίσεις άνω των 5 ατόμων. Οι απεργοί αποφασισμένοι και με τη συμπαράσταση των κατοίκων, στήνουν οδοφράγματα και συγκρούονται με τους χωροφύλακες, τους απεργοσπάστες και τους πληρωμένους ροπαλοφόρους που τους συνοδεύουν. Οι συγκρούσεις είναι άγριες. Θα τραυματιστούν πολλοί εργάτες και κάτοικοι και θα γίνουν 1400 απολύσεις, μαζικές συλλήψεις, προφυλακίσεις και πρωτόδικες καταδίκες φυλάκισης χωρίς αναστολή ή χωρίς δικαίωμα εξαγοράς πριν την έφεση. Η δικαιοσύνη είχε επιλέξει φανερά ταξικό στρατόπεδο, επιλέγοντας καταδίκες φόβητρο για το υπόλοιπο εργατικό κίνημα που τη περίοδο εκείνη βρισκόταν σε μια αυτόνομη και ακηδεμόνευτη μαζική άνοδο. Η εργοδοσία προβοκάρει με προκηρύξεις που πετά ελικόπτερο πάνω από τα χωριά, ανακοινώνοντας ότι η απεργία τελείωσε και το σωματείο διαλύθηκε, κ.α. Οι απεργοί θα αντέξουν ως τις 7 Απριλίου του 1976, όταν και θα αναστείλουν τον αγώνα τους.κοινωνικό οδόφραγμα
ΜΑΝΤΟΥΔΙ '76 - Μέρος 2o από mantoudinews
ΜΑΝΤΟΥΔΙ '76 - Μέρος 3o από mantoudinews
ΜΑΝΤΟΥΔΙ '76 - Μέρος 4o από mantoudinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου