Με αφορμή τις εκλογές του σωματείου εργαζομένων «Ι & Σ Σκλαβενίτης»,
μας ξαναδίνεται η ευκαιρία να αναφέρουμε κάποια στοιχεία τόσο για τα
χαρακτηριστικά του ίδιου του σωματείου αλλά και αυτών των εκλογών, όσο
και για τις εργασιακές σχέσεις και συνθήκες που βιώνουν οι εργαζόμενοι.
Επειδή πολλά ακούγονται για την εταιρία «Σκλαβενίτης», ας δούμε την κατάσταση υπό την πραγματική σκοπιά, τη σκοπιά δηλαδή των χιλιάδων εργαζομένων. Καταρχήν, οι εργασιακές σχέσεις και οι ταχύτητες που έχουν υπογράψει οι εργαζόμενοι είναι διαφορετικές και ποικίλουν. Υπάρχουν πλήρως απασχολούμενοι (οχτάωροι- πενθήμεροι) και μια μεγάλη πλειοψηφία ωρομίσθιων, εξάωρων, πεντάωρων, τετράωρων, ακόμη και τριήμερων εργαζόμενων. Προφανώς για τη μεγάλη πλειοψηφία, η ελαστικότητα του ωραρίου είναι το μεγαλύτερο πλήγμα. Δεν υπάρχει ούτε σταθερό ωράριο για αυτούς ούτε σταθερός μισθός. Όσον αφορά τις εργασιακές συνθήκες, τουλάχιστον για τις μεγάλες υπεραγορές (ΙΖΟΛΑ,ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ,Ν.ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ), η πίεση που ασκείται στους εργαζόμενους είναι τεράστια. Διευθυντάδες και προϊστάμενοι, με επιπλήξεις βασισμένες σε γεγονότα που δεν ισχύουν, ένα σωρό απειλές, προσβολές κλπ., εξαπολύουν την πλήρη τρομοκρατία.
Σε αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, το σωματείο, κάλεσε σε εκλογές από τις 29/9 μέχρι τις 8/10. Υποτίθεται ότι προηγήθηκε εκλογοαπολογιστική συνέλευση, η οποία όμως, για άλλη μια φορά, δεν ανακοινώθηκε σε κανέναν εργαζόμενο. Η αιτία είναι ξεκάθαρη: η εργοδοσία θέλει τους εργαζόμενους να βρίσκονται μακριά από διαδικασίες που στην πραγματικότητα τους ανήκουν. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά με ένα σωματείο που εκφράζει τα συμφέροντα της εργοδοσίας.
Ειδικά οι εκλογές, με τον τρόπο που έγιναν, στόχο είχαν να διαιωνίσουν τη φιλοεργοδοτική λειτουργία του σωματείου που δίνει τη δυνατότητα στην εργοδοσία να επιβάλλει τις επιδιώξεις της στους εργαζόμενους. Έτσι, με την υπογραφή του σωματείου στη συλλογική σύμβαση, κατοχυρώνει τις ελαστικότερες εργασιακές σχέσεις. Πρόκειται για μία εικόνα από το μέλλον. Είναι ξεκάθαρο ότι μόνο τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν εξυπηρετούνται από έναν τέτοιου τύπου συνδικαλισμό. Αυτός ο τύπος συνδικαλισμού είναι που τόσα χρόνια επιτρέπει να εξελίσσεται ανεμπόδιστα η επίθεση του κεφαλαίου και της εργοδοσίας ενάντια στους εργαζόμενους της χώρας συνολικά.
Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι να κάνουν το σωματείο δικό τους όργανο πάλης, ΚΟΝΤΡΑ στις παραπάνω στοχεύσεις που προωθούνται από τα στελέχη του ΔΣ. Να δώσουν στο σωματείο χαρακτηριστικά με βάση τις δικές τους ανάγκες. Να παλέψουν ενάντια στην τρομοκρατία που προωθεί η εργοδοσία μέσω διευθυντάδων και προϊσταμένων. Να συζητήσουν μεταξύ τους για τα κοινά τους προβλήματα, χωρίς διακρίσεις σε οχτάωρους και μη, τριήμερους ή πενθήμερους. Να απαιτήσουν πλήρη εργασία για όλους και αυξήσεις στους μισθούς. Οργανωμένα και συλλογικά να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους , να διεκδικήσουν καλύτερους όρους δουλειάς, να μην γίνουν τα θύματα αυτής της αντεργατικής πολιτικής και να μην αποδεχτούν τα δήθεν αδιέξοδα που προωθεί η εργοδοσία.
Επειδή πολλά ακούγονται για την εταιρία «Σκλαβενίτης», ας δούμε την κατάσταση υπό την πραγματική σκοπιά, τη σκοπιά δηλαδή των χιλιάδων εργαζομένων. Καταρχήν, οι εργασιακές σχέσεις και οι ταχύτητες που έχουν υπογράψει οι εργαζόμενοι είναι διαφορετικές και ποικίλουν. Υπάρχουν πλήρως απασχολούμενοι (οχτάωροι- πενθήμεροι) και μια μεγάλη πλειοψηφία ωρομίσθιων, εξάωρων, πεντάωρων, τετράωρων, ακόμη και τριήμερων εργαζόμενων. Προφανώς για τη μεγάλη πλειοψηφία, η ελαστικότητα του ωραρίου είναι το μεγαλύτερο πλήγμα. Δεν υπάρχει ούτε σταθερό ωράριο για αυτούς ούτε σταθερός μισθός. Όσον αφορά τις εργασιακές συνθήκες, τουλάχιστον για τις μεγάλες υπεραγορές (ΙΖΟΛΑ,ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ,Ν.ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ), η πίεση που ασκείται στους εργαζόμενους είναι τεράστια. Διευθυντάδες και προϊστάμενοι, με επιπλήξεις βασισμένες σε γεγονότα που δεν ισχύουν, ένα σωρό απειλές, προσβολές κλπ., εξαπολύουν την πλήρη τρομοκρατία.
Σε αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, το σωματείο, κάλεσε σε εκλογές από τις 29/9 μέχρι τις 8/10. Υποτίθεται ότι προηγήθηκε εκλογοαπολογιστική συνέλευση, η οποία όμως, για άλλη μια φορά, δεν ανακοινώθηκε σε κανέναν εργαζόμενο. Η αιτία είναι ξεκάθαρη: η εργοδοσία θέλει τους εργαζόμενους να βρίσκονται μακριά από διαδικασίες που στην πραγματικότητα τους ανήκουν. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά με ένα σωματείο που εκφράζει τα συμφέροντα της εργοδοσίας.
Ειδικά οι εκλογές, με τον τρόπο που έγιναν, στόχο είχαν να διαιωνίσουν τη φιλοεργοδοτική λειτουργία του σωματείου που δίνει τη δυνατότητα στην εργοδοσία να επιβάλλει τις επιδιώξεις της στους εργαζόμενους. Έτσι, με την υπογραφή του σωματείου στη συλλογική σύμβαση, κατοχυρώνει τις ελαστικότερες εργασιακές σχέσεις. Πρόκειται για μία εικόνα από το μέλλον. Είναι ξεκάθαρο ότι μόνο τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν εξυπηρετούνται από έναν τέτοιου τύπου συνδικαλισμό. Αυτός ο τύπος συνδικαλισμού είναι που τόσα χρόνια επιτρέπει να εξελίσσεται ανεμπόδιστα η επίθεση του κεφαλαίου και της εργοδοσίας ενάντια στους εργαζόμενους της χώρας συνολικά.
Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι να κάνουν το σωματείο δικό τους όργανο πάλης, ΚΟΝΤΡΑ στις παραπάνω στοχεύσεις που προωθούνται από τα στελέχη του ΔΣ. Να δώσουν στο σωματείο χαρακτηριστικά με βάση τις δικές τους ανάγκες. Να παλέψουν ενάντια στην τρομοκρατία που προωθεί η εργοδοσία μέσω διευθυντάδων και προϊσταμένων. Να συζητήσουν μεταξύ τους για τα κοινά τους προβλήματα, χωρίς διακρίσεις σε οχτάωρους και μη, τριήμερους ή πενθήμερους. Να απαιτήσουν πλήρη εργασία για όλους και αυξήσεις στους μισθούς. Οργανωμένα και συλλογικά να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους , να διεκδικήσουν καλύτερους όρους δουλειάς, να μην γίνουν τα θύματα αυτής της αντεργατικής πολιτικής και να μην αποδεχτούν τα δήθεν αδιέξοδα που προωθεί η εργοδοσία.
Προλεταριακή Σημαία
πηγή:antigeitonies
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου