Διακήρυξη της Ταξικής Πτέρυγας

ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΑΞΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ 

 Η συγκρότηση της ταξικής πτέρυγας είναι πρωτοβουλία εργατών και συνδικαλιστών που μέσα στους αγώνες των τελευταίων χρόνων νιώθουν και συνειδητοποιούν την αδυναμία του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος να ανατρέψει τις επιθέσεις που δέχεται ο κόσμος της εργασίας και στοχεύει σε μια ριζική στροφή, στην ταξική του ανασυγκρότηση. 

Μέσα στη συγκυρία της κρίσης κυβέρνηση και τρόικα επιχειρούν να περάσουν ένα σύνολο τεράστιων αναδιαρθρώσεων σε όλες τις πλευρές της εργασίας, της ασφάλισης, του δημοσίου, της εκπαίδευσης και της υγείας. Πρόκειται για προσπάθεια να αναιρεθούν κατακτήσεις δεκαετιών να επιβληθεί ένα καθεστώς υπερεκμετάλλευσης, εργοδοτικής ασυδοσίας, ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και καταστροφής του περιβάλλοντος ώστε να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση και να «πάρει μπροστά η καπιταλιστική μηχανή». 

Το επόμενο διάστημα η επίθεση ενάντια στον κόσμο της δουλειάς θα ενταθεί, στη βάση των δεσμεύσεων των μνημονίων, αλλά και στα πλαίσια του νέου σαρωτικού κύματος αντιλαϊκών μέτρων που θα προωθήσει η κυβέρνηση του κοινωνικού πολέμου Σαμαρά-Βενιζέλου, με ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση μισθών και συντάξεων, με νέα φοροεπιδρομή ύψους 3 δισ, με πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, με νέα μέτρα καταστολής του εργατικού κινήματος. 

Ασφάλιση, κοινωνική πρόνοια, υγεία, παιδεία έχουν πια νόημα μόνο αν και εφόσον εντάσσονται στη ληστρική επιδρομή και λεηλασία του κεφαλαίου. Ο εφιάλτης της ανεργίας αποκλείει από τη ζωή πάνω από 2 εκατ., η υποαπασχόληση, η εργοδοτική τρομοκρατία, η ανασφάλεια στοχεύουν στο φόβο και την υποταγή. 

Η αποδόμηση-κατάργηση πολιτικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η κυριαρχία της καταστολής και του τρόμου, οι διώξεις και καταδίκες, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης με τη νομοθεσία περί εγκληματικής οργάνωσης, τον τρομονόμο και τις επιστρατεύσεις συνθέτουν μια νέα διαδικασία νεοφιλελεύθερου εκφασισμού της κοινωνίας. 

Συγχρόνως αξιοποιείται ο νεοφασισμός, η ακροδεξιά, οι ωμές προβοκάτσιες για να καμφθούν οι αντιστάσεις, οι αντιδράσεις και κυρίως οι αγώνες για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής τους. 

Η εκρηκτική αντίφαση του σύγχρονου καπιταλισμού ανάμεσα στις δυνατότητες καλυτέρευσης της ζωής των εργαζόμενων που δημιουργεί το γενικότερο επίπεδο της παραγωγικότητας και στην πραγματικότητα της διαρκούς χειροτέρευσης της θέσης τους, η απομύζηση κάθε δημιουργικής δύναμής τους, κάθε πλευρά της ύπαρξής τους δημιουργούν την ανάγκη της ρήξης της ανατροπής και της ριζικής αλλαγής. 

Από τους αγώνες, τις σκληρές μάχες των 3 τελευταίων χρόνων, φαίνεται ξεκάθαρα ότι το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αναντίστοιχο και από άποψη πολιτικής κατεύθυνσης και στόχων, αλλά και από άποψη δομής και μορφών συγκρότησης, με τη σφοδρότητα της κρίσης, με την αναδιάρθρωση του καπιταλισμού, τη ραγδαία διάλυση των όρων ζωής και εργασίας της εργατικής τάξης. 

Ο χαρακτήρας της ταξικής συνδιαλλαγής, η σωτηρία της «εθνικής οικονομίας», δηλαδή της κερδοφορίας των εργοδοτών, ως κριτήριο και δεδομένο, και η διαπραγμάτευση εντός των ορίων της που σφράγισε επί 30 τουλάχιστον χρόνια τον γραφειοκρατικό και υποταγμένο συνδικαλισμό του κοινωνικού εταιρισμού μπαίνει σε κρίση. Οι αποσπασματικές, ευκαιριακές, αμυντικές κινητοποιήσεις, η πάλη μόνο ενάντια στην οικονομική βία του κεφαλαίου οδήγησε στο συντεχνιασμό, στον οικονομισμό και στην ενσωμάτωση. 

Ο παραταξιακός κομματικός συνδικαλισμός αντιμετωπίζοντας τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις σαν κινήσεις διαμαρτυρίας και πίεσης και εντάσσοντάς τους σε εκλογικές τακτικές και κοινοβουλευτικούς σχεδιασμούς, εγκλώβισε τους εργαζόμενους, μετέφερε στα συνδικάτα το αστικό κοινοβουλευτικό σκηνικό και οδήγησε στις ρεφορμιστικές αυταπάτες της αλλαγής των εκλογικίστικων συσχετισμών, της μικροαστικής αντίληψης της αόριστης ενότητας και όχι της ταξικής εργατικής ενότητας. 

Η ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΝΕΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ 

Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος είναι κρίσιμη προϋπόθεση για να αναπτυχθούν νικηφόροι αγώνες, για την ανατροπή της επίθεσης. Ταξικά ανασυγκροτημένο κίνημα σημαίνει: 

― Να είναι αντίπαλος της εργοδοσίας, του κεφαλαίου και των πολιτικών τους εκπροσώπων. 

― Να θεωρεί σαν κριτήριο δράσης του τις εργατικές ανάγκες και δικαιώματα. 

―Να έχει ανεξαρτησία από τις κυβερνήσεις, τα κόμματα του κεφαλαίου, τα κέντρα εξουσίας και το κράτος, από την αστική πολιτική. 

― Να βασίζεται στη δύναμη των ίδιων των εργαζομένων, στη δημοκρατία του αγώνα. 

―Να προωθεί την ταξική ενότητα των εργαζομένων πάνω σε ένα πρόγραμμα ενοποίησης της πάλης και όχι «εξαίρεσης» ή διαμαρτυρίας. 

Ο συνδικαλισμός θα ξαναποκτήσει το ρόλο του όταν η ενότητα και η συλλογική διεκδίκηση θα μπει στην πρώτη επιλογή των εργαζομένων ενάντια στην υποταγή, την ανημποριά, τις αυταπάτες, τις αναθέσεις, τις κοινοβουλευτικές-εκλογικές «λύσεις», τις ατομικές, ακόμα και φασιστικές «λύσεις». 

Το εργατικό κίνημα που μπορεί να απαντήσει στην κρίση θα είναι οραματικό, συγκρουσιακό, Θα υπερβαίνει τον περιορισμό της δράσης του και της προοπτικής του στην οικονομική διεκδίκηση, τη διάσπαση της οικονομικής και πολιτικής πάλης θα υπερασπίζεται όχι μόνο τα σημερινά συμφέροντα της εργατικής τάξης, αλλά και την κοινωνική της απελευθέρωση ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. 

Διέξοδος από την κρίση, για να δουλέψουν τα δύο εκατ. άνεργοι, για να πληρωθούν οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, για να ζούμε αξιοπρεπώς σημαίνει να χάσει πλούτο και ιδιοκτησία το κεφάλαιο. Να κλονιστεί η εξουσία του και τελικά να ανατραπεί, από τους ίδιους εργαζόμενους. Στη θέση της εκμετάλλευσης να μπει η δημόσια κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και ο εργατικός έλεγχος από τους παραγωγούς του πλούτου. 

ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΥΠΕΡΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, Η ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ Η ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Σήμερα ωριμάζει -και σαν αναγκαιότητα και σαν δυνατότητα- η συγκρότηση ενός μετώπου όλων των μαχόμενων σωματείων και ομοσπονδιών, συντονισμών, εργατικών συνελεύσεων, επιτροπών αγώνα και κάθε ταξικής δύναμης που θα δώσει ώθηση στην πάλη των εργαζόμενων. 

Που θα συμβάλλει στην ανατρεπτική πολιτικοποίηση του κινήματος με συνειδητοποίηση της κατάστασης ότι κανένα μέτρο δεν αποκρούεται χωρίς ανατροπή αυτής της πολιτικής και των κυβερνήσεων που τις υλοποιούν αλλά και θα οικοδομεί την αναγκαία αγωνιστική ταξική ενότητα με τη διαμόρφωση πανεργατικού απεργιακού μετώπου στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στις ΔΕΚΟ, στους ανέργους, στη νεολαία. Με την οργάνωση του κινήματος σε ενωτική δημοκρατική βάση με τις αρχές τις συλλογικότητας, της συμμετοχής, με όλες τις αρμοδιότητες στις Γ.Σ., με απεργιακές επιτροπές που θα οργανώνουν και θα συντονίζουν κάθε χώρο δουλειάς. 

Με το στόχο της ανατροπής παρεμβαίνουμε στους αγώνες και τα συνδικάτα, σε κάθε εργατική συλλογικότητα, όργανο πάλης και μάχης. Παλεύουμε για: 

• Τη μονομερή καταγγελία των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, τη μονομερή διαγραφή του χρέους. 

• Την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από Ε.Ε-ευρώ. 

• Την εθνικοποίηση τραπεζών και όλων των μεγάλων επιχειρήσεων με τον δικό μας έλεγχο και της κοινωνίας. 

• Την συνολικά ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης που εξαπολύει το κεφάλαιο, για την ανατροπή της κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης που θα αναλάβει να την υλοποιήσει. 

• Την πάλη ενάντια στην εξαφάνιση-ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών δημόσιων παροχών. 

• Την πάλη ενάντια στην καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος και σε κάθε είδους οικονομική βία (χαράτσια, εφορίες, φόροι, τοκογλυφικά δάνεια, κατασχέσεις, διακοπή ρεύματος και νερού). 

• Την παρέμβαση στην καθημερινή ζωή και οργάνωση της επιβίωσης, ανέργων, φτωχών, μέσω μορφών εργατικής ανατρεπτικής αλληλεγγύης.

• Την ανάληψη συλλογικών πρωτοβουλιών αγώνα κατά της κρατικής, εργοδοτικής, φασιστικής τρομοκρατίας για τις πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες της εποχής μας. 

• Αυξήσεις στους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις για να ζούμε αξιοπρεπώς από μια σταθερή πενθήμερη εργασία με μείωση των ωρών εργασίας και αύξηση μισθών 

• Για την υπογραφή ελεύθερων κλαδικών συμβάσεων. 

Η αναμέτρηση αυτή θα κριθεί από το εάν και κατά πόσο το εργατικό κίνημα θα γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, της ανατροπής και της ελπίδας. 

Πάτρα Νοέμβρης 2013