tetartopress «Οι τρεις άνδρες μπήκαν στο λιμάνι της Πάτρας και κρύφτηκαν κάτω από ένα φορτηγό. Τελικά τους έπιασαν δύο άνδρες, οι οποίοι δεν φορούσαν στολή αλλά είχαν μαζί τους σκύλο και επέβαιναν σε περιπολικό. Οι Αφγανοί διέφυγαν αλλά οι δύο άνδρες τους σταμάτησαν αφού τους κυνήγησαν με το περιπολικό. Μετά άρχισαν να τους χτυπούν στο σώμα με γροθιές. Ύστερα πήραν τον έναν από τους τρεις Αφγανούς, ακινητοποίησαν το πόδι του και ο ένας από αυτούς πέρασε πάνω από το πόδι με το αυτοκίνητο. Μετά ο ένας από τους δύο άνδρες έστριψε το μπράτσο του Αφγανού και προσπάθησε να το πατήσει κι αυτό με το αυτοκίνητο. Ο Αφγανός κατάφερε να απελευθερωθεί και να φύγει κουτσαίνοντας.»
Η παραπάνω μαρτυρία αποτελεί μία από τις δεκάδες που έχουν συγκεντρωθεί τον τελευταίο χρόνο από εθελοντές της οργάνωσης No Name Kitchen και την Κίνηση Υπεράσπισης δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών/στριών και τις οποίες φέρνουμε σήμερα στη δημοσιότητα, στο tetartopress.gr.
Η περιοχή του νέου λιμανιού της Πάτρας αποτελεί τόπο καθημερινών περιστατικών αυθαιρεσίας κι υπέρμετρης βίας. Αποδέκτες αυτής της συνθήκης είναι οι μετανάστες που διαμένουν σε παλαιά εργοστάσια έξω από το λιμάνι, και οι οποίοι στην προσπάθειά τους να διαφύγουν σε κάποια χώρα της Δύσης, συναντούν -σύμφωνα με τις μαρτυρίες- το απάνθρωπο πρόσωπο της καταστολής τόσο της αστυνομίας και της λιμενικής αρχής, όσο και της ιδιωτικής ασφάλειας του Λιμανιού. Η τελευταία φαίνεται να είναι η εταιρεία ICTS, η οποία έχει αναλάβει την «καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης και την υλοποίηση μέτρων ασφαλείας σε συνεργασία με το Λιμενικό Σώμα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη σελίδα της.
Οι μαρτυρίες που έχουν καταγράψει οι εθελοντές, αναφέρονται σε περιστατικά που έχουν λάβει χώρα από 25 Σεπτεμβρίου 2019 έως 8 Σεπτεμβρίου 2020. Η πλειοψηφία τους αφορά περιστατικά σωματικής και λεκτικής βίας, καθώς και καταστροφής προσωπικών αντικειμένων των μεταναστών. Διαβάζοντας κάποιος τις μαρτυρίες, μπορεί πολύ εύκολα να διαπιστώσει πως το σύνολο των βίαιων περιστατικών δεν έχει καμία σχέση με την αποτροπή της εισόδου των μεταναστών στο λιμάνι της Πάτρας, καθώς τα περισσότερα από αυτά, έγιναν όταν οι μετανάστες είχαν ήδη συλληφθεί ή ήταν ακινητοποιημένοι.
Από τα περιστατικά που έχουν καταγραφεί, πάνω από 35 έγιναν μέσα στο λιμάνι, 8 έξω από αυτό (στους χώρους που διαμένουν οι μετανάστες ή στο δρόμο), σε δύο από αυτά χρησιμοποιήθηκε taser ενώ σε τουλάχιστον 7 από αυτά υπάρχει επίθεση και δαγκώματα από σκύλους. Χαρακτηριστικές είναι οι φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στις μαρτυρίες και δείχνουν τα σημάδια από τις επιθέσεις των σκύλων.
Όπως εντοπίζεται σε πληθώρα αναφορών, οι αυθαιρεσίες δεν σταματούν στη χρήση λεκτικής και σωματικής βίας «Οι αστυνομικοί άρχισαν να βρίζουν και να χτυπούν τα παιδιά. Όταν αυτά έπεσαν στο έδαφος, ο ένας αστυνομικός τα κλώτσησε και τα δύο», αλλά περιλαμβάνουν και αρκετά φαινόμενα ρατσιστικής βίας «…υπάλληλος της Ιδιωτικής Ασφάλειας… προσπαθούσε να τους προκαλέσει βρίζοντας το Ισλάμ, τους Μουσουλμάνους, το Αφγανιστάν και τους Αφγανούς».
Ανάμεσα στα περιστατικά που έχουν καταγραφεί υπάρχουν και κάποια που μπορεί να μην «ξεχωρίζουν» για την υπέρμετρη βία τους, αλλά είναι ενδεικτικά για το πως αντιμετωπίζονται οι μετανάστες στο λιμάνι της Πάτρας. Ένα τέτοιο περιστατικό είναι η περίπτωση ενός 22χρονου Αφγανού που -σύμφωνα με τη μαρτυρία του- μεταφέρθηκε στις 9 Ιουλίου στο κρατητήριο του λιμανιού. Εκεί, κατά τη διάρκεια της κράτησής του, του ζητήθηκε να υπογράψει ένα χαρτί που να πιστοποιεί πως έλαβε τρία γεύματα κατά την κράτησή του. Αντί για αυτό του έδωσαν μόνο ένα σάντουιτς και ένα μικρό μπουκάλι νερό. Την επόμενη μέρα, στις 10 Ιουλίου, έφεραν στο ίδιο κέντρο κράτησης, έναν νεαρό Αφγανό. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, κρατήθηκε εκεί για τρεις μέρες. Κατά την περίοδο της κράτησης του έδιναν μόνο ένα μπουκάλι νερό 0.5 L και ένα σάντουιτς την ημέρα. Όταν ζήτησε και άλλο νερό ο φρουρός τού είπε πως μπορούσε να πιει από την τουαλέτα που ήταν στο κελί του.
Ένα ακόμα περιστατικό που πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή, είναι αυτό που φαίνεται να συνέβη στις 7 Ιουλίου, και αφορά βύθιση στο νερό δύο Αφγανών 21 και 22 ετών, ενώ ήταν δεμένα τα χέρια τους με χειροπέδες. Όπως γράφουν οι εθελοντές, που πήραν τις συνεντεύξεις, η αναφορά είναι αποτέλεσμα έμμεσης μαρτυρίας που συλλέχθηκε μια βδομάδα αφού συνέβη το περιστατικό. Παρόλα αυτά, θα μπορούσε να θεωρηθεί αξιόπιστη καθώς επιβεβαιώθηκε από διαφορετικούς συνεντευξιαζόμενους. Συμπληρώνουν, ακόμα, πως δυστυχώς, δε μπορούν να αποφύγουν το να βασιστούν σε φήμες, καθώς οι δύο Αφγανοί άνδρες που εμπλέκονταν άμεσα στο περιστατικό, εγκατέλειψαν την πόλη της Πάτρας αμέσως μετά την τραυματική τους εμπειρία. Κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων -που διεξήχθησαν και μαζικά και ατομικά- και από τις διαφορετικές μαρτυρίες, οι εθελοντές αναφέρουν, πως θα μπορούσαν να πούνε ότι τα γεγονότα συνέβησαν ως εξής:
«Αφού οι δύο νεαροί Αφγανοί συνελήφθησαν όχι μακριά από τη Βόρεια είσοδο του Νέου Λιμανιού της Πάτρας, τους ζητήθηκαν τα χαρτιά και τα τηλέφωνά τους και μετά τους έδεσαν τα χέρια με χειροπέδες πίσω από την πλάτη. Ύστερα από λίγο, ένα από τα άτομα που τους είχαν συλλάβει, τους ρώτησε αν ήξεραν να κολυμπούν. Στην ερώτηση αυτή απάντησαν “ναι, ξέρουμε να κολυμπάμε, αλλά όχι αν τα χέρια μας είναι δεμένα με χειροπέδες”. Λίγο μετά, και ενώ ήταν ακόμα δεμένοι με τις χειροπέδες, το ίδιο άτομο τους πέταξε στο νερό. Στην ερώτηση πώς κατάφεραν να μην πνιγούν, οι μαρτυρίες επιβεβαίωσαν ότι το νερό δεν ήταν πολύ βαθύ και ότι οι άνδρες κατάφεραν να πατήσουν στον πάτο της θάλασσας, αν και με κάποιες δυσκολίες.Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα το οποίο οι δύο εμπλεκόμενοι άνδρες περιέγραψαν ως “δύο ώρες”, τους έβγαλαν από το νερό και τους απελευθέρωσαν. Κατά τη διαδικασία της συνέντευξης, όλοι οι μάρτυρες που βρίσκονταν σε επαφή με τους δύο άνδρες μετά το περιστατικό επιβεβαίωσαν ότι βρίσκονταν σε τραυματική κατάσταση και ότι, παρόλο που είχαν έρθει στην Πάτρα μόλις λίγες μέρες πριν συμβεί το περιστατικό, μετά από αυτό εγκατέλειψαν αμέσως την πόλη. Τέλος, όταν προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε το μέρος όπου θα μπορούσαν να έχουν πεταχτεί στη θάλασσα με τους χάρτες της Google, βρήκαμε μια περιοχή όπου υπάρχει μία τεχνητή εγκόλπωση και ένα τεχνητό κανάλι, κοντά σε ένα μικρό φράγμα. Αυτή η περιοχή, όπως φαίνεται από τις εικόνες, είναι η Βόρεια περιοχή του Λιμανιού και επιβεβαιώθηκε από τις μαρτυρίες ότι μάλλον αυτή ήταν η περιοχή όπου σημειώθηκε το περιστατικό».
Καταστολή κι αλληλεγγύη. Δυο κόσμοι σε σύγκρουση
Τα περιστατικά της βίας που αναφέρονται στις μαρτυρίες δεν αποτελούν μεμονωμένα γεγονότα. Αντίθετα εντάσσονται στη διαφύλαξη του οικονομικού σχεδιασμού που αφορά την ευρύτερη περιοχή του νέου λιμανιού της Πάτρας. Οι προσπάθειες εκφοβισμού των μεταναστών στοχεύουν στην οριστική παύση των προσπαθειών τους για διαφυγή μέσω του λιμανιού, αποτελώντας έναν ακόμα βραχίονα της ευρύτερης διαχείρισης του μεταναστευτικού ζητήματος. Στην προσπάθεια εκφοβισμού εντάσσονται και οι επιχειρήσεις εκκένωσης των παλαιών εργοστασίων που διαμένουν οι μετανάστες, με πιο πρόσφατη αυτή του εργοστασίου του Λαδόπουλου τα ξημερώματα της 3/9/2020. Δεν είναι λίγες, μάλιστα, οι φορές που στην αναζήτηση από μεριάς των αρχών της «κοινωνικής συναίνεσης» των κατοίκων της πόλης, για να δικαιολογήσουν τις κινήσεις τους, κάνουν την εμφάνισή τους διάφορα δημοσιεύματα ή αντιδράσεις τοπικών συλλόγων -συνήθως μέσω μισαλλόδοξων κορωνών- που όταν εμφανίζονται στην πραγματική τους διάσταση, δείχνουν την αληθινή εικόνα, αυτής της μικρής μειοψηφίας και των ελάχιστων φωνών. Αυτό αποτελούσε άλλωστε και η τελευταία «μεγάλη αντίδραση» που επιχειρήθηκε κατά των μεταναστών στις 29/3/2018.
Στον αντίποδα των παραπάνω, αλλά και ως «απάντηση» της καταστολής που δέχονται οι μετανάστες στην Πάτρα, βρίσκεται ο κόσμος της αλληλεγγύης. Μετρώντας πίσω από το 2005 μέχρι και σήμερα συναντούμε μια σειρά από πρωτοβουλίες, συλλογικότητες, οργανώσεις, δομές αλλά κι άτομα που στέκονται έμπρακτα στο πλευρό των μεταναστών, όσον αφορά την αξιοπρεπή διαβίωσή τους, κι ενσαρκώνουν με τους αγώνες και την πολυεπίπεδη δράση τους, το ιδανικό της αλληλοβοήθειας.
Πώς βιώνουν όμως οι ίδιοι οι μετανάστες τη συνθήκη που επικρατεί στο νέο λιμάνι; Ποια η δράση και η θέση του κόσμου της αλληλεγγύης απέναντι στη βάναυση καταστολή που δέχονται οι μετανάστες; Ποια αντανακλαστικά επέδειξε η πόλη της Πάτρας τα τελευταία χρόνια;
Στην προσπάθειά μας να αποσαφηνίσουμε τα παραπάνω ερωτήματα, μιλήσαμε με εθελοντές που έρχονται σε καθημερινή επαφή με τους μετανάστες στην Πάτρα, γίνονται μάρτυρες της βίαιης αντιμετώπισής τους, ενώ, κάποιοι από αυτούς, έχουν και οι ίδιοι αντιμετωπιστεί «εχθρικά» από την αστυνομία.
Οι εθελοντές της No Name Kitchen (ΝΝΚ), όπως οι ίδιοι μας περιγράφουν, βρίσκονται καθημερινά μαζί με τους μετανάστες και μεταξύ των υπόλοιπων αρμοδιοτήτων τους, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σίτιση, κάλυψη αναγκών σε αγαθά πρώτης ανάγκης, καλύπτουν με τη συμβολή της «Κίνησης Υπεράσπισης δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών/στριών» την καταγραφή των περιστατικών βίας που δέχονται οι μετανάστες στο νέο λιμάνι.
Μιλώντας με τους εθελοντές, κατέστη σαφές πως οι επιπτώσεις της παρούσας συνθήκης που βιώνουν οι μετανάστες είναι βαρύτατες. Η ψυχολογία τους είναι το πρώτο και πιο σημαντικό πλήγμα και συχνά, μετά από τραυματικά περιστατικά, διογκώνεται μια συνθήκη τελμάτωσης και ψυχικής αστάθειας, που δυσχεραίνει τη γνωστοποίηση των περιστατικών. Έντονη είναι, άλλωστε, και η απογοήτευση που εκφράζουν οι ίδιοι οι μετανάστες προς τους εθελοντές, καθώς μετά από περισσότερο από ένα έτος συλλογής αναφορών των περιστατικών βίας, διαδικασία που περιλαμβάνει ένα αρκετά οδυνηρό κομμάτι αναβίωσης των γεγονότων, καμία αλλαγή δεν έχει υπάρξει στην παρούσα κατάσταση, αντίθετα τον τελευταίο καιρό εντοπίζεται όξυνση της ασκούμενης βίας. Για τους μετανάστες η διαφυγή αποτελεί έσχατη λύση στο κυνήγι μιας καλύτερης διαβίωσης στη Δύση. Χωρίς να γνωρίζουν απαραίτητα τις συνθήκες που θα συναντήσουν στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης ρισκάρουν καθημερινά την ακεραιότητά τους με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής, πιθανόν κοντά σε αγαπημένους τους που βρίσκονται ήδη εκτός Ελλάδας.
Σύμφωνα με τους εθελοντές, η βία και οι αυθαιρεσίες που δέχονται οι μετανάστες, εντάσσονται στο πέπλο της αορατότητας που τους καλύπτει εντός του κοινωνικού ιστού της πόλης. Η επικρατούσα διαχείριση των μεταναστών στο νέο λιμάνι ανήκει στο ευρύ φάσμα διαχείρισης του μεταναστευτικού ζητήματος, τόσο από το ελληνικό κράτος όσο και από την Ευρώπη. Ως λύση οι εθελοντές, οραματίζονται μια πιο ανθρωπιστική διαχείριση, με επιλογή των ίδιων των μεταναστών ως προς τον τόπο διαμονής τους, και σαφείς αλλαγές του νομικού πλαισίου ως προς αυτή την κατεύθυνση.
Το έργο όμως των εθελοντών δεν φαίνεται να περνά «αδιάφορο» από τις αστυνομικές αρχές. Εκτός της συχνής παρουσίας της αστυνομίας στους καταυλισμούς κατά την επιτέλεση των δραστηριοτήτων, αναφέρουν και περιστατικά όπου έχουν διαπιστώσει την παρακολούθηση αρκετών μελών της NNK. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί κι ένα περιστατικό πιο άμεσης καταστολής της δράσης τους, στο οποίο δύο εθελοντές της οργάνωσης NNK συνελήφθησαν με την κατηγορία του trafficking κατά τη μετακίνηση επτά μεταναστών από τον καταυλισμό του Λαδόπουλου, με όχημα της οργάνωσης, για λόγους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κι επιτέλεσης νομικών υποχρεώσεων.
Όπως οι ίδιοι μας μετέφεραν το περιστατικό, αρχικά οδηγήθηκαν, από οχήματα κι άνδρες της αστυνομίας με πολιτικά, σε υποχρεωτική στάθμευση του οχήματος στο οποίο επέβαιναν. Στη συνέχεια τους ζητήθηκαν πιστοποιητικά έγγραφα ενώ οι αστυνομικοί προχώρησαν στην άμεση προσαγωγή τους στο αστυνομικό μέγαρο. Σε ερωτήσεις των προσαχθέντων σχετικά με το λόγο της προσαγωγής, αρχικά ενημερώθηκαν πως αποτελεί διαδικασία τυπικού ελέγχου. Έπειτα από παράταση της κράτησής τους στο αστυνομικό τμήμα η απάντηση των υπεύθυνων στις ερωτήσεις που τους υπέβαλαν ήταν, πως ούτε οι ίδιοι γνώριζαν το λόγο για τον οποίο υπήρχε εντολή κράτησής τους. Με πρόφαση την έλλειψη χώρου μετέφεραν εθελοντές και μετανάστες στα κελιά που ακολούθησαν διαμαρτυρίες για παράτυπη διαδικασία από τους μέχρι τότε προσαχθέντες. Κύρια στόχευση της αστυνομίας, σύμφωνα με τους εθελοντές, ήταν η διερεύνηση της εμπλοκής τους και της οργάνωσης NNK με τους μετανάστες. Έπειτα από 3-4 ώρες από την αρχική προσαγωγή, ανακοινώνεται η μετατροπή της προσαγωγής σε σύλληψη των 2 εθελοντών, χωρίς όμως να γνωστοποιηθεί στους συλληφθέντες η ακριβής κατηγορία. Κατά τη διάρκεια της κατάθεσης, τη μετάφραση ανέλαβε υπάλληλος της αστυνομίας κι όχι αρμόδιος μεταφραστής και ακολούθησε η επίσημη σύλληψη δύο μεταναστών που διαπιστώθηκε πως δεν είχαν άδεια παραμονής ή υπήρχε κάποιο ζήτημα με την άδειά τους και των δύο εθελοντών με την κατηγορία της παράνομης μεταφοράς μεταναστών. Στους υπόλοιπους 5 μετανάστες επιτράπηκε να αποχωρήσουν. Κατά την προώθηση της υπόθεσης σε εισαγγελέα, οι κατηγορίες αποσύρθηκαν και οι εθελοντές αφέθηκαν ελεύθεροι.
Εκτός όμως από τα επεισόδια καταστολής, οι εθελοντές μας ενημέρωσαν και για την καθημερινή τους συνύπαρξη με τους μετανάστες. Με γνώμονα τον αλληλοσεβασμό συνεργάζονται για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών, σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη έως κι εκπαίδευση πρώτων βοηθειών. Οι μετανάστες εκφράζουν συχνά κι έμπρακτα την εκτίμησή τους στο έργο που επιτελούν οι εθελοντές. Βιώνουν μια συνθήκη που αίρεται το πέπλο αορατότητας που τους καλύπτει και αντιλαμβάνονται τους αλληλέγγυους, συχνά ως μια ευρύτερη «οικογένεια».
Οι κάτοικοι της Πάτρας δίπλα στους μετανάστες
Εκτός από τη ΝΝΚ υπάρχουν πολλές δομές και πρωτοβουλίες που στέκονται αλληλέγγυες όλα αυτά τα χρόνια στους μετανάστες που διαμένουν κοντά στο λιμάνι της Πάτρας. Την τελευταία πενταετία στο πλευρό των μεταναστών έχουν βρεθεί οι ΜΚΟ DocMobile και foodKIND, πρωτοβουλίες όπως «Ο άλλος άνθρωπος Πάτρας» αλλά και ο Δήμος Πατρέων. Το τελευταίο διάστημα, κατά τη διάρκεια της επιβολής της καραντίνας, έγινε μια πιο συστηματική προσπάθεια δράσεων αλληλεγγύης από κινήσεις όπως την Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/στριών (που λειτουργεί ήδη από το 2007), τη Δομή αλληλεγγύης κι αλληλοβοήθειας στην κατάληψη Παραρτήματος, τον Αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω και τη Λέσχη Αναιρέσεις Πάτρας.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως, όπως και στην περίπτωση της ΝΝΚ, υπήρξε καταστολή και σε άλλες κινήσεις αλληλεγγύης. Συγκεκριμένα, την Τρίτη 23 Ιουνίου, η δράση της «αναρχικής ομάδα δυσήνιος ίππος και συντρόφων/ισών» που συμμετείχαν, και περιλάμβανε την αναγραφή συνθημάτων αλληλεγγύης στους μετανάστες και διαμοίραση προπαγανδιστικού υλικού στην περιοχή του νέου λιμανιού, διακόπηκε από την αστυνομία κι οδήγησε στην προσαγωγή τους στο αστυνομικό τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων των συμμετεχόντων, οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από περίπου μια ώρα.
Για τη σχέση των μεταναστών με τους κατοίκους της Πάτρας, αλλά και ειδικότερα τους κατοίκους της περιοχής γύρω από το νέο λιμάνι, μιλήσαμε με συμμετέχοντες στην Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/στριών.
Όπως μας τόνισαν τα μέλη της Κίνησης, οι μετανάστες δε συνηθίζουν να μετακινούνται ιδιαίτερα στις περιοχές γύρω από τα εργοστάσια που διαμένουν, οπότε η συναναστροφή τους με τους κατοίκους περιορίζεται σε ένα μικρό βαθμό. Είναι ενδεικτικό πάντως, πως οι αστυνομικές αρχές, παρά τη σωρεία ψευδών δημοσιευμάτων, δεν διαθέτουν καμία επίσημη καταγγελία για κάποια παράβαση από μετανάστη στις γύρω περιοχές. Ακόμη και οι όποιες κινήσεις τοπικών συλλόγων εναντίων των μεταναστών, τα μέλη της Κίνησης, θεωρούν πως δεν αποτελούν αντιπροσωπευτική εικόνα, αλλά μοιάζουν περισσότερο να προέρχονται από μια κατευθυνόμενη μειοψηφία.
Μιλώντας για το έργο της Κίνησης, και σε ποιον βαθμό μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες διαβίωσης των μεταναστών, μας είπαν πως οι εισφορές των υποστηρικτών του εγχειρήματος καλύπτουν ένα μέρος των αναγκών που προκύπτουν στους καταυλισμούς. Ιδιαίτερα θετική ήταν η ανταπόκριση στα καλέσματα της Κίνησης στην περίοδο της καραντίνας, αλλά και η διαχρονική στήριξη σε είδη από τοπικές επιχειρήσεις, γεγονός που αναδεικνύει τα αντανακλαστικά αλληλεγγύης κι άμεσης παρέμβασης μερίδας της κοινωνίας.
Παρά τη στήριξη του κόσμου της αλληλεγγύης, τόσο τα διάφορα ζητήματα τεχνικής φύσης όσο και η σταθερότητα που δεν εγγυώνται οι δομές και οι πρωτοβουλίες ως προς το έργο που παράγουν, δημιουργούν προβληματισμούς στους ίδιους τους συμμετέχοντες. Τα μέλη της Κίνησης, θεωρούν σημαντική και τη συμβολή του Δήμου Πατρέων στην κάλυψη πληθώρας αναγκών των μεταναστών μέχρι σήμερα, αν και οι αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου δεν λειτουργούν επαρκώς προς αυτή την κατεύθυνση, και από άποψη νομικής ευθύνης το πεδίο παραμένει κενό. Για την επίλυση αυτών των ζητημάτων, προτείνουν τη λειτουργία ενός θεσμοθετημένου εργαλείου που θα επιλύσει τα όσα κολλήματα συναντώνται τόσο σε νομικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο.
Ανάμεσα στην πληθώρα παραβάσεων που εντοπίζονται εντός του νέου λιμανιού, τα μέλη της κίνησης αναφέρουν και τις επαναλαμβανόμενες εισβολές των αστυνομικών στο χώρο των καταυλισμών για έλεγχο των στοιχείων παρακωλύοντας το έργο εθελοντών κι αλληλέγγυων, όπως και τις συχνές προληπτικές συλλήψεις που πραγματοποιούνται. Καταγγελίες της Κίνησης έχουν ήδη πάρει τη νομική οδό χωρίς όμως κάποιο ιδιαίτερο αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.
Η αλληλεγγύη αποτελεί σήμερα επιταγή, όσο ποτέ άλλοτε
Οι μετανάστες στην Πάτρα, η καταστολή τους από το κράτος αλλά και η αλληλεγγύη προς αυτούς, από τους κατοίκους της πόλης, δεν εντοπίζεται μόνο τα τελευταία χρόνια. Από τον καταυλισμό των μεταναστών στην περιοχή της Αγυιάς 2005 – 2009 και τους κοινούς αγώνες μεταναστών κι αλληλέγγυων που δόθηκαν εκείνη την περίοδο, στους καταυλισμούς στον ΟΣΕ της περιοχής του Αγ. Ανδρέα το κίνημα αλληλεγγύης στάθηκε σε κάθε φάση στο πλευρό των μεταναστών. Από τη λειτουργία του κέντρου ημέρας της δομής PRAKSIS, στις συλλογικές κουζίνες και συσσίτια, έως και τις κινητοποιήσεις – απάντηση σε περιπτώσεις ρατσιστικών κινητοποιήσεων.
Στην πρόσφατη περίοδο της πανδημίας όπως και της καραντίνας που επιβλήθηκε από την κυβέρνηση, ο κόσμος της αλληλεγγύης συσπειρώθηκε ακόμη μια φορά δημιουργώντας εστίες αλληλεγγύης και συλλογικής αντιμετώπισης της κρίσης του Covid-19 μέσω ενός δικτύου αλληλεγγύης στην πόλη της Πάτρας το οποίο παραμένει ενεργό μέχρι και σήμερα.
Τα τελευταία χρόνια όμως, όπως δείχνουν και οι καταγεγραμμένες μαρτυρίες, το κράτος με τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, όλο και πιο απροκάλυπτα δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο και τις προθέσεις του. Άνθρωποι της ασφάλειας του λιμανιού επιτίθενται με σκυλιά στους μετανάστες, λιμενικοί τους χτυπούν κατά τη διάρκεια ελέγχων, περνούν πάνω από τα πόδια τους με αυτοκίνητα, χρησιμοποιούν όπλα taser τόσο στο σώμα, όσο και στο κεφάλι, τους χτυπούν σε χέρια, πόδια σώμα και κεφάλι. Εκτοξεύουν σωρεία ρατσιστικών ύβρεων προς το μέρος των μεταναστών, προβαίνουν σε επαναλαμβανόμενες προληπτικές συλλήψεις και πολυήμερες κρατήσεις με σωρεία αυθαιρεσιών στις διαδικασίες. Πραγματοποιούν συνεχείς ξυλοδαρμούς και ευθύνονται για τραύματα σε βαθμούς λιποθυμίας.
Βιώνουμε μια περίοδο που κατακλυζόμαστε από εθνικιστικές κορώνες, γεωπολιτικές συγκρούσεις συμφερόντων και μεταστροφή του αγαθού της ζωής σε λαθραίο. Με νωπές ακόμη τις εικόνες των ανθρώπων να παραμένουν εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε φράχτες, έρμαια πολιτικών παιχνιδιών, παλεύοντας μια καλύτερη διαβίωση με τίμημα συχνά τη ζωή τους, καθίσταται εμφανής, όσο ποτέ, η εργαλειοποίηση τους από τις κυβερνήσεις.
Ακόμη όμως και στο εσωτερικό της χώρας άνθρωποι ξεριζωμένοι, καθίστανται αόρατοι βιώνοντας ένα συνεχιζόμενο καθεστώς εξαίρεσης. Εξοστρακισμένοι από τη δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με συνεχιζόμενη ένταση της αυστηροποίησης των όρων παραμονής και σφοδρή καταστολή των όποιων προσπαθειών αυτοδιαχείρισης των ζωών τους, καθίστανται δέσμιοι της μόνης επιλογής που ορίστηκε από την κυβέρνηση, αυτής των κλειστών κέντρων κράτησης.
Με όλα αυτά κατά νου, και καθώς ο όρος αλληλέγγυος έφτασε να μεταφράζεται ως εμπλοκή μικροσυμφερόντων και απάτης σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, η αλληλεγγύη αποτελεί σήμερα επιταγή, όσο ποτέ άλλοτε. Τα εγχειρήματα που αντικατοπτρίζουν το ιδανικό της αλληλοβοήθειας αποτελούν νησίδες συλλογικού πνεύματος απέναντι στον άκρατο ατομισμό που διαπνέει την κοινωνία μας. Αποτελούν κοινό τόπο για όσους αγωνίζονται απέναντι στην καταπίεση του συστήματος και τοποθετούν τις δικές τους λύσεις. Αποτελούν γέφυρα μεταξύ των καταπιεσμένων του συστήματος, παραμερίζοντας επίπλαστους διαχωρισμούς έθνους, θρησκείας, φύλου κλπ και προκαλούν ρήξη σε κάθε προσπάθεια φίμωσης κι απομόνωσης όλων αυτών που το κράτος και το κεφάλαιο αντιμετωπίζουν ως παρίες.
——-
– Περισσότερες πληροφορίες για τις κινήσεις αλληλεγγύης που λειτουργούν αυτή τη στιγμή στην Πάτρα, καθώς και τρόπους για το πως μπορείτε να βοηθήσετε ή να συμμετέχετε μπορείτε να βρείτε στις σελίδες τους: Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/στριών, Δομή αλληλεγγύης κι αλληλοβοήθειας στην κατάληψη Παραρτήματος, Αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω, Λέσχη Αναιρέσεις Πάτρας, No Name Kitchen
– Όλα τα περιστατικά βίας που έχουν καταγράφει κατά των μεταναστών, το τελευταίο χρονικό διάστημα, στην περιοχή του Νέου Λιμανιού της Πάτρας, μπορείτε να τα δείτε εδώ (pdf1, pdf2, pdf3). Τα ονόματα που αναφέρονται στις μαρτυρίες έχουν σβηστεί και τα πρόσωπα που εμφανίζονται στις φωτογραφίες έχουν αλλοιωθεί ώστε να προστατευθούν από τη δημόσια έκθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου