Η φαρσοκωμωδία του 37ου «συνεδρίου» της ΓΣΕΕ σηματοδότησε μια νέα εποχή σήψης και παρακμής για τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό. «Φουσκωτοί», σεκιουριτάδες, ΜΑΤ και νόθοι αντιπρόσωποι τελικά απέτυχαν σε Καλαμάτα και Ρόδο να επανεκλέξουν τους Παναγόπουλους και Σία. «Η θητεία της αιρετής διοίκησης τερματίζεται», ανακοίνωσε με… θλίψη η ΓΣΕΕ, σπεύδοντας όμως άρον άρον να κινηθεί δικαστικά για διορισμό νέας διοίκησης. Έβαλε «δικά της» Εργατικά Κέντρα και ομοσπονδίες να κάνουν τη βρόμικη δουλειά της «αίτησης διορισμού», απαιτώντας αποκλεισμό της δεύτερης δύναμης (ΠΑΜΕ), ενώ… κλείδωσε και το νεοκλασικό του Πεδίου Άρεως, καλώντας τα ΜΑΤ να το φυλάξουν!
Άδοξα λοιπόν έληξε μια ακόμα «θητεία» των υπαλλήλων του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, του «ναι στην ΕΕ», της «κοινωνικής συμμαχίας» με τον ΣΕΒ. Έρχεται επιτακτικά στο προσκήνιο η ανάγκη μιας στρατηγικής τομής για την ανασυγκρότηση ενός ταξικού συνδικαλισμού. Αυτή η τομή δεν θα έρθει όμως με αποδοχή των παρεμβάσεων των αστικών δικαστηρίων στα εργατικά συνδικάτα, όπως κάνει το ΠΑΜΕ, που διαμαρτύρεται γιατί οι Παναγόπουλος-Βασιλόπουλος τους αφήνουν εκτός ΓΣΕΕ, αλλά αναλαμβάνει ως δικαστικά διορισμένη πλειοψηφία στο Ε.Κ. Κέρκυρας! Ούτε με «μάχες συσχετισμών» εντός ενός εκφυλισμένου συνδικαλισμού.
Σήμερα απαιτείται γραμμή ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος με μαχητικούς αγώνες, στα χέρια των εργατών και των συνελεύσεών τους, με ενωτικό κέντρο αγώνα που θα σχεδιάζει την πάλη με δημοκρατικό συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, χώρια και ενάντια σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και Σία που αποτελούν τα μακρύ χέρι κράτους και εργοδοτών. Η διακλαδική απεργία των πρωτοβάθμιων σωματείων, ο μαχητικός αγώνας αναπληρωτών και εκπαιδευτικών, η απεργία των ντελιβεράδων και άλλες εργατικές μάχες αναδεικνύουν δυνατότητες.prin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου