Καζίνο Ρίο: Αντιπαράθεση με εργοδότες και εργοδοτικούς

248 εργαζόμενοι κινδυνεύουν να βγουν στον δρόμο. Κι όμως στην έκτατη συνέλευση του σωματείου παρέστησαν μόνο 80 εργαζόμενοι. Φανταζόμαστε σε τι ανυποληψία έχει πέσει η διοικούσα αρχή του σωματείου, ώστε κι αυτή την κρίσιμη στιγμή να μην μπορεί να εμπνεύσει τους εργαζόμενους.

Χρόνια τώρα η πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου στρέφεται εναντίον των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ταυτιζόμενη απόλυτα με τις θέσεις της εργοδοσίας. 

Λογικό βέβαια αν συνυπολογίσουμε ότι το σωματείο έχει αναλάβει και ρόλο management στο καζίνο, αφού έχει παραιτηθεί από χρόνιες υποχρεώσεις της επιχείρησης, αποκτώντας εκπρόσωπο στη διοίκηση, όπως και οικονομικό ελεγκτή!!! «Αποκτήσαμε πιο ενεργό ρόλο στη διαχείριση της επιχείρησης», αναφέρει χαρακτηριστικά, ο αντιπρόεδρος του σωματείου και πρόεδρος της ΟΥΙΕ, Δ. Καραγεωργόπουλος.  

Και συνεχίζοντας στρέφει τα βέλη του κατά εργαζομένων, που διεκδίκησαν δικαστικά, και με επίσχεση εργασίας τα δεδουλευμένα τους: «Η κίνηση αυτή ήταν ακραία επιθετική και μόλις την προηγούμενη εβδομάδα στη γενική συνέλευση αποφασίσαμε να μην κάνουμε τέτοιου είδους κινήσεις. Δεν ξέρω τι ήθελαν να πετύχουν οι συνάδελφοι σήμερα. Να κλείσει το καζίνο;» Ενός καζίνο που χρωστά στους εργαζόμενους πάνω από πέντε εκατομμύρια ευρώ, χιλιάδες σε πρώην εργαζόμενους, έχει να πληρώσει μισθούς πάνω από 9 μήνες και εφαρμόζει όλες τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Η πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου, με τη απόλυτη σύμπραξή της με την εργοδοσία, έδιωξε μακριά τους εργαζόμενους από το σωματείο, τον συλλογικό ταξικό αγώνα και όταν αυτοί διεκδίκησαν έστω και δικαστικά τα δεδουλευμένα τους, επιτέθηκε εναντίον τους. Είναι τόσο απροκάλυπτη, που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει την αγωνία των εργαζομένων, στρέφοντας εργαζόμενο ενάντια σε εργαζόμενο. Κανιβαλικός συνδικαλισμός.

Η πολιτική της πλειοψηφίας της διοίκησης του σωματείου, νικήθηκε, απέτυχε να εκφράσει τα συμφέροντα των εργαζομένων και ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους. Το συνδικαλιστικό κίνημα του «κοινωνικού εταιρισμού», με τους εργοδοτικούς φορείς, ο «συνδικαλισμός» των εργοδοτικών σωματείων και των δυνάμεων του συμβιβασμού και της υποταγής βρίσκεται σε βαθιά κρίση και εκφυλισμό. Ας τους σπρώξουμε στον πάτο.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξαναπάρουν πίσω το σωματείο τους, μακριά από την αγκαλιά της εργοδοσίας και των φερέφωνών τους.

Αντιπαράθεση με εργοδότες και εργοδοτικούς. Να δημιουργηθούν προϋποθέσεις και να γίνουν βήματα για μια νέα ταξική αγωνιστική ενότητα στη βάση των πραγματικών αναγκών και δικαιωμάτων των εργαζομένων.