Πάτρα: 250 εργαζόμενοι στον δρόμο;

Έκλεισε το καζίνο Ρίου, που απασχολεί κοντά στους 250 εργαζόμενους. 

Η δυσάρεστη εξέλιξη ήρθε μετά από την άρνηση της διοίκησης της επιχείρησης, να συμμορφωθεί σε τελεσίδικη απόφαση δικαστηρίου, η οποία δικαίωνε χρόνιες απαιτήσεις εργαζομένων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μη καταβολή οφειλών σε απολυμένους εδώ και 5 χρόνια. Το λουκέτο δεν ήταν βέβαια κεραυνός εν αιθρία. Χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι αμείβονται με έναντι αντί μισθού, και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας(τριήμερα, εξάωρα…)βασιλεύουν. Κι όλα αυτά που ακόμα και το 2016, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, έσπασε ρεκόρ επισκεψιμότητας. Δεν πρέπει βέβαια να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο προληπτικού κλεισίματος της επιχείρησης, ώστε να πιεστούν οι εργαζόμενοι να ενδώσουν στις βλέψεις της εργοδοσίας.

Εργοδοτικός δε γεννιέσαι, γίνεσαι. Αλλά πιο εργοδοτικός… πεθαίνεις!

Μνημείο εργοδοτικού συνδικαλισμού αποτελεί μήνυμα της διοίκησης του σωματείου, που αντί να στρέψει τα βέλη του προς την εργοδοσία, καταγγέλλει στην ουσία, νυν αλλά και πρώην εργαζόμενους, γιατί απαίτησαν τα δικαιώματά τους. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά: «μετά από κατάσχεση που επιχειρήθηκε στο ταμείο, το καζίνο έκλεισε…οι πράξεις όλων χαρακτηρίζονται από την ευθύνη ή μη που τις διέπουν…Το Σωματείο, έχοντας στο πλευρό του τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων του Καζίνο Ρίο, κρατά αποστάσεις τόσο από τις ενέργειες της εργοδοσίας, όσο και μεμονωμένων εργαζομένων. Συνιστούμε ψυχραιμία σε όλους και ζητάμε να αποφευχθούν εντάσεις και αντεγκλήσεις με τους συγκεκριμένους συναδέλφους.». 

Από κοντά και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, εκπρόσωπος τύπου και δημ. σχέσεων της ΓΣΕΕ και πρώην πρόεδρος του σωματείου CasinoRio, Δ. Καραγεωργόπουλος: «Μετά από κατάσχεση που επιχειρήθηκε από κάποιους συναδέλφους, το καζίνο έκλεισε. Η στάση ευθύνης απέναντι στις 248 οικογένειες και η διατήρηση των θέσεων εργασίας είναι το δύσκολο...Ως Σωματείο καταβάλλουμε σημαντική προσπάθεια ώστε να συγκρατήσουμε τους υπόλοιπους εργαζόμενους που έχουν εξαγριωθεί, αφού δεν πρόκειται για μία κοινή απόφαση όλων των υπαλλήλων, αλλά για μία ομάδα». 

Μόνο τυχαία δεν είναι αυτή η επίθεση σε εργαζόμενους. Χρόνια τώρα εργοδοσία και συνδικαλιστές στο όνομα της εργασιακής ειρήνης, συμφωνούσαν και υπέγραφαν το άγριο πετσόκομμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων του casino. Κατακερμάτισαν τους εργαζόμενους. Έστρεψαν ομάδες εργαζομένων εναντίον άλλων. Λοιδόρησαν, χλεύασαν. Τέλος η ταύτισή τους με τις αξιώσεις της εργοδοσίας και τα παρασιτικά φαινόμενα συνδικαλιστικού ελιτισμού, οδήγησαν στην αποστροφή εργαζόμενων γενικά προς τη συνδικαλιστική δράση. 

Σήμερα επιτίθενται για να κρύψουν την πλήρη αποτυχία τους. 

Μέσα σε αυτό το κατάμαυρο περιβάλλον, που με πολύ μελετημένο τρόπο επέβαλε για χρόνια η ανίερη σύμπραξη αφεντικών και εργοδοτικών, υπάρχει και ένας κόσμος που αγωνίστηκε-ζεται. Αγώνας για την ΑΜΕΣΗ καταβολή σε όλους τους νυν και πρώην εργαζόμενους όλων των δεδουλευμένων.

Αντιπαράθεση με εργοδότες και εργοδοτικούς. Να δημιουργηθούν προϋποθέσεις και να γίνουν βήματα για μια νέα ταξική αγωνιστική ενότητα στη βάση των πραγματικών αναγκών και δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Το συνδικαλιστικό κίνημα του «κοινωνικού εταιρισμού», με τους εργοδοτικούς φορείς, ο «συνδικαλισμός» των εργοδοτικών σωματείων και των δυνάμεων του συμβιβασμού και της υποταγής βρίσκεται σε βαθιά κρίση και εκφυλισμό. Ας τους σπρώξουμε στον πάτο.