Η Τουρκάλα δημόσιος υπάλληλος Μπετούλ Τζελέμπ, δούλευε σε έναν κρατικό οργανισμό (Οργανισμός Ανάπτυξης της Ισταμπούλ), απ’ τον οποίο απολύθηκε πριν από ένα περίπου μήνα. Η Τζελέμπ πήγε ένα πρωί στη δουλειά της, όπου της ανακοινώθηκε η απόλυσή της, με την αιτιολογία... των «σχέσεων με την τρομοκρατία», ύστερα από ένα νέο προεδρικό διάταγμα (ΚΗΚ / Kanun Hükmünde Kararname) με το οποίο απολύονταν χιλιάδες εργαζόμενοι / εργαζόμενες με την ίδια αιτιολογία (σχέσεις δηλαδή με το ΡΚΚ ή/και με τους γκιουλενιστές). Στη νέα λίστα υπήρχε και το όνομα της Μπετούλ Τζελέμπ. Ο πραγματικός όμως λόγος δεν ήταν αυτός: Η Μπετούλ Τζελέμπ είχε πρωτοστατήσει πέρυσι στη διοργάνωση απεργίας στη δουλειά της. Είναι επίσης δρταστήρια αγωνίστρια του φεμινιστικού κινήματος και της οικολογίας.
Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος που έκανε ο στρατός εναντίον της κυβέρνησης του ΑΚΡ τον περασμένο Ιούλιο, ο Ερντογάν και η κυβέρνηση, με αφορμή την εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από τους πραξικοπηματίες, έχουν ξεκινήσει μια τεράστια επίθεση ενάντια στην αριστερά και το συνδικαλιστικό κίνημα. Εκτός από τις συλλήψεις των βουλευτών του HDP και πολλών άλλων στελεχών και ηγετών του αριστερού κόμματος (με την κατηγορία των σχέσεων με το ΡΚΚ), πολλές χιλιάδες εργάτες έχουν απολυθεί, επειδή ήταν συνδικαλιστές και πρωτοστατούσαν στην οργάνωση του εργατικού κινήματος. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση του ΑΚΡ έχει βρει την ευκαιρία για να πραγματοποιήσει τις πολλές χιλιάδες απολύσεις, οι οποίες χρειάζονται να γίνουν αυτή τη στιγμή για την κερδοφορία του τουρκικού κεφαλαίου.
Η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που συνεχίζεται στην Τουρκία (παρατάθηκε άλλους τρεις μήνες στις αρχές Ιανουαρίου), δημιουργεί σοβαρά εμπόδια στην οργάνωση της αντίστασης των εργαζόμενων απέναντι στην κρατική ή ιδιωτική-εργοδοτική αυθαιρεσία. Παρ’ όλ’ αυτά, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στην Τουρκία συνεχίζουν να αγωνίζονται.
Η ίδια η Μπετούλ Τζελέμπ, αποφάσισε να αντισταθεί στην άδικη απόλυσή της. Εδώ και τριάντα μέρες, βρίσκεται κάθε μέρα στην κεντρική πλατεία του Καντίκιοϊ (στην ασιατική πλευρά της Ισταμπούλ), όπου πραγματοποιεί μια ατομική διαμαρτυρία, καλώντας όλες τις απολυμένες γυναίκες να παλέψουν ενάντια στα προεδρικά διατάγματα. Με πικέτες στις οποίες έχει γράψει συνθήματα, όπως: «Θέλω πίσω τη δουλειά μου» και «Ζήτω η αλληλεγγύη των γυναικών» και με τις προκηρύξεις που μοιράζει, έχει καταφέρει, όχι μόνο να καταδείξει την αδικία που υπέστη η ίδια, αλλά και να γίνει σημείο αναφοράς για χιλιάδες εργαζόμενες κι εργαζόμενους στην Τουρκία, δίνοντας το προσωπικό παράδειγμα μιας ανυποχώρητης αντίστασης. Τα μηνύματα συμπαράστασης στο facebook της πληθαίνουν συνεχώς, όπως και ο κόσμος ο οποίος περνάει καθημερινά για να της δηλώσει την αλληλεγγύη του και να της πει «είμαι μαζί σου».
Άτομα και αντιπροσωπείες συνδικαλιστικών οργανώσεων περνάνε διαρκώς απ’ το Καντίκιοϊ για να της συμπαρασταθούν. Ανάμεσά τους και το σωματείο DGD-SEN, το οποίο καλύπτει εργαζόμενους που δουλεύουν σε αποθήκες, ένα τμήμα εργαζομένων στις μεταφορές και στο λιμάνι.
Το DGD-SEN ιδρύθηκε το 2013 και κατάφερε να οργανώσει την αντίσταση των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ Migros, όταν η εταιρεία αποφάσισε να απολύσει 33 εργαζόμενους επειδή είχαν συνδικαλιστική δράση, χωρίς να τους καταβάλει αποζημίωση. Οι συνεχείς κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν από το DGD-SEN, έξω από τα σούπερ μάρκετ και τις αποθήκες της Migros ανάγκασαν τελικά την εργοδοσία να καταβάλει τις αποζημιώσεις, κάτι το οποίο θεωρήθηκε σημαντική επιτυχία.
Πριν από μια εβδομάδα, στις 13 Φεβρουαρίου, το DGD-SEN ξεκίνησε και πάλι κινητοποιήσεις στο Σκερπινάρ (κοντά στην Ισταμπούλ), ύστερα από την απόλυση 13 εργαζομένων, απ’ τους οποίους οι 12 είναι μέλη του σωματείου. Οι εργαζόμενοι που απολύονται δουλεύουν για μια άλλη εταιρεία, την Usgrup, στην οποία η Migros είχε παραχωρήσει το τμήμα εργασιών των αποθηκών (δείτε βίντεο με κινητοποίηση μελών του DGD-SEN https://www.youtube.com/watch?v=qTSre3Ja17g).
Την ίδια στιγμή, μια άλλη εργαζόμενη που απολύθηκε κι αυτή με κάποιο απ’ τα προεδρικά διατάγματα (ΚΗΚ), ξεκίνησε πριν από 16 μέρες έναν αγώνα ενάντια στην κρατική αυθαιρεσία.
Η Αλέβ Σαχίν από το Ντούζντζε, αρχιτέκτονας και δραστήριο μέλος του σωματείου αρχιτεκτόνων Yapı İmar-Sen Düzce, είχε αντιμετωπίσει και παλιότερα την κρατική αυθαιρεσία για τη συνδικαλιστική της δράση. Μάλιστα το περασμένο καλοκαίρι συνελήφθη και κρατήθηκε για υποτιθέμενες σχέσεις με την τρομοκρατία. Η σύλληψή της είχε προκαλέσει τότε ένα κύμα συμπαράστασης από απλό κόσμο και από σωματεία.
Τώρα, ύστερα από την απόλυσή της πριν από δυο εβδομάδες, η Αλεβ Σαχίν ξεκίνησε κι αυτή μια καθημερινή διαμαρτυρία στην πλατεία του Ντούζντζε, κερδίζοντας κι αυτή τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη του κόσμου.
«Δεν είμαι δολοφόνος, κλέφτρα, πραξικοπηματίας. Θέλω τη δουλειά και το ψωμί μου πίσω» έγραψε στο πανό που έχει τοποθετήσει στο χώρο της διαμαρτυρίας της, απ’ όπου συνεχώς περνάνε αλληλέγγυοι κι αλληλέγγυες.
Οι αντιστάσεις αυτές δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Δίνουν ένα μήνυμα ελπίδας σε ολόκληρη την τουρκική κοινωνία, η οποία συνεχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπη είτε με την προοπτική ενός ακόμα μεγαλύτερου και θεσμοθετημένου κρατικού αυταρχισμού της κυβέρνησης του ΑΚΡ και των ενισχυμένων εξουσιών του Ερντογάν, είτε με την προοπτική ενός νέου πραξικοπήματος. Η Μπετούλ Τζελέμπ, η Αλέβ Σαχίν, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες που ανήκουν στο DGD-SEN, αποτελούν τα πιο ορατά παραδείγματα μιας πιο βαθιάς και εκτεταμένης διάθεσης για αντίσταση της εργατικής τάξης, η οποία αναζητά τους τρόπους να την εκφράσει.
Φωτογραφίες
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου