Σε κάθετη πτώση η δημοτικότητα των θεσμών εξουσίας

Εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία της δημοσκόπησης που παρουσίασε το ΒΗΜΑ της Κυριακής για την υποχώρηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στους αστικούς θεσμούς καθώς αποτυπώνουν την κάθετη πτώση.

Όλοι οι αστικοί θεσμοί εξουσίας, χειραγώγησης και καθυπόταξης που συνδέθηκαν με τον ένα ή άλλο τρόπο με την ψήφιση και εφαρμογή των Μνημονίων καταβαραθρώνονται.

Από την κυβέρνηση (-26,5%), την Τοπική Αυτοδιοίκηση (-44%) και τα αστικά κόμματα (-44%), από την Εκκλησία (-22%) της τεράστιας αφορολόγητης περιουσίας, του σκοταδισμού που διεκδικεί και πολιτικό ρόλο μέχρι τα ΜΜΕ (-22%).
 Από την αστική δικαιοσύνη (-20,5%) και τον κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό (-21%) μέχρι την Αστυνομία (-5,5%) και τον Στρατό (-13,5%)!

Τα στοιχεία όμως της δημοσκόπησης αποκαλύπτουν και ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον στοιχείο: την τεράστια κοινωνική και πολιτική πόλωση που πλέον υφίσταται η κοινωνία μας, μετά από 7 χρόνια Μνημονίων και αδίστακτης εφαρμογής της πιο βάρβαρης αστικής πολιτικής.

Το γεγονός αυτό αποδεικνύει αφενός ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται επικεφαλής στην εμπιστοσύνη των πολιτών, που πρέπει να ερμηνευτεί ως αποτέλεσμα αφενός της τεράστιας επιχείρησης στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας που προωθείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και το Υπουργείο Άμυνας, αφετέρου του κλίματος "εθνικής ανασφάλειας και εθνικών κινδύνων" που καλλιεργείται το τελευταίο διάστημα με συστηματικό τρόπο ώστε να συγκαλυφθεί η κτηνώδης αστική πολιτική και η ένταση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού δύο αδίστακτων αστικών τάξεων που διεκδικούν την πλήρη υποδούλωση-δουλοποίηση των εργαζομένων και την ικανοποίηση των Μεγαλοϊδεατικών τους στόχων.

Απόδειξη των παραπάνω αποτελεί η άνοδος στην εμπιστοσύνη προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις καθώς έχει ενισχυθεί η τάση υποταγής του κόσμου της εργασίας που βίωσε σοβαρές ατομικές και συλλογικές ήττες και αντιμετωπίζει την καπιταλιστική βαρβαρότητα με τον πλέον βάναυσο τρόπο σε συνδυασμό με την όξυνση της κρατικής τρομοκρατίας που στρέφεται άμεσα και συντριπτικά ενάντια σε κάθε φωνή αμφισβήτησης.
Αλλά και η κάθετη πτώση του αστικού Κοινοβουλίου (-35%) που σε μεγάλο βαθμό έχει εξοβελίσει ο τρόπος άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής που ενισχύσει την εκτελεστική εξουσία.

Ουσιαστικά, αποκαλύπτεται η εικόνα του σύγχρονου καπιταλισμού και του κράτους διαρκούς έκτακτης ανάγκης του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού -στο οποίο ακουμπά η κοινωνική απελπισία-, οι όροι ανάδυσης του φασισμού της εποχής μας, ενώ παράλληλα και ταυτόχρονα καταγράφονται οι όροι ανάδυσης ενός σύγχρονου ανατρεπτικού αντικαπιταλιστικού ρεύματος, καθώς η αναγκαιότητα του συνολικού επαναστατικού αγώνα συνδέεται με τους σύγχρονους όρους διεξαγωγής της ταξικής πάλης.    

Πλέον ο κόσμος  της εργασίας σε πλανητικό επίπεδο συνειδητοποιεί ότι η ειρήνη και οι όροι επιβίωσης του εξαρτώνται αποκλειστικά από ένα αποφασιστικό αγώνα της τάξης του για την Κοινωνική Απελευθέρωση. 

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ