Αντιδραστικές αλλαγές για τους εργαζόμενους και τη νεολαία επεξεργάζονται κεφάλαιο και κυβέρνηση, όπως αποκαλύπτεται από το περιβόητο πόρισμα της επιτροπής σοφών, που θα αποτελέσει τη βάση στη διαπραγμάτευση μεταξύ κυβέρνησης, δανειστών και κοινωνικών εταίρων. Πρόκειται για τομές με τις οποίες, κεφάλαιο και ΕΕ επιχειρούν μια νέα βουτιά στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης με την εμπέδωση του καθεστώτος «μισοεργασίας-μισοανεργίας» και την όξυνση της εργοδοτικής ασυδοσίας, σε μια προσπάθεια να περάσει ο ελληνικός καπιταλισμός σε ρυθμούς αναιμικής, άνεργης και αντιδραστικής ανάπτυξης.
Στο στόχαστρο μπαίνουν ο κατώτατος μισθός, το επίδομα ανεργίας και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Οι ομαδικές απολύσεις χαρακτηρίζονται ως «λειτουργικό εργαλείο» για το συμφέρον των επιχειρήσεων σε καιρούς κρίσης, κλείνοντας το μάτι στα ΕΣΠΑ, τα voucher και όλες τις μορφές επισφαλούς εργασίας, ενώ καμιά πραγματική δέσμευση δεν λαμβάνεται για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Ειδικότερα, στο θέμα του κατώτατου μισθού η επιτροπή εμφανίζεται διχασμένη, τόσο ως προς τη λειτουργία του κατώτατου μισθού, όσο και σε σχέση με τον τρόπο που αυτός θα καθορίζεται. Η πρώτη πρόταση προβλέπει να συνεχιστεί το σημερινό σύστημα με κατώτατο μισθό για όσους είναι κάτω των 25 ετών, ενώ η δεύτερη εισηγείται την αντικατάσταση του κατώτατου μισθού των νέων από ένα μειωμένο κατώτατο μισθό, βάσει εργασιακής εμπειρίας (στο 85%, δηλαδή 498 ευρώ μικτά τον πρώτο χρόνο, ακόμα λιγότερα από ότι σήμερα, και στο 95%, δηλαδή 556 ευρώ, το δεύτερο χρόνο) με ανώτατη διάρκεια τα δύο έτη και εκ νέου αξιολόγηση μετά την πάροδο των δύο ετών.
Αποκαλυπτικά είναι και τα κριτήρια για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού. Η ανταγωνιστικότητα, η απασχόληση, η ανεργία, τα εισοδήματα και οι μισθοί, η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και οι προοπτικές ανάπτυξης είναι μερικά από αυτά. Καθοριστικός, βέβαια, γίνεται ο ρόλος των «ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων», μιας ακόμα επιτροπής που θα βρίσκεται σε ευθεία γραμμή με τις επιδιώξεις κεφαλαίου και ΕΕ. Ενώ, σημεία τριβής για την επιτροπή, αποτελούν η συμμετοχή της κυβέρνησης στη διαδικασία και η υπογραφή, ή όχι, εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας με καθολική εφαρμογή.
Σε κάθε περίπτωση, εκεί που συμφωνούν όλοι οι σοφοί, είναι ότι ο κατώτατος μισθός δεν ανεβαίνει. Τα 586 ευρώ μεικτά τα θεωρούν επαρκές ποσό! Συμφωνούν επίσης πως οι νέοι εργαζόμενοι πρέπει να πληρώνονται λιγότερο από τους μεγαλύτερους συναδέλφους τους και η διαφωνία έγκειται στο πόσο πιο χαμηλά θα διαμορφωθεί ο μισθός, φέρνοντας πρακτικά την εφαρμογή στην Ελλάδα ενός νόμου αντίστοιχου με το γαλλικό CPE.
Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στην πρόσφατη εξαγγελία του Υπουργείου Εργασίας για κατάργηση του επιδόματος ανεργίας και μετατροπής του σε επίδομα «απασχόλησης».
Ποιους όμως αφορά το συγκεκριμένο μέτρο για το οποίο έσπευσαν να πανηγυρίσουν ΓΣΕΒΕΕ-ΕΣΕΕ; Καταρχάς, να σημειωθεί ότι θα εφαρμοστεί σε 10.000 ανέργους και επιδοτούμενους από τον ΟΑΕΔ από τους συνολικά 120.000 που δικαιούνται επίδομα ανεργίας. Την ώρα που, με βάση τα επίσημα στοιχεία, οι εγγεγραμμένοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ υπολογίζονται σε 840.000 και η πραγματική ανεργία εκτιμάται σε πάνω από 1.000.000. Τα αντίστοιχα στοιχεία για τη νεολαία δείχνουν πως 1 στους 2 νέους μέχρι 25 ετών είναι άνεργος.
Στο επίκεντρο της πρότασης του υπουργείου βρίσκονται οι λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης». Βάση της αντίληψης αυτής αποτελεί η άποψη πως ο άνεργος δεν πρέπει τάχα να «επιδοτείται για να κάθεται» αλλά να προσπαθεί ο ίδιος να επανενταχθεί, μέσα από εθελοντική ή μερική απασχόληση, απόκτηση προσόντων κλπ. Τι κι αν εκατοντάδες χιλιάδες εργάζονται με μαύρη εργασία (υπολογίζεται στο 25% της απασχόλησης), τι κι αν χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι έχουν μεταναστεύσει (brain drain). Η λογική αυτού του επιχειρήματος είναι τελικά μία: ο άνεργος πρέπει να είναι πρόθυμος να βρει δουλειά ακόμα και για ψίχουλα.
Η νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης συνειδητοποιεί, πλέον, ότι το μέλλον που της ετοιμάζουν προβλέπει μαύρη εργασία, προγράμματα ελαστικής απασχόλησης, ανεργία, μετανάστευση. Συνειδητοποιεί ότι έχει όλο και λιγότερα να χάσει, όλο και λιγότερα την κρατούν δεμένη με τη νέα πραγματικότητα που της ετοιμάζουν κυβέρνηση και ΕΕ.
Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ! Εδώ είναι τα υλικά με τα οποία πρέπει να φτιάξουμε τη δική μας απάντηση. Η απογοήτευση και η αδράνεια της περιόδου μπορούν να σπάσουν. Να κοιτάξουμε στα μάτια τον αντίπαλο και να δώσουμε τη μάχη παντού και με επιμονή. Μπορούμε να νικήσουμε με ένα ανατρεπτικό κέντρο αγώνα εργαζομένων, ανέργων και νεολαίας. Με αγωνιστική κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων, συσπείρωση σε ένα πρόγραμμα πάλης για τα σύγχρονα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, με επιτροπές αγώνα παντού για την ανατροπή της επίθεσης...του Κ. Παπαγεωργίου
πηγη:Πριν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου