Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Αντεργατικές αξιώσεις στο όνομα της ανάκαμψης

Τις αντεργατικές αξιώσεις τους για καθήλωση μισθών, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων και του δικαιώματος στην απεργία επαναφέρουν αποθρασυμένοι από την κυβερνητική πολιτική και στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης των κερδών τους οι βιομήχανοι.

Ειδικότερα, στο εβδομαδιαίο οικονομικό του δελτίο ο ΣΕΒ επισημαίνει ότι «στα Εργασιακά, οι νομοθετικές ρυθμίσεις από μόνες τους δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της απασχόλησης ή της ανάπτυξης. Όμως, αποτελούν σημαντικό συστατικό στοιχείο του συνολικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, που ο επενδυτής κρίνει εάν το θεωρεί φιλικό ή γεμάτο παγίδες και που η λειτουργούσα επιχείρηση βλέπει εάν μπορεί να τη βοηθήσει να γίνει ανταγωνιστική για να διατηρηθεί στη ζωή». 
Σε ό,τι αφορά τον κατώτατο μισθό, αναφέρει ότι «οι κοινωνικοί εταίροι επιζητούν να επανέλθει το παλαιό σύστημα καθορισμού του κατώτατου μισθού μέσω συλλογικής σύμβασης», με το σκεπτικό ότι «μία τέτοια λύση αποτρέπει τον υπαρκτό κίνδυνο με το σημερινό σύστημα ένας λαϊκιστής υπουργός Εργασίας να δώσει υπερβολικές αυξήσεις μόλις δει τα πρώτα ίχνη της ανάκαμψης, αγνοώντας τις επιπτώσεις σε μία εύθραυστη οικονομία». Επί της ουσίας κάνει  ξεκάθαρο ότι επιζητά καθηλωμένους μισθούς κι ενώ η κυβέρνηση δεν προτίθεται να δώσει καμία αύξηση, ούτε καν αυτά που είχε υποσχεθεί προεκλογικά. 
Μάλιστα ο ΣΕΒ συνδέει την επαναφορά των «συλλογικών συμβάσεων» με την ενίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, την κατάργηση της διαιτησίας και γενικά την άρση κάθε κρατικής παρέμβασης, επιβεβαιώνοντας ότι τα κίνητρα του κάθε άλλο παρά φιλεργατικά είναι. «Πέραν της ΕΓΣΣΕ, το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων στη χώρα πρέπει με οριστικό τρόπο να ενταχθεί στη λογική ότι υπερισχύουν εκείνες οι συμβάσεις που είναι πλησιέστερα στο χώρο εργασίας στον οποίο αφορούν», σημειώνει χαρακτηριστικά. «Με άλλα λόγια οι επιχειρησιακές συμβάσεις πρέπει σε κάθε περίπτωση να κατισχύουν, καθεστώς που υφίσταται τώρα», προσθέτει για να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνειών. Επίσης αναφέρει ότι «η ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων σήμερα νοθεύεται από το καθεστώς της λεγόμενης "υποχρεωτικής διαιτησίας" όπως εφαρμόζεται στην Ελλάδα».
Σχετικά με τις ομαδικές απολύσεις, οι βιομήχανοι ζητούν την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας και μάλιστα χωρίς δυνατότητα πολιτικών παρεμβάσεων, δηλαδή την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων προκειμένου να λυθούν τα χέρια των εργοδοτών και να δρουν ανεξέλεγκτα όταν δεν αυγαταίνουν τα κέρδη τους. 
Για τις απεργίες, ο ΣΕΒ ζητά ευθέως τον περιορισμό τους αναφέροντας χαρακτηριστικά «οι απεργοί δεν μπορούν να κρατούν "όμηρο" την οικονομία ή να μην παρέχουν ελάχιστες ζωτικής σημασίας υπηρεσίες», ιδιαίτερα σε τομείς που παρέχουν υπηρεσίες κοινής ωφέλειας ή που εξυπηρετούν το γενικό οικονομικό συμφέρον (εταιρείες που παρέχουν ηλεκτρισμό, ύδρευση, επικοινωνίες, αλλά και μεταφορές, υγεία, κλπ). Ο ΣΕΒ ζητεί να διασφαλίζεται η «όσο το δυνατόν, πιο γνήσια εκπροσώπηση της βούλησης των εργαζομένων, που ενίοτε καταστρατηγείται από μειοψηφίες», όπως και το δικαίωμα να εργαστούν, σε όσους το θέλουν.
Οι βιομήχανοι εκφράζουν επίσης την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο για τη δημιουργία μίας ηλεκτρονικής πλατφόρμας διάθεσης διαφημιστικού χρόνου, καθώς και στο νόμο για την αδειοδότηση περιορισμένου αριθμού τηλεοπτικών σταθμών, εκφράζοντας τα συμφέροντα μερίδας της αστικής τάξης που επιζητούν την παρέμβασή τους στο τηλεοπτικό τοπίο. Μάλιστα, ο ΣΕΒ εκτιμά ότι «και οι δύο νόμοι αργά ή γρήγορα είναι πιθανό να κριθούν αντισυνταγματικοί και θα καταπέσουν», ενώ κάνει λόγο για ανεπίτρεπτη αναστάτωση που προκαλείται στην αγορά.
πηγη:902

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου