Με αυτήν τη φράση, στην παρθενική του ομιλία από το βήμα της Βουλής, ο Υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς απάντησε σαρκαστικά σε όσους λόγω κεκτημένης ταχύτητας επιχείρησαν να προσεγγίσουν και τη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου για να διατηρήσουν τα «δίκτυα ρουσφετιών, δίκτυα αντιπαροχής πληροφοριών, βοηθημάτων και ούτω καθ’ εξής».
Δυστυχώς όμως, πριν καλά καλά αναλάβει τα καθήκοντά του, έρχεται να πέσει πάνω στο Υπουργείο Παιδείας η σκιά της επαγγελματικής διαδρομής του νέου Γενικού του Γραμματέα, Καθηγητή Δημήτρη Χασάπη. Με αφορμή ένα κείμενο του Καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργου Μαυρογιώργου1 μάθαμε έκπληκτοι ότι ο «αριστερός» γ.γ. του Υπουργείου είναι υπεύθυνος επιμορφωτικού προγράμματος δια βίου μάθησης στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) και μάλιστα με δίδακτρα.2 Κατά σατανική σύμπτωση, λίγες μόνο ημέρες από τη δημοσίευση του κειμένου του κ. Μαυρογιώργου η ανάρτηση του εν λόγω «αυτοχρηματοδοτούμενου» προγράμματος έχει πλέον «ξεκρεμαστεί» από την ιστοσελίδα του ΕΑΠ και μπορεί να τη βρει κανείς μόνο στον αποθηκευμένο-cached σύνδεσμό της.3 Η εξήγηση για την «εξαφάνιση» του προγράμματος από την επίσημη ιστοσελίδα του ΕΑΠ δεν μπορεί να είναι ότι η δυνατότητα υποβολής αιτήσεων έληξε από τις 31/12/2014 διότι όλα τα αυτοχρηματοδοτούμενα προγράμματα που εξακολουθούν να είναι αναρτημένα στην ιστοσελίδα έχουν ημερομηνίες υποβολής αιτήσεων που έχουν λήξει.4 Ποιος ξέρει; Ίσως σύντομα εξαφανιστούν και αυτά...
Ακόμα πιο έκπληκτοι όμως, διαπιστώνουμε ότι κατά τη διετία 2013-2014 της μνημονιακής ανθρωπιστικής καταστροφής το όνομα του κ. Χασάπη συμπεριλαμβάνεται σε 41 αναρτήσεις για πληρωμή αμοιβών στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ του ΕΑΠ (25 αναρτήσεις το 2013 και 16 αναρτήσεις το 2014) όπου το συνολικό ποσό των αμοιβών του ανέρχεται σε 47453,66 ευρώ (18004,67 ευρώ το 2013 και 29448,99 ευρώ το 2014)! Ας υπενθυμίσουμε ότι μιλάμε για αμοιβές πέραν του μισθού του και πέραν των επιπλέον αμοιβών που έχει λάβει από τον Ειδικό Λογαριασμό του ΕΚΠΑ (άλλα 20591,25 ευρώ μέσα στην ίδια διετία) όπως προκύπτουν από 8 αναρτήσεις πληρωμής αμοιβών από τη ΔΙΑΥΓΕΙΑ του ΕΚΠΑ. Πρόκειται για πραγματικό «αριστερό» τζακ ποτ!
Ας μην παραβλέψουμε επίσης το γεγονός ότι οι αμοιβές του κ. Χασάπη από το ΕΑΠ προέρχονται είτε από την παροχή εκπαιδευτικού έργου ως μέλος του Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού (θυμίζουμε ότι οι φοιτητές που διδάσκει στο ΕΑΠ ο κ. Χασάπης πληρώνουν δίδακτρα), είτε από τη συμμετοχή του σε διάφορα προγράμματα δια βίου μάθησης όπως προκύπτει από τις ίδιες αναρτήσεις στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητείται η νομιμότητα των συγκεκριμένων αμοιβών. Το επίμαχο θέμα δεν είναι καν το ύψος των αμοιβών αλλά το αν η μακρόχρονη και συστηματική επαγγελματική σχέση του κ. Χασάπη με το ΕΑΠ (σύμφωνα με το βιογραφικό του αυτή η σχέση ξεκινά από το 2005 κιόλας)5 είναι συνεπής με την πολιτική-φιλοσοφική του θεώρηση, τη στιγμή μάλιστα που διορίζεται ως γ.γ. του Υπουργείου Παιδείας στο πλευρό ενός μαρξιστή, κατά δήλωσή του, Υπουργού.
Όμως, πριν οδηγηθούμε σε βιαστικά συμπεράσματα που πιθανώς αδικούν τον κ. Χασάπη αναζητήσαμε πληροφορίες και από την ιστοσελίδα του.6 Εκεί μπορεί κανείς να μάθει τις απόψεις του τόσο για το θεσμό των διδάκτρων όσο και για τη δια βίου μάθηση. Έτσι, σε κείμενό του που δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ (23/9/2008) με τίτλο «Η Κυπριακή Ανώτατη Εκπαίδευση στο δρόμο της Μπολόνιας»7 κατηγορεί την πολιτική μεταρρυθμίσεων του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου ως διαδικασία «μετατροπής των πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις και μετάλλαξης της γνώσης σε εμπόρευμα, κατά τις απαιτήσεις μιας αναδυόμενης αγοράς εκπαιδευτικών υπηρεσιών».
Σε άλλο κείμενό του, επίσης στην ΑΥΓΗ (17/12/2000), με τον εύγλωττο τίτλο «Η υπαγωγή της εκπαίδευσης στην αγορά»8 αφού πρώτα τσιτάρει τον Μαρξ στη συνέχεια κατακεραυνώνει την «αγοραιο-ποίηση της εκπαίδευσης» όπου «το σχολείο από χώρος προετοιμασίας των νέων για την αγορά εργασίας να μετατραπεί προοπτικά το ίδιο σε αγορά αγαθών και υπηρεσιών και παράλληλα σε πεδίο προετοιμασίας καταναλωτών εκπαιδευτικών προϊόντων, άϋλων και υλικών».
Ο ριζοσπαστικός πολιτικός του λόγος απογειώνεται σε άρθρο του στην ΕΠΟΧΗ στις 23/1/2005 (κατά σύμπτωση, τη χρονιά που ξεκινάει τη συνεργασία του με το ΕΑΠ) με τίτλο «Διάλογος για την εμπορευματοποίηση της παιδείας»9 όπου αφού κατηγορεί τις ηγεσίες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ότι επιδιώκουν τη «μετατροπή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα», εξηγεί στο αριστερό αναγνωστικό κοινό του ότι «για να γίνει η εκπαίδευση εμπόρευμα απαιτείται μια αγορά στην οποία θα πωλείται και θα αγοράζεται με τη μορφή υπηρεσιών. Τις εκπαιδευτικές υπηρεσίες θα παρέχουν οι εκπαιδευτικές επιχειρήσεις, και θα αγοράζουν οι πελάτες, σύμφωνα με τις αξίες και τις πρακτικές της αγοράς» και προφητικά για το επαγγελματικό του μέλλον στο ΕΑΠ αναφέρει ότι «ο δημόσιος ή ο ιδιωτικός χαρακτήρας των εκπαιδευτικών επιχειρήσεων και των πελατών δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού αυτό που προέχει είναι η αγορά και η λειτουργία της» και λίγο παρακάτω ότι για «να μετατραπεί η εκπαίδευση από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα απαιτείται αφενός ένα ενιαίο σύστημα τυποποίησης των προσφερόμενων υπηρεσιών με τη μορφή κύκλων και προγραμμάτων σπουδών, διδακτικών μονάδων και των άλλων σχετικών και αφετέρου ένα κοινό ρυθμιστικό πλαίσιο προώθησης και πώλησης εκπαιδευτικών προϊόντων με κανόνες πιστοποίησης τίτλων σπουδών, αμοιβαίας αναγνώρισης διπλωμάτων και τα συναφή».
Τέλος, σε άρθρο του επίσης στην ΕΠΟΧΗ (23/11/2003)10 και πάλι προφητικά αναφέρει «Η δεύτερη μορφή ιδιωτικού πανεπιστημίου, είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο, το οποίο οργανώνεται και λειτουργεί με τους όρους της ιδιωτικής επιχείρησης» όταν δηλαδή «το σύνολο ή ένα ουσιώδες μέρος των βασικών λειτουργιών του υπόκεινται στους κανόνες της αγοράς, ως προσφορά και ζήτηση υπηρεσιών». Στο ίδιο άρθρο κατηγορεί τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ότι «εισάγουν, με τους οικονομικούς πόρους διαφόρων προγραμμάτων της ΕΕ εκπαιδευτικές δραστηριότητες και θεσμούς, οι οποίες υπόκεινται αποκλειστικά στους όρους μιας πραγματικής ή υπό κατασκευή αγοράς εκπαιδευτικών υπηρεσιών». Ως πλευρά αυτής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ιδιωτικοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης θεωρεί τόσο τα περίφημα Προγράμματα Σπουδών Επιλογής (ΠΣΕ) η παρακολούθηση των οποίων «προϋπέθετε την καταβολή διδάκτρων» όσο και την ίδρυση των Ινστιτούτων Διαβίου Εκπαίδευσης από τον τότε Υπουργό Π. Ευθυμίου. Επιπλέον, καταδικάζει την ίδρυση του Διεθνούς Ελληνικού Πανεπιστημίου στο οποίο «για τη διδασκαλία των μαθημάτων επιλέγονται, προσλαμβάνονται και αμοίβονται από τη Διοικούσα Επιτροπή διδάσκοντες διαφόρων κατηγοριών, όπως μέλη του ΔΕΠ των συνεργαζόμενων Πανεπιστημίων, διδάσκοντες με συμβάσεις του ΠΔ 407/80 κ.α. όλοι προφανώς με συμβάσεις ορισμένου χρόνου... και βέβαια για τη φοίτηση καταβάλλονται δίδακτρα». Δηλαδή όπως ακριβώς συμβαίνει και στο ΕΑΠ όπου ο κ. Χασάπης εξασφαλίζει το παντεσπάνι του από τα δίδακτρα που πληρώνουν, για τα προγράμματα δια βίου μάθησης στα οποία είναι υπεύθυνος, οι καθημαγμένοι εκπαιδευτικοί σε περίοδο ανθρωπιστικής κρίσης όπως εύστοχα αναφέρει ο συνάδελφος Μαυρογιώργος.1
Και αν μετά από κάποια χρόνια πιθανώς ο κ. Χασάπης αρνείται ή αποκηρύσσει εκείνες τις απόψεις του καλό θα ήταν να υπενθυμίσουμε τόσο στον ίδιο όσο και στον Υπουργό Παιδείας τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τα παραπάνω θέματα όπως αυτές διατυπώθηκαν μόλις πέρυσι (Ιανουάριος 2014) στο προγραμματικό κείμενο προς διαβούλευση για την Παιδεία11 όπου αναφέρεται ότι σήμερα «η συνταγματική επιταγή για δημόσια και δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση είχε υπονομευθεί με τη θεσμοθέτηση διδάκτρων στις μεταπτυχιακές σπουδές» και δηλώνεται ρητά ότι ο Ενιαίος Δημόσιος Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας που θέλει να θεσμοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα «είναι δημόσιος, παρέχοντας δημόσια δωρεάν Εκπαίδευση χωρίς δίδακτρα». Επιπλέον, στο ίδιο προγραμματικό κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται ότι «τα νεοφιλελεύθερα όρια των προγραμμάτων της «διά βίου μάθησης», έτσι όπως αυτά αρθρώνονται μέσα από τις αντιλήψεις της απασχολησιμότητας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανταγωνιστικότητας κλπ, γίνονται ακόμη πιο διακριτά στο φόντο της διάλυσης της παιδείας ως δημόσιου κοινωνικού αγαθού, των ταξικών και άλλων αποκλεισμών που χαρακτηρίζουν την Ευρωπαϊκή και Ελληνική πραγματικότητα στις συνθήκες μιας εκτεταμένης περιόδου σκληρής λιτότητας».
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, ας μου επιτρεπεί να διατυπώσω έναν φόβο με την ειλικρινή ελπίδα να διαψευστεί.
Κύριε Υπουργέ, προσέξτε μήπως γίνατε ΠΑΣΟΚ και δεν το πήρατε χαμπάρι.
Δυστυχώς όμως, πριν καλά καλά αναλάβει τα καθήκοντά του, έρχεται να πέσει πάνω στο Υπουργείο Παιδείας η σκιά της επαγγελματικής διαδρομής του νέου Γενικού του Γραμματέα, Καθηγητή Δημήτρη Χασάπη. Με αφορμή ένα κείμενο του Καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργου Μαυρογιώργου1 μάθαμε έκπληκτοι ότι ο «αριστερός» γ.γ. του Υπουργείου είναι υπεύθυνος επιμορφωτικού προγράμματος δια βίου μάθησης στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) και μάλιστα με δίδακτρα.2 Κατά σατανική σύμπτωση, λίγες μόνο ημέρες από τη δημοσίευση του κειμένου του κ. Μαυρογιώργου η ανάρτηση του εν λόγω «αυτοχρηματοδοτούμενου» προγράμματος έχει πλέον «ξεκρεμαστεί» από την ιστοσελίδα του ΕΑΠ και μπορεί να τη βρει κανείς μόνο στον αποθηκευμένο-cached σύνδεσμό της.3 Η εξήγηση για την «εξαφάνιση» του προγράμματος από την επίσημη ιστοσελίδα του ΕΑΠ δεν μπορεί να είναι ότι η δυνατότητα υποβολής αιτήσεων έληξε από τις 31/12/2014 διότι όλα τα αυτοχρηματοδοτούμενα προγράμματα που εξακολουθούν να είναι αναρτημένα στην ιστοσελίδα έχουν ημερομηνίες υποβολής αιτήσεων που έχουν λήξει.4 Ποιος ξέρει; Ίσως σύντομα εξαφανιστούν και αυτά...
Ακόμα πιο έκπληκτοι όμως, διαπιστώνουμε ότι κατά τη διετία 2013-2014 της μνημονιακής ανθρωπιστικής καταστροφής το όνομα του κ. Χασάπη συμπεριλαμβάνεται σε 41 αναρτήσεις για πληρωμή αμοιβών στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ του ΕΑΠ (25 αναρτήσεις το 2013 και 16 αναρτήσεις το 2014) όπου το συνολικό ποσό των αμοιβών του ανέρχεται σε 47453,66 ευρώ (18004,67 ευρώ το 2013 και 29448,99 ευρώ το 2014)! Ας υπενθυμίσουμε ότι μιλάμε για αμοιβές πέραν του μισθού του και πέραν των επιπλέον αμοιβών που έχει λάβει από τον Ειδικό Λογαριασμό του ΕΚΠΑ (άλλα 20591,25 ευρώ μέσα στην ίδια διετία) όπως προκύπτουν από 8 αναρτήσεις πληρωμής αμοιβών από τη ΔΙΑΥΓΕΙΑ του ΕΚΠΑ. Πρόκειται για πραγματικό «αριστερό» τζακ ποτ!
Ας μην παραβλέψουμε επίσης το γεγονός ότι οι αμοιβές του κ. Χασάπη από το ΕΑΠ προέρχονται είτε από την παροχή εκπαιδευτικού έργου ως μέλος του Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού (θυμίζουμε ότι οι φοιτητές που διδάσκει στο ΕΑΠ ο κ. Χασάπης πληρώνουν δίδακτρα), είτε από τη συμμετοχή του σε διάφορα προγράμματα δια βίου μάθησης όπως προκύπτει από τις ίδιες αναρτήσεις στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητείται η νομιμότητα των συγκεκριμένων αμοιβών. Το επίμαχο θέμα δεν είναι καν το ύψος των αμοιβών αλλά το αν η μακρόχρονη και συστηματική επαγγελματική σχέση του κ. Χασάπη με το ΕΑΠ (σύμφωνα με το βιογραφικό του αυτή η σχέση ξεκινά από το 2005 κιόλας)5 είναι συνεπής με την πολιτική-φιλοσοφική του θεώρηση, τη στιγμή μάλιστα που διορίζεται ως γ.γ. του Υπουργείου Παιδείας στο πλευρό ενός μαρξιστή, κατά δήλωσή του, Υπουργού.
Όμως, πριν οδηγηθούμε σε βιαστικά συμπεράσματα που πιθανώς αδικούν τον κ. Χασάπη αναζητήσαμε πληροφορίες και από την ιστοσελίδα του.6 Εκεί μπορεί κανείς να μάθει τις απόψεις του τόσο για το θεσμό των διδάκτρων όσο και για τη δια βίου μάθηση. Έτσι, σε κείμενό του που δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ (23/9/2008) με τίτλο «Η Κυπριακή Ανώτατη Εκπαίδευση στο δρόμο της Μπολόνιας»7 κατηγορεί την πολιτική μεταρρυθμίσεων του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου ως διαδικασία «μετατροπής των πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις και μετάλλαξης της γνώσης σε εμπόρευμα, κατά τις απαιτήσεις μιας αναδυόμενης αγοράς εκπαιδευτικών υπηρεσιών».
Σε άλλο κείμενό του, επίσης στην ΑΥΓΗ (17/12/2000), με τον εύγλωττο τίτλο «Η υπαγωγή της εκπαίδευσης στην αγορά»8 αφού πρώτα τσιτάρει τον Μαρξ στη συνέχεια κατακεραυνώνει την «αγοραιο-ποίηση της εκπαίδευσης» όπου «το σχολείο από χώρος προετοιμασίας των νέων για την αγορά εργασίας να μετατραπεί προοπτικά το ίδιο σε αγορά αγαθών και υπηρεσιών και παράλληλα σε πεδίο προετοιμασίας καταναλωτών εκπαιδευτικών προϊόντων, άϋλων και υλικών».
Ο ριζοσπαστικός πολιτικός του λόγος απογειώνεται σε άρθρο του στην ΕΠΟΧΗ στις 23/1/2005 (κατά σύμπτωση, τη χρονιά που ξεκινάει τη συνεργασία του με το ΕΑΠ) με τίτλο «Διάλογος για την εμπορευματοποίηση της παιδείας»9 όπου αφού κατηγορεί τις ηγεσίες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ότι επιδιώκουν τη «μετατροπή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα», εξηγεί στο αριστερό αναγνωστικό κοινό του ότι «για να γίνει η εκπαίδευση εμπόρευμα απαιτείται μια αγορά στην οποία θα πωλείται και θα αγοράζεται με τη μορφή υπηρεσιών. Τις εκπαιδευτικές υπηρεσίες θα παρέχουν οι εκπαιδευτικές επιχειρήσεις, και θα αγοράζουν οι πελάτες, σύμφωνα με τις αξίες και τις πρακτικές της αγοράς» και προφητικά για το επαγγελματικό του μέλλον στο ΕΑΠ αναφέρει ότι «ο δημόσιος ή ο ιδιωτικός χαρακτήρας των εκπαιδευτικών επιχειρήσεων και των πελατών δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού αυτό που προέχει είναι η αγορά και η λειτουργία της» και λίγο παρακάτω ότι για «να μετατραπεί η εκπαίδευση από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα απαιτείται αφενός ένα ενιαίο σύστημα τυποποίησης των προσφερόμενων υπηρεσιών με τη μορφή κύκλων και προγραμμάτων σπουδών, διδακτικών μονάδων και των άλλων σχετικών και αφετέρου ένα κοινό ρυθμιστικό πλαίσιο προώθησης και πώλησης εκπαιδευτικών προϊόντων με κανόνες πιστοποίησης τίτλων σπουδών, αμοιβαίας αναγνώρισης διπλωμάτων και τα συναφή».
Τέλος, σε άρθρο του επίσης στην ΕΠΟΧΗ (23/11/2003)10 και πάλι προφητικά αναφέρει «Η δεύτερη μορφή ιδιωτικού πανεπιστημίου, είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο, το οποίο οργανώνεται και λειτουργεί με τους όρους της ιδιωτικής επιχείρησης» όταν δηλαδή «το σύνολο ή ένα ουσιώδες μέρος των βασικών λειτουργιών του υπόκεινται στους κανόνες της αγοράς, ως προσφορά και ζήτηση υπηρεσιών». Στο ίδιο άρθρο κατηγορεί τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ότι «εισάγουν, με τους οικονομικούς πόρους διαφόρων προγραμμάτων της ΕΕ εκπαιδευτικές δραστηριότητες και θεσμούς, οι οποίες υπόκεινται αποκλειστικά στους όρους μιας πραγματικής ή υπό κατασκευή αγοράς εκπαιδευτικών υπηρεσιών». Ως πλευρά αυτής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ιδιωτικοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης θεωρεί τόσο τα περίφημα Προγράμματα Σπουδών Επιλογής (ΠΣΕ) η παρακολούθηση των οποίων «προϋπέθετε την καταβολή διδάκτρων» όσο και την ίδρυση των Ινστιτούτων Διαβίου Εκπαίδευσης από τον τότε Υπουργό Π. Ευθυμίου. Επιπλέον, καταδικάζει την ίδρυση του Διεθνούς Ελληνικού Πανεπιστημίου στο οποίο «για τη διδασκαλία των μαθημάτων επιλέγονται, προσλαμβάνονται και αμοίβονται από τη Διοικούσα Επιτροπή διδάσκοντες διαφόρων κατηγοριών, όπως μέλη του ΔΕΠ των συνεργαζόμενων Πανεπιστημίων, διδάσκοντες με συμβάσεις του ΠΔ 407/80 κ.α. όλοι προφανώς με συμβάσεις ορισμένου χρόνου... και βέβαια για τη φοίτηση καταβάλλονται δίδακτρα». Δηλαδή όπως ακριβώς συμβαίνει και στο ΕΑΠ όπου ο κ. Χασάπης εξασφαλίζει το παντεσπάνι του από τα δίδακτρα που πληρώνουν, για τα προγράμματα δια βίου μάθησης στα οποία είναι υπεύθυνος, οι καθημαγμένοι εκπαιδευτικοί σε περίοδο ανθρωπιστικής κρίσης όπως εύστοχα αναφέρει ο συνάδελφος Μαυρογιώργος.1
Και αν μετά από κάποια χρόνια πιθανώς ο κ. Χασάπης αρνείται ή αποκηρύσσει εκείνες τις απόψεις του καλό θα ήταν να υπενθυμίσουμε τόσο στον ίδιο όσο και στον Υπουργό Παιδείας τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τα παραπάνω θέματα όπως αυτές διατυπώθηκαν μόλις πέρυσι (Ιανουάριος 2014) στο προγραμματικό κείμενο προς διαβούλευση για την Παιδεία11 όπου αναφέρεται ότι σήμερα «η συνταγματική επιταγή για δημόσια και δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση είχε υπονομευθεί με τη θεσμοθέτηση διδάκτρων στις μεταπτυχιακές σπουδές» και δηλώνεται ρητά ότι ο Ενιαίος Δημόσιος Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας που θέλει να θεσμοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα «είναι δημόσιος, παρέχοντας δημόσια δωρεάν Εκπαίδευση χωρίς δίδακτρα». Επιπλέον, στο ίδιο προγραμματικό κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται ότι «τα νεοφιλελεύθερα όρια των προγραμμάτων της «διά βίου μάθησης», έτσι όπως αυτά αρθρώνονται μέσα από τις αντιλήψεις της απασχολησιμότητας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανταγωνιστικότητας κλπ, γίνονται ακόμη πιο διακριτά στο φόντο της διάλυσης της παιδείας ως δημόσιου κοινωνικού αγαθού, των ταξικών και άλλων αποκλεισμών που χαρακτηρίζουν την Ευρωπαϊκή και Ελληνική πραγματικότητα στις συνθήκες μιας εκτεταμένης περιόδου σκληρής λιτότητας».
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, ας μου επιτρεπεί να διατυπώσω έναν φόβο με την ειλικρινή ελπίδα να διαψευστεί.
Κύριε Υπουργέ, προσέξτε μήπως γίνατε ΠΑΣΟΚ και δεν το πήρατε χαμπάρι.
του Γιώργου Ζερβουδάκη Επίκουρου Καθηγητή ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας
πηγή:alfavita
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου